وان شات وان‌شات رمان مودیت | زهرا صالحی کاربر انجمن یک رمان

Taban_Art · 14/12/20

مودیت
تگ: برگزیده

لینک رمان: برگزیده - رمان مودیت | زهرا صالحی (التهاب) کاربر انجمن یک رمان
نویسنده: زهرا صالحی
ژانر: #ترسناک #عاشقانه
مقدمه:
عکس ماه قشنگ است مخصوصاً اگر نیمه هلال باشد... .
البته تا وقتی که یک نشانه‌ی نفرین شده نباشد!
کلارا نمی‌داند چرا باید همه چیز برایش وحشت به همراه بیاورد. چرا مأمور شده است، جان انسان‌ها را بگیرد؟!
او فقط با پایان این مأموریت می‌تواند به جواب تمام سوالاتش برسد... .

Taban_Art · 15/12/20

صدای جغدها، خبر از اتفاقات شوم آینده می‌داد. صدای آرام و مکرر جغدها... . صدای وحشتناکی داشتند. بدون هیچ اتفاقی با شنیدن‌شان، رعب به جان آدم می‌انداختند. اما کدام جغدها؟! چرا نمی‌دیدم‌شان؟! تاریکی مرا می‌ترساند. صدای قدم‌هایی می‌شنیدم که انگار داشت آرام روی برگ‌ها راه می‌رفت. خیلی آرام و مرموزانه، نزدیک می‌شد به پشت سرم. رد صدا را که می‌گرفتم، کسی نبود و چشمان نیمه خسته‌ام که از شدت ترس بیرون از حدقه زده بود، فقط تاریکی را نشان می‌داد. جنگل با آن هیبت ترسناکش، درخت‌های سر بر آورده از محدوده‌ی شومش را به من نشان می‌داد. درخت‌هایی که به رنگ سیاه تمام، دستان‌شان را بالا گرفته بودند و هم‌چون صلیب خشک شده بودند. هراسناک نگاهم می‌کردند و انگار به بخت شومم می‌خندیدند. شاید هم داشتند به سرنوشتی...

Taban_Art · 16/12/20

همه چیز متوقف شده بود. من متوقف شده بودم. بدنم یخ کرده بود. چرا کابوس‌هایم به انتهای‌شان نمی‌رسیدند؟ پشت آن درخت چیزی وجود نداشت اما چرا آن صدای پاها را می‌شنیدم. آن دست خونی و... . روی درخت جسد دختری با لباس سفید را دیدم که طناب دار دور گردنش بود اما الان چرا نبود؟! چرا با آن لبخند کریه، نگاهم نمی‌کرد و از چشمانش خون نمی‌بارید؟! همه‌اش توهم؟!
جاستین و کارن، آن‌جا بودند اما امان از صداها! امان از تاریکی! امان از صداها!
***
کارن به من نزدیک‌تر شد. جاستین به سمت ما چرخید و دستان من را گرفت. به خودم آمدم. ناگهان در کمال تعجب، آن را رها کرد و گفت:
- کلارا؟ چیزی توی دستته؟!
چیزی در دستم وجود نداشت. در جوابش گفتم:
- نه برای چی؟!
جاستین: نه ولی دستم سوخت. خیلی داغه. حالت خوبه؟!
با سر در گمی...

Taban_Art · 18/12/20

ناگهان آن دستم که در دست جاستین بود، شروع به سوزش شدیدی کرد. گویی آتشی مذاب روی آن می‌ریختند. آن لحظه‌ای در مغزم جرقه زد که جاستین، دستم را رها کرد. یعنی سوزش دست جاستین برای آن علامت بود؟! ماه نیمه هلال کف دستم، چرا باید می‌سوخت؟! صدای کلاغ‌ها بالا رفت. چند بار برایم پیش آمده بود که کف دستم به این شدت بسوزد. شاید وقت تنش‌های زیاد و نزدیک شدن یک چیز. اما چه چیزی؟! سرم ناخودآگاه به سمت بالا کج شد. ماه نیمه هلال در آسمان، کاملاً قرمز شده بود.
***
می‌توانستم حدس بزنم نیم ساعتی می‌شد که پیاده روی می‌کردیم. با احتیاط جلو می‌رفتیم و جاستین خیلی هوای‌مان را داشت. هر از گاهی به پشت سرش، سر می‌زد و تا نگاهش به ما می‌افتاد، سری تکان می‌داد. در حین راه رفتن، کارن آهسته گفت:
- به نظرت الان بتی و...

Taban_Art · 20/12/20

جاستین شاخه را از روی زمین برداشت و پایش را روی آن گذاشت تا بشکند. با دقت شاخ و برگ‌هایش را جدا کرد و بعد به سمت من آمد. همه‌ی این کارها را در عرض چند ثانیه انجام داد اما برای من به اندازه‌ی چند ساعت گذشت. داشتم پس می‌افتادم. جاستین به من نزدیک شد و شاخه را به سمت زانوهایم گرفت. گفت:
- عالیه! همین‌طوری وایستا!
دیگر تحمل نداشتم. به زحمت، کمی گردن قفل شده‌ام را جلو آوردم و با دیدن مار جیغ بلندی کشیدم. یک مار به کلفتی یک درخت، با تن راه راه و چندش‌آور، دور پاهایم پیچیده بود و داشت همان‌طور بالا می‌آمد. کارن که نور را روی پاهایم گرفته بود، گفت:
- کلارا آروم باش! چیزی نمی‌شه!
می‌دانستم برای آرام کردن من دارد این جملات را به هم می‌بافد؛ در طی این دو سال خوب شناخته بودمش. دختری نبود که در چنین...

وان شات وان‌شات رمان مودیت | زهرا صالحی کاربر انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

Taban_Art

امضا : Taban_Art

Taban_Art

امضا : Taban_Art

Taban_Art

امضا : Taban_Art

Taban_Art

امضا : Taban_Art

Taban_Art

امضا : Taban_Art

موضوعات مشابه