شعرکده اشعار کوتاه فردوسی

[_harly_]

بیاموز و بشنو ز هر دانشی
بیابی ز هر دانشی رامشی
ز خورد و ز بخشش میاسای هیچ
همه دانش و داد دادن بسیچ​

 

[_harly_]

میاسای از آموختن یک زمان
ز دانش میفکن دل اندر گمان​

 

[_harly_]

همیشه یکی دانشی پیش دار
ورا چون روان و تن خویش دار​

 

[_harly_]

فزون است از آن دانش اندر جهان
که بشنود گوش آشکار و نهان​

 

[_harly_]

کسی کو به دانش توانگر بود
ز گفتار و کردار بهتر بود​

 

[_harly_]

خرد باید و دانش و راستی
که کژی بکوبد ار کاستی​

 

[_harly_]

بر ما شکیبائی و دانش است
ز دانش روان های پر از رامش است

شکبیائی از ما نشاید ستد
نه کس را ز دانش رسد نیز بد​

 

[_harly_]

نگه کن به جایی که دانش بود
ز داننده کشور به رامش بود​

 

[_harly_]

بیارای دل را به دانش که ارز
به دانش بود چو بدانی بورز​

 

[_harly_]

به دانش بود مرد را ایمنی
ببندد ز بد دست آهرمنی​