عاشقانه‌ها عاشقانه‌های حسین پناهی

[(فاطمه1381)]

درختان می‌گویند بهار


پرندگان می‌گویند لانه


سنگ‌ها می‌گویند صبر


و خاک‌ها می‌گویند مصاحب


و انسان‌ها می‌گویند خوشبختی


امّا همه‌ی ما در یک چیز شبیه‌ایم:


در طلب نور!


ما نه درختیم و نه خاک .


پس خوشبختی را با علم به همه ضعف‌هامان در تشخیص،


باید در حریم خودمان جستجو کنیم​

 

[(فاطمه1381)]

بی تو


نه بوی خاک نجاتم داد


نه شمارش ستاره‌ها تسکینم



چرا صدایم کردی


چرا؟



سراسیمه و مشتاق


سی سال بیهوده در انتظار تو ماندم و نیامدی



نشان به آن نشان


که دو هزار سال از میلاد مسیح می‌گذشت


و عصر


عصر والیوم بود


و فلسفه



و رسالت من این خواهد بود


تا دو استکان چای داغ را


از میان دویست جنگ خونین


به سلامت بگذرانم



تا در شبی بارانی


آن‌ها را


با خدای خویش


چشم در چشم هم نوش کنیم​

 

[(فاطمه1381)]

شب در چشمان من است


به سیاهی چشم‌هایم نگاه کن



روز در چشمان من است


به سفیدی چشم‌هایم نگاه کن



شب و روز در چشم‌های من است


به چشم‌هایم نگاه کن



پلک اگر فرو بندم


جهانی در ظلمات فرو خواهد رفت​

 

[(فاطمه1381)]

به من بگویید


فرزانگانِ رنگ بوم و قلم


چگونه


خورشیدی را تصویر می‌كنید


كه ترسیمش


سراسر خاك را خاكستر نمی‌كند؟​

 

[(فاطمه1381)]

نیستیم!


به دنیا می‌آییم

عکس یک نفره می‌گیریم!


بزرگ می‌شویم

عکس دو نفره می‌گیریم!


پیر می‌شویم

عکس یک نفره می‌گیریم


و بعد

دوباره باز

نیستیم​

 

[(فاطمه1381)]

ما تماشاچیانی هستیم

که پشت درهای بسته مانده‌ایم!


دیر آمدیم!

خیلی دیر...


پس به ناچار

حدس می‌زنیم،

شرط می‌بندیم،

شک می‌کنیم ...


و آن سوتر

در صحنه

بازی به گونه‌ای دیگر در جریان است​

 

[(فاطمه1381)]

میزی برای کار


کاری برای تخت


تختی برای خواب


خوابی برای جان


جانی برای مرگ


مرگی برای یاد


یادی برای سنگ


این بود زندگی​

 

[EUROS]

شناسنامه

من حسین ـَـم

پناهیام

من حسینم , پناهی ام

خودمو می بینم

خودمو می شنفم

تا هستم جهان ارثیه بابامه….

سلاماش و همه عشقاش و همه درداش , تنهائیاش

وقتی هم نبودم مال شما…

اگه دوست داری با من ببین , یا بذار باهات ببینم

با من بگو یا بذار باهات بگم.

سلامامونو، عشقامونو ، دردامونو، تنهائیامونو

ها؟!


***

باد پرده ها را آرام تکان میدهد
و ما بچه‌های خوش باور
لبریز از اضطراب و امید
زوایای نیمه روشن را به هم نشان می‌دهیم. ​

 

[EUROS]

نیازی نیست
اطرافمون پر از "آدم" باشد!
همون چند نفری
که اطرافمون هستند
"آدم" باشند کافیه!

***

از هیکل استخوانی ام
روی تخت
بودایی می سازم
و ذهنم را تا انتهای ظلمانی ترین منظومه ها
به دنبال خدا می فرستم
و دعا می کنم:
خدایا!
گربه‌ای برسان،
تا این همه کلاف را کلافه کند! ​

 

[EUROS]

نیم ساعت پیش ،
خدا را دیدم قوز کرده با پالتوی مشکی بلندش
سرفه کنان در حیاط از کنار دو سرو سیاه گذشت
و رو به ایوانی که من ایستاده بودم آمد ،
آواز که خواند تازه فهمیدم ،
پدرم را با او اشتباهی گرفته ام !

***
ما چيستيم ؟!
جز ملکلولهاي فعال ذهن زمين ،
که خاطرات کهکشان هارا
مغشوش ميکند! ​