دلنوشته مجموعه دلنوشته‌های جوهر مستور | sogi.an کاربر انجمن یک رمان

[Your Pluto]

آدمک درونم کمی، فقط کمی مغرور است؛
دلش گریه می‌خواهد ولی...ولی این غرور بیجایش...!
آیا اجازه می‌دهی سرش را بر روی شانه‌های مستحکمت بگذارد؛ و در دلش از ته دل زار بزند؟
آیا می‌توانی با دیدن برق اشک‌ در چشمانش سکوت کنی و چیزی نگویی؟
می‌توانی...؟

 

[Your Pluto]

و به دنیایی گره‌کور خوردیم که اگر حرف زنیم گناهکار شمرده می‌شویم... .
و گر ساکت بمانیم گناهکارتر!
و بزرگ‌ترین دوراهی بین گفتن و نگفتن است.
هر سمت را برگزینی تهش باتلاقی عظیم به انتظارت عمق گرفته است... .

 

[Your Pluto]

ساعت‌های طولانی همراه و همدم همهمه‌های اطراف بوده‌ام، همدم اطرافیانم!
با آنها می‌خندیدم... .
با آنها می‌گرییدم... .
اما من از آنها نبودم!
حس تهی بودن با من ریشه گرفته بود؛
و ریشه کن شدن آن حس، از محالات گیتی است!

 

[Your Pluto]

نگاهم کرد...خندید و رفت!
اما من هنوز در آن لحظه میخ کوب شده‌ام...گذر زمان که هیچ حتی گذر اورا هم حس نکردم!
و چه دل خراش است که بدانی ز دستت همچو ماهی لیز می‌خورد ولی تو حتی اراده‌ای برای سر برگرداندن نداری، که اورا در حال رفتن ببینی... .

 

[Your Pluto]

آدمک درونم را در خاطر دارید؟
آدمکم در خاطرات یوسف‌اش غرق شده.
به یاد روزی که با صدای بلند می‌خندید، می‌افتد...که تا چشمش به چشم یوسف‌اش خورد آرام گرفت...ساکت شد و گوشه‌ای نشست.
آدمکم با حجب و حیا نبود...ولی چشمان معشوقش کاری کرد که یوسف با زلیخا کرد...او را با ایمان‌ترین مردم کرد!

 

[Your Pluto]

گلی داشتم...هر روز به پایش آب می‌ریختم...اگر به من بود اندکی آب که هیچ، کل اقیانوس را به پایش می‌ریختم.
ماه‌ها به انتظار رشد بیشترش نشسته بودم و به پایش آب می‌ریختم.
اندک اندک نومید شدم از رشدش، با خود می‌گفتم شاید بدی های زمانه اورا از رشد کردن پشیمان کرده!
اما ناگهان یادم آمد که گل‌ام از تبار کاکتوس بوده!
هرچه بیشتر آب می‌ریختم بیشتر اورا از خودم دور می‌کردم!
اما او گل من بود...مگر گل‌ها آب نمی‌خواهند؟

 

[Your Pluto]

می‌خواهم همچو گدایی شوم و عشقت را، محبتت را، توجه ات را، تمامت را، گدایی کنم... .
می‌خواهم آن‌قدر تورا جویم که تنها مال من باشی!
می‌خواهم هرچه از آن توست مال من باشد، فقط من!
اما می‌خواهم‌هایم فقط گفته می‌شود...همچو حرف بی عمل.
مگر می‌شود هر چه بخواهی بدست آوری؟
مگر می‌شود تمامش را برای خودت خواهی، وقتی حتی در خاطرش نیستی!

 

[Your Pluto]

پس از مدت‌ها مشکلم را یافتم...اینکه چرا هرچیز به راحتی از دستم می‌رود...اینکه چرا نمی‌توانم که بتوانم!
انقدر همیشه همه را ساده در نظر گرفتم؛ که توانم به روبه‌رویی کردن با اصل‌شان نمی‌کشد... .
راهی که من در نظر گرفتم یک راه با فرش قرمز بود...اما راه من هنوز حتی آسفالت هم نشده بود... !

 

[Your Pluto]

دیگر راهی برای برگشت نیست...وقتی میان هزار توی خاطرات گم شده‌ای!
وقتی در تکاپویی تا اورا از ذهنت محو کنی؛ اما با یک چیز کوچک کل تلاش‌هایت پودر می‌شود و دوباره تو می‌مانی و او!
البته او که نه، خاطراتی از او که یکی پس از دیگری در مغزت جلوه‌گر می‌شوند و نیستی‌اش را برایت خاطرنشان میکنند.

 

[Your Pluto]

اما من راغب بودم که در واپسین لحظات عمرم تو کنارم باشی...تا آخرین حرف‌هایم قبل از رهایی را به تو بزنم...تا مثل همه‌ی آدم‌ها حرف آخر داشته باشم... !
اما حرفی ندارم که به یادگار بماند...آخر دگر حرفی ندارم که بزنم و دگر شخصی کنارم نیست که گر حرفی خواهد بود آن را نقل کند!