در حال تایپ رمان تبرئه | ستاره سیاه کاربر انجمن یک رمان

[BLACK.STAR]

نام رمان :

تبرئه

نام نویسنده:

ستاره سیاه

ژانر رمان:

#درام

کد رمان: 3089
ناظر رمان: 20-hasti

*به نام حق*
​

خلاصه: دخترک برگ گل حاج صادق، مرد با اصالت طایفه شمس، جامه گناهکاران را به زور و بدون اراده به تن می‌کند بدون ذره‌ای دخالت خود. تاوان تنگ چشمی‌های قضایای گذشته‌گان آخر کار دستشان می‌دهد و قربانی حکایت، نسترن می‌شود. نسترن دخترکی که پاکدامن بودنش زبانزد عام و خاص است و قسم راست خیلی‌ها بوده. سوختن صورتش به لطف نفرت بدخواهان به او بی‌رحمانه انگ بی‌آبرو می‌کوبند و از آغوش مهر آمیز به نرمش پر قوی خانواده به اسیری و دوری قربت و قصاص می‌انجامد.

 

[A.TAVAKOLI❁]

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

[COLOR=rgb(184, 49...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[BLACK.STAR]

مقدمه

همه رخت سیاه بپوشید، مرگ هر لحظه در کمین است.
گوش‌ها را با پنبه‌ای پر پیمانه کر کنید که عدالت صدا ندارد. حرف می‌زند اما کجاست خریدار؟
چشم ببندید که حقیقت را نبینند. دروغ دیدنی‌تر است.
و زبان بچرخانید که خوش‌خوشان محفل، قضاوت یک رسواست.
به طبل بزنید و فریاد بکشید بی‌آبرو.
رخت عذا بپوشید و دهان تلخ خود را با حلواه آن بی‌آبرو شیرین کنید.
چرا که نُقل پرچانگیِ گل سرسبدتان دیگر نیست.
اما پشیمانی چه سود؟
جای میت سینه قبرستان است.​

 

[BLACK.STAR]

سوختن حلق و دهانم، استرس وامانده را بیشتر هم می‌زند و کمی سیر و سرکه هم چاشنی‌اش می‌کند. سر و صدای راهرو و هم‌همه بی‌گناهان یا گنه‌کاران طرفی آشوب می‌کردند. هوا سرد بود یا که خودم را نمی‌دانم اما چنان دندان‌هایم روی هم ساییده می‌شد انگار وسط قطب شمالم و هیچ رختی نپوشیده‌ام و خون در رگ‌هایم درحال انجماد است. انگشتان یخ‌بسته‌ام تمنای گرمای هوای دهانم را داشتند و ذره‌ای برایشان کم نگذاشتم و با سخاوت ها کردم. چندین بار کف دستانم به هم سابیده تا همزمان با تولید گرمایش، بی‌قراری ذهنم را کمی منظم و منسجم کنم. دیگر جوانه‌ای در بطن نداشتم و ترجیح دادم همچنان بنشینم و به اقبال یا سرنوشت یا چه می‌دانم، شاید اعمال خود فکر کنم. به گناه ناکرده، آش نخورده اما دهن سوخته. مردمک...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[BLACK.STAR]

نیش عقرب گواراتر از کلماتی بودند که با قسی‌القلبی کمال، نیشتر می‌زد به حال و روزم. حس یک مرده متحرک را داشتم. هرآن نفسم به شمار می‌افتاد و جلوی چشمان طوسی رنگِ زنِ سیه دل، پخش مزاییک‌های خاک گرفته می‌شدم. چشمانم سیاهی می‌رفت. پشت سر هم پلک زدم و پایم را از روی چادرم چنگ زده و بین انگشتانم بخشی از گوشتم را فشردم تا مبادا پَس بیفتم. دردش در مقابل اَنگی که تو روی خودم به قباله‌ام چسباند، اندازه سر سوزن بود. از لحن گزنده‌اش شماتت لبریز می‌شد و عمق نگاهش، کنایه. چرا هیچ‌کس نمی‌فهمید که بی‌گناهم؟ به همین آبرویی که بند یک تار موست قسم آن بطری لعنتی، آن سیال را قبل از ریختن روی صورت دخترک، با حلق و زبانم چشیدم. آب بود نه اَسید! به یاد آن لحظه‌ی فلاکتبار، جگرم در کوره‌ای...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[BLACK.STAR]

ویرایش...

 

[BLACK.STAR]

ویرایش...

 

[BLACK.STAR]

ویرایش

 

[BLACK.STAR]

ویرایش

 

[BLACK.STAR]

ویرایش