دلنوشته مجموعه دلنوشته‌های نوای اشک | میم.هویار کاربر انجمن یک رمان

[HOOYAR]

بسمه تعالی
نام اثر: نوای اشک
نام نویسنده: میم.هویار
ژانر: تراژدی
مقدمه:
هوای این بامداد، خبر از اشک می‌دهد. این سحری که گذشت، دل به ماه بسته بود که خون اشک می‌ریزد. این آخرین تلالو‌های ستارگان نوای اشک بود، که دمید بر روح‌های بی‌کالبد. ای صبح ظالم، سحر را فراموش نکن...​

 

[Ftm.gh]

•| بسم رب القلم |•
آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
***
قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"
پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[HOOYAR]

هر آن صدای مشت‌های ریز، از زیر خاک به چاهسار گوش می‌رسد؛ هر بامداد، هر چاشت‌گاه و هر شام. به کردار دانه‌ای که با مشت‌های کوچک خود به خاک سرد اجبار و ظلم می‌کوبد و روزی خواهد رسید که گیاه نور خورشید را خواهد دید. حتی به قیمت خورد شدن، آسیب و مرگ؛ اما مشت‌های کوچک گیاه خوب می‌داند چطور راه آزادی را دوباره پیش بگیرد. تا وقتی ریشه باشد، روح فاتح نیز هست.​

 

[HOOYAR]

بر این دیوار سیمانی، خون گلبرگ‌های شقایق، تنها گل عاشق ریخته شده. این نمود و روشنایی سد روانی که میان من و توست، ارس را می‌‌گویم، روزی پل عشق خواهد شد. یک روز این دیوار‌ها و سدها فرو خواهد ریخت و من نوید می‌دهم، یک روز برادر به آغوش برادر باز خواهد گشت.​

 

[HOOYAR]

صحبت از مرگ شد، همه ترسیدند. صحبت از طرد شد، همه لرزیدند؛ آن‌گاه که صحبت از آزادی شد‌، ولوله به پا کردند. همه چیز در کسری از ثانیه به یک قطره خون محتاج است. هرکسی این را می‌داند که خون، خون را نمی‌شوید و لیکن سرشان را در برف کرده‌اند. کاش لااقل به افسانه‌ها دل می‌سپردیم که این قوم از عبرت گریزان است.​