دلنوشته مجموعه دلنوشته‌های جوهر مستور | sogi.an کاربر انجمن یک رمان

[Your Pluto]

نام مجموعه: جوهر مستور
نویسنده: sogi.an
مقدمه:
رقص کوهی از سنگریزه‌های سوال در سراشیبی افکار مغزم را به تماشا نشسته‌ام.
سنگریزه‌هایی مبهم و سردرگم که معابر اندیشه‌هایم را می‌فرسایند و در گوشه‌ای از ذهنم دفن می‌کنند.
افکاری که عربده می‌زنند و تقاضای دست‌گیر‌ی‌ می‌کنند.
می‌خواهم فریاد سر بدهم تا این هیاهو خاتمه یابد ولیکن... .

 

[R.Reyhani]

•| بسم رب القلم |•
آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
***
قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"
پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Your Pluto]

آدمک درونم گلاویز سیلی عظیم شده.
سیلی به احتشام دیو سپید و به لجاجت رستم.
اندک اندک افکارهایم را می‌شوید و با خود به ژرف می‌برد.
آدمک درونم اینک تنها شده؛ مانند من، مانند تو... .
تنها با سیلی از افکارهای غرق شده، تنها با تنهایی بی فرجام!

 

[Your Pluto]

عسل نگاهم را به سمت ترک دیوار سوق می‌دهم...ترکی که هرگاه می‌نگرمش قطره اشکی لجوج از دیده‌ام به پایین حرکت می‌کند.
ترکی که هرگاه غم به دلم رجوع می‌کند با نگریدن به او خود را از برزخ غم بیرون می‌کنم.
بر سر دارم که به هر جای این گیتی که روم این ترک را با خود ببرم.
ترکی که برایم همانند یک والده است... .

 

[Your Pluto]

در رویاهایم آدمکی برفی خلق کردم.
در شتا بزرگش کردم، دست وپایش دادم.
ربیع آمد و آدمک برفی‌ام را به زوال کشانید.
ربیع که می‌آید همگان غنچه میزنند ولیکن...ولیکن آدمک من... .

 

[Your Pluto]

هر که از راه می‌رسد پی ردی از توست.
آخر آن‌قدر در حضور همه از تو گفتم که از برت شدند.
و حالا عام آشنایان دنبال ردی از سوی آن مشکینِ چشمانت، ردی از بانگِ خنده‌های از ته فوادت، ردی از تو هستند... .
ردی از تویی که رفتی و در ضمیر من کم‌رنگ و تیره شدی... .

 

[Your Pluto]

همیشه عطر خاک نم‌زده را می‌پرستیدم!
قطرات باران که چکه‌چکه به سمت خاک می‌تاختند و آنها را در آغوش می‌کشیدند؛ پارادوکسی فریبنده و افسونگر… .
باران من...بیا و مرا در آغوشت بکش تا در گوشت نجوا سردهم و بگویم که همیشه کنارت می‌مانم… از طلوع تا غروب خورشید.

 

[Your Pluto]

آدمک درونم شیدا شده!
شیدای ستاره‌ی درخشانِ میان آسمان.
ستاره‌ای دنباله‌دار آمد و دل آدمک درونم را مال خودش کرد، و چندی بعد گذاشت و رفت.
آدمک درونم از هجر ستاره ازهم فروپاشید.
اشک ریخت... .
اما ستاره رفته بود و در کیهان محو شده بود.

 

[Your Pluto]

به خود لرزیدم!
ترس دوباره از دست دادنت رعشه‌ای مهیب به تنم می‌اندازد!
اما می‌خواهم که تو برایم همیشگی باشی!
مثل خاطره‌ای که همیشه در ذهن و خاطرم باقی می‌ماند...می‌خواهم برای همیشه باشی... .

 

[Your Pluto]

آدمک درونم بر بلندای صخره‌ای ایستاده و گرداگرد خود را می‌نگرد؛
تا بلکه فرجی شد و تورا لابه‌لای ستاره‌ها دید!
یا شاید هم از پشت ماه... .
یا روی ابر‌ها... .
ولی آدمک درونم نمی‌دانست که تو در سیاهی شب پنهان شده‌ای؛ و خود را با سیاهی وفق داده‌ای... .