لبخندهایم بوی درد می‌دهد ولی کسی متوجه نمی‌شود. لبخند را بر صورت بقیه می‌آورم اما خودم در میان هق‌هق‌هایم لبخند می‌زنم!
آواز خنده‌های تو
چگونه می‌توانی با نگاهت مسحور کنی؟!
آری من دیوانه‌ام! دیوانه‌ی چیزی که می‌خواهم و از این هیچ واهمه‌ای ندارم!چگونه می‌توانی با نگاهت مسحور کنی؟!
پا بخشکانی بر زمین و... وای که از خنده‌های تو!
می‌‌دانی حال الان کجا هستم؟
در تیمارستان چشمان مسحور تو! آری عزیزم، تو مرا به بند لحظات چشمانت کشیده‌ای.
دیوانه
خسته نباشید
هنگامی که از بلندای آسمان خوشبختی، به پایین بدبختی و پر از تاریکی پرتاپ شدم، هیچ غمی نداشتم. اما حال... که سالیان سال، روز‌های زیاد، ماه‌های طویل، ساعت‌های بی‌پایان و ... با تاریکی بی حد و مرز ذهن خودم آشنا شدم و... .
برهنه گشته شب و روزم از فکرهایت!هنگامی که از بلندای آسمان خوشبختی، به پایین بدبختی و پر از تاریکی پرتاپ شدم، هیچ غمی نداشتم. اما حال... که سالیان سال، روز‌های زیاد، ماه‌های طویل، ساعت‌های بی‌پایان و ... با تاریکی بی حد و مرز ذهن خودم آشنا شدم و... .
تجربه کردمش. تلخ است، مانند قهوه و شاید نیز بدتر.
پر از تاریکی است... مانند شب‌های بی‌ستاره!
آره، اسم اون...
ناامیدی است!
برهنه
خسته نباشید.
رها گشتم در تاریکی شب
عمری‌ست در گوش‌مان خواندندرها گشتم در تاریکی شب
تا رها شوم از این شهر شوم
بروم در پی آن پروانه‌ی خیال
تا برسد دستم به سوی او!
لمسش کنم خیالش را
تا باور کنم، او من را از یادش نبرده است.
حامی
خسته نباشید.
کوله‌باری از غم، زجر و درد!
زندگی میکنم برای مردن،کوله‌باری از غم، زجر و درد!
بر روی دوش‌هایم سنگینی مضحکی دارد.
خستگی‌های من بر روی دوش کسی نیست جز
خودم، خودم و خودم و خودم!
غم‌هایم با من حرف می‌زنند.
من، فقط خسته شده‌ام از این لبخندهای نقابدار!
و، کوله باری از جنس درد و تنهایی
بر روی شانه هایم سنگینی می‌کند.
مُردن
خسته نباشید.