محبوب مجموعه دلنوشته‌‌های گرگ تنها | مهدیه احمدی نویسنده برتر انجمن یک رمان

[مهدیه احمدی]

توقع نداشته باش، سخت است خیلی سخت است
درک کردنِ درد تو برای بقیه.
سخت است بفهمند بریدی از جمع و گریزانی از خندیدن.
نمی‌فهمند که ترس از خندیدنت برای چیست.
آنها حس می‌کنند که تو افسرده‌ای و جنون داری که گله را رها کردی.
نمی‌فهمند هر زمان خندیدی همان گله برای از بین بردنِ خوشحالیت چه مکرهایی که نچیدند.
هیچ کدام ندیدند زخم‌هایی که بر پشتت زدند را.
تو برای خودت بمان نه برای دیگران.​

 

[مهدیه احمدی]

مگر می‌شود گرگ باشی و دلت گله را نخواهد
مگر می‌شود آلفا باشی و تنهایی را بپذیری
مگر می‌شود خودت را از بهترین لذت‌ها دور کنی
مگر می‌شود؟
آری وقتی از تمام لذت‌ها دست بکشی و تنهایی شود تمام خواسته‌ات،
وقتی دنیا به تو پشت کند و پوزخند تحویلت دهد،
هیچ کاری بعید نیست، حتی تنها شدن یک گرگ... .​

 

[مهدیه احمدی]

دل که می‌گیرد، قلم می‌گِریَد.
حال نمی‌دانم از دلتنگی گرگ برایتان بنویسم
یا از دلِ به خون نشسته‌ی خودم که باز هم زخم‌های گذشته سر باز کرده.
نه اشک امان می‌دهد‌، نه درد زخم‌ها می‌گذارد که قلم درد را به تصویر بکشد.
من و گرگ تنهای خودم حالمان یکیست
اما دردهایمان تفاوت دارد.​

 

[مهدیه احمدی]

گرگ می‌درد، بی‌رحم است اما دلش هوای هم نوعانش را دارد
چه بد به حال انسان‎‌ها که آن‌ها هم می‌درند همان‌طور بی‌رحم
اما به هم نوع خود هم رحم نمی‌کنند.
گرگ هر چه باشد از گله خود حفاظت می‌کند.
وای به حال ما آدم‌ها که برادر به برادر رحم نمی‌کند.​

 

[مهدیه احمدی]

بوی تعفن پر شده در هوای اطرافم
بوی تعفن خیانتی که از خودی به خود می‌زنند.
برادر کشی در انسان‌ها باب بود اما میان گرگ‌ها نه، دنیا چقدر بی‌رحم شده است که حتی گرگ هم به برادرش رحم نمی‌کند، می‌درد، خون می‌ریزد، زوزه می‌کشد فقط به خاطر قدرت... .
​

 

[مهدیه احمدی]

یک زمانی به خود می بالیدم با اینکه از گروه جدا شدم دوستانم گاهی به سادم هستند حتی از دور برق نگاهشان را می دیدم
اما دقیقاً جایی که نیاز به بودنشان داشتم از دور فقط تماشا کردند و در سکوت به زخم هایم نگاه کردند.
دقیقاً همان روز باید مرا می دیدند و کنارم بودند همان روزی که برای اولین بار زوزه کشیدم تا ابهتم را به رخ بکشم تا بگویم که من
شاید پشیمان شوم و برگردم اما سکوتشان و نگاهشان فقط مرا نسبت به تصمیم خود که داشتم مطمءن تر کرد.​

 

[مهدیه احمدی]

از گله جدا شده و با تنهایی کنار آمدم
در راهی به آن ایمان دارم قدم می گذارم
بدون هیچ ترسی با اقتدار به جلو می روم
می دانم این راه پر از خطر است
و ریسک دارد تا زنده بمانم
اما می دانم با وجود آنکه تنها هستم اما
همیشه برق نگاهم مرا از مرگ نجات می دهد مگر
آنکه از همجنس خود ضربه بخورم​