شعرکده اشعار کوتاه فردوسی

[_harly_]

بخور آن چه داری و بیشی مجوی
که از آز کاهد همی آبروی​

 

[_harly_]

تن مرده چون مرد بی دانشست
که نادان به هر جای بی رامشست

که دشمن که دانا بود به ز دوست
که با دشمن و دوست دانش نکوست​

 

[_harly_]

سخن ماند از ما همی یادگار
تو با گنج دانش برابر مدار​

 

[_harly_]

بیا تا همه دست نیکی بریم
جهان جهان را به بد نسپرسم​

 

[_harly_]

هران گه که گویی که دانا شدم
به هر دانشی بر توانا شدم
چنان دان که نادان تری آن زمان
مشو بر تن خویش بر بدگمان​