داستان کوتاه در حال تایپ داستان کوتاه پژواک | یگانه سلیمی کاربر انجمن یک رمان

YEGANEH SALIMI · 23/9/21

کد: 395
ناظر: yekta.y

به نام پروردگار قلم

نام داستان: پژواک
نویسنده: یگانه سلیمی
ژانر: #اجتماعی #درام #عاشقانه

خلاصه: این داستان از دختری روایت می‌کند که ستون زندگی‌اش با تلاش، اراده و پشتکار ساخته شده؛ ستونی که او را به سطوح عالی موفقیت رساند. دست به هرکاری که میزد، با اراده‌ی شگرف و کوشش خود می‌توانست در آن بهترین شود؛ اما درست زمانی که فرازهای زندگی‌اش را فتح می‌کرد، روزگار بازی‌گوشی‌اش گرفت و او را در سرآشیبی تندی انداخت. دلش به...

A.TAVAKOLI❁ · 23/9/21

"والقلم و مایسطرون"
نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن داستان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین **♡ تاپیک جامع مسائل مربوط به داستان‌کوتاه ♡**

و برای پرسش سوالات و اشکالات خود در رابطه با داستان به لینک زیر مراجعه فرمایید!
♧♡ تاپیک جامع برای مسائل رمان نویسی ♧♡

برای انتخاب ژانرِ...

YEGANEH SALIMI · 26/9/21

مقدمه:
تابه‌حال فریاد کشیدن روی قله‌ی کوه را تجربه کرده‌ای؟
حتی اگر از آن دسته انسان‌هایی باشی که هنوز در دامنه‌ی قله جامانده‌اند و با چشم حسرت به قله می‌نگرند، باید دیده باشی که هرچقدر فریاد در کوه بزنی، چند برابرش را به سمتت روانه می‌کند.
همه‌ی انسان‌ها در پژواکی به اسم زندگی، روزگار می‌گذرانند.
انسان‌هایی که ناآگاهانه فقط روزگار می‌گذرانند، روزها را شب می‌کنند و شب‌ها را روز.
عصرها را سحر می‌کنند و سحرها را به مغرب می‌رسانند.
انسان‌های غافلی که وجود قوانین فیزیک را در کتاب‌ها می‌دانند؛ اما دوروبرشان پر است از همین قانون‌ها...
قانون‌هایی که می‌گوید هرچیزی به سمت پژواک زندگی فرستاده شود، او را برمی‌گرداند.
حالا خودمانیم، حتی اگر زندگی را مثل یک...

YEGANEH SALIMI · 26/9/21

از فرصت نبودن تابان استفاده کرد و وارد اتاقی شد که برای یک ماه تمام درش جز برای دکتر رفتن، باز نشده بود. به نقطه‌نقطه‌ی آن نظر کرد. تابلوها و لوح‌های قهرمانی و مدال‌های چیده شده در دیوار و طاقچه‌ها، بیشتر از هرچیزی به چشمش می‌آمدند؛ اما چرا جلوه‌ی همه چیز از تک‌وتا افتاده بود؟ دیگر هیچ‌چیز آن اتاق، مثل قبل رخ‌نمایی نمی‌کرد؛ حتی آن طلاهای درخشان...
آهی کشید. صدای بسته شدن در اتاق، کمی بعد از آه نفس‌گیرش در گوش‌هایش طنین انداخت. برای کاری آمده بود. برای کاری همراه فرزندانش... دخترش... نرفته بود. می‌خواست اتاقی که تابان روزهای پیش از یک ماه قبل، همیشه آن را مانند اسمش می‌کرد و حالا کمی خاک روی وسایل نشسته بود را به وضعیت سابقش برگرداند. اول از همه به سراغ لوح‌ها رفت. همان سوگلی‌های...

YEGANEH SALIMI · 26/9/21

فکر می‌کرد بعد از آن اتفاق، این لوح‌ها نقش دلگرمی و امید دادن به تابان را ایفا می‌کنند؛ اما حالا خودش بعد از نگاه کردن به آن‌ها، مهارت نقش بازی کردنشان را زیر سوال برده بود. حرکت دستانش، روطاقچه‌ای منجوق‌کاری شده را کج کرده بود. با دستش آن را میزان کرد. کاش با یک حرکت هم میشد مسیر کج شده‌ی زندگی‌شان را صاف کرد!
تابلوی طلاییِ در دستانش، جایش را به لوح مسی رنگ داد. بعد از آن لوح قهوه‌ای رنگ، و بعد سورمه‌ای... آن تابلوها هم رنگی داشتند. روزگار به اشیا جلا می‌داد و به انسان‌ها جفا؟ ناخوداگاه این را از خودش پرسید. و خودش هم پاسخ داد که چه قانون مسخره‌ای را در حق انسان‌ها به کار می‌برد.
- نائب قهرمانی شما را برای مسابقات هندبال بانوان...
دانه‌دانه‌ی تابلوها و مدال‌ها را از روی دیوار و طاقچه...

YEGANEH SALIMI · 26/9/21

هرکدام از جملاتی که از زیر شیشه‌ی قاب، نویدبخش حکم قهرمانی دخترش بودند را تا نیمه می‌خواند. انگار بغضش به «تبریک می‌گوییم!»ها حساسیت شدید داشت که هربار به آن قسمت می‌رسید، حنجره‌اش متورم و دردناک میشد و از سخن گفتن عاجز. ولی مهم نبود! این تبریک‌ها، این ادامه‌ها، این روزها، در ذهن و قلبش حک شده بودند. قلبش به جای لوزه‌هایش با صدای بلند می‌خواند و از سر می‌گرفت. برای تک‌تک اعضای خانواده همین‌طور بود.
- سپاس از حضور شما در تیم یک و دو کبدی...
تمیز کردن تابلوها تمام شد؛ اما گردی که روی آن‌ها نشسته بودند، نه... دردی که جمله‌به‌جمله‌ی آن به جا می‌گذاشتند، نه... حادثه‌ای که یادآوری می‌کردند، نه.
چه حسی بود که هم می‌خواست دوباره دستمال کشیدنشان را از سر بگیرد و هم نه؟ آهی کشید. می‌گویند آه...

YEGANEH SALIMI · 27/10/21

همان‌طور که زیر لب با خودش حرف می‌زد، عصبی به سمت پنجره رفت و دستان آماده‌ی پرخاشش را به پرده چنگ انداخت و آن را به سمت راست هول داد. بعد از پرده، نوبت روتختی آبی رنگ مخملی که روی زمین افتاده بود، شد. آن را منظم و مرتب روی تشک تخت فلزی سفید با حکاکی‌ها و شیارهای آبی انداخت. تنها چیزهایی که در اتاق وضعیت یک ماه قبل خودشان را حفظ کرده بودند، میز توالت و لوازم آرایش روی آن بودند.
صدایی از بیرون شنید. با خود فکر کرد که نکند کمی زودتر از موعد آمده باشند؟ ولی آن‌قدر غرق در اتاق و دیدن لوح‌ها شده بود که گذر زمان از دستش در رفته بود. کاش لحظات تلخ و سخت هم به همان سرعت می‌گذشتند!
قبل‌ازاینکه از اتاق خارج شود، از پنجره‌ای که دیگر توسط پرده‌ها مخفی نشده بودند، ماشین پارس سفید رنگ سپهر را دید...

داستان کوتاه در حال تایپ داستان کوتاه پژواک | یگانه سلیمی کاربر انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

YEGANEH SALIMI

مدیر بازنشسته

امضا : YEGANEH SALIMI

A.TAVAKOLI❁

مدیر ارشد بازنشسته + نویسنده افتخاری

امضا : A.TAVAKOLI❁

YEGANEH SALIMI

مدیر بازنشسته

امضا : YEGANEH SALIMI

YEGANEH SALIMI

مدیر بازنشسته

امضا : YEGANEH SALIMI

YEGANEH SALIMI

مدیر بازنشسته

امضا : YEGANEH SALIMI

YEGANEH SALIMI

مدیر بازنشسته

امضا : YEGANEH SALIMI

YEGANEH SALIMI

مدیر بازنشسته

امضا : YEGANEH SALIMI

موضوعات مشابه

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 0)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 1, کاربر: 0, مهمان: 1)