دلنوشته مجموعه دلنوشته‌های تعبیر وارونه عشق | سمانه شیبانی کاربر انجمن یک رمان

[Samaneh85]

تو متعلق به منی،
شاید توی یه دنیای دیگه،
یه زمان دیگه،
ولی می‌دونم که متعلق به منی!

 

[Samaneh85]

دلم برایت تنگ شده است،
برای کسی که قبلاً بودی؛ کسی که یه زمانی بهم اهمیت می‌داد...!

 

[Samaneh85]

می‌دانم که عشق زندگی تو نیستم؛ ولی تو تا ابد در قلبم عشق زندگیم خواهی ماند...!

 

[Samaneh85]

«زمان» چیز عجیبی‌ست!
به من آموخت: نگران اتفاق نیوفتادن چیزهایی که می‌خواستم در آینده رخ دهند، نباشم؛
«آینده» هم چیز عجیبی‌ست...
مثلاً خواهی دید چیزی که در گذشته می‌خواستی و فکر می‌کردی اگر نشود نمی‌توانی زندگی کنی را حال خودت دیگر نمی‌خوای!
آری! زندگی عجیب است...

 

[Samaneh85]

نه آنقدر نزدیکی که قلبم آرام بگیرد و نه آنقدر دوری که رشته‌های امیدم پاره شود...!

 

[Samaneh85]

تو آفریده شده‌ای برای من!
تو از همان ابتدا به دنیا آمده‌ای که مالِ خود من شوی...
چگونه عشقی‌ست که چنین در دل من پیچ و تاب می‌خورد،
هوا خوب است و عطر عشق‌مان در هوا پراکنده می‌شود و من مدهوش می‌شوم از بی‌قراری این عشق...
حال قلب من با تو همانند هیچ روزی نیست،
نه شبیه دیروز و نه هیچ فردای دیگری...
امّا؛ من حسادت می‌کنم به تمام آن روزها و شب‌هایی که تو را نداشتم!
چشم‌هایم حسادت می‌کند به تمام عکس‌هایی که من درکنارت نبودم!
و حال این را تو بدان که: «تمام تو برای من شده است!»

 

[Samaneh85]

تو نجاتی!
برای تمام لحظاتی که بغض، نفس کشیدن‌هایم را سخت می‌کند...
برای تمام روزهای تلخی که حرف‌هایم در سینه جا مانده...
تو نجاتی؛ برای تمام خستگی‌هایی که جان را نیمه جان می‌کند، برای تمام شکست‌هایی که درد ناکامی را به استخوان می‌رساند...
تو نجاتی برای تمام فکر و خیال‌هایی که مغز را نشانه می‌گیرد...
تو برای من همان نوری هستی که وقتی به هیچی امید ندارم در زندگیم می‌تابد!
تو نجاتی؛ برای امروز و فردا و برای همه‌ی عمر...

 

[Samaneh85]

یه چیزهایی میان من و تو بوده که در هیچ قصه‌ای نیست...
من با تو احساسی را تجربه کردم که در هیچ غزلی نیست...
من با تو خودم را از نو دیدم؛
خودم را دوباره ساختم؛
اگر تو نبودی، گل‌های نارنجی قلبم هیچ‌گاه رنگ نمی‌گرفتن!
آنقدر ذره ذره در دنیایم جا شدی که ناگاه به خود آمدم و دیدم برایم یک جهانی...!

 

[Samaneh85]

من تو را؛
به جان می‌خوانَمَت...
به دل می‌نِشانَمَت...
به عشق می‌دانَمَت...
به غزل می‌سُرایَمَت...
به ماه می‌پِندارَمَت...
به مهر می‌جویَمَت...
آری من تو را دوستت دارم؛ با تمامِ نابودی‌هایم:) ♡

 

[Samaneh85]

تو برای من وطن بودی!
وقتی که در غربت این دنیا تنهاترین آدم روی زمین خودم را حس می‌کردم...فکر کردن به تو جهان خالی‌اَم را پُر از تو می‌کرد...
تو برای من خانه بودی!
وقتی که خسته از زندگی می‌خواستم به آغوشت پناه ببرم، امید در تَن من دوباره جوانه میزد...
تو برای من صدا بودی!
وقتی سکوت مرا آنچنان کَر کرده بود که هیچ چیز را نمی‌شنیدم...
آری برای منی که هیچ چیز نداشتم؛ همه چیز بودی...!
اما به راستی من برای تو چه بودم؟