داستان کوتاه در حال تایپ داستان کوتاه بی‌نام و نشان | راحله خالقی نویسنده برتر انجمن یک رمان

[Rahel.]

در حوالی آمستردام در یک آپارتمان کوچک به عنوان یک زوج جوان ساکن شده‌اند. لنا به خوبی می‌داند آدم‌های زیادی در گوشه گوشه دنیا در به در او هستند و باید بدون جلب توجه زندگی کند.
چشم باز می‌کند دریغ از حتی یک ساعت خوابیدن. با خشم پتویش را کنار می‌زند و از تختش بیرون می‌آید. آرمان روی کاناپه به خواب رفته است. دلش برای او هم می‌سوزد. به نظرش زندگی آرمان به خاطر دوستی با او تباه شده است.
اما در تمام بیست و پنج سال زندگی‌اش، آرمان و شانه‌هایش تنها مأمن آرامبخشش بوده است.
بالای سرش می‌ایستد و با دلسوزی نگاهش می‌کند وسوسه سریدن انگشت‌هایش میان موهای پرحجم آرمان، تنش را به لرز می‌اندازد. دستش را مشت می‌کند و با گام‌هایی آهسته از اتاق خواب بیرون می‌آید. روی مبل سفید می‌نشیند و نگاه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Rahel.]

ترس، آن‌ها را تبدیل به موش کرده است. موش‌های کوچکی که باید شش دانگ حواسشان را جمع می‌کردند تا مبادا با طعمه‌ی پنیر در تله موش گیر بیفتند.
وسط آن همه موقرمز ایستاده است و بی‌توجه به آهنگ گوش خراشی که مدام پخش میشد با چشم دنبال فرد مدنظرش است. از اینکه به مقصودش، دست نمی‌یابد؛ عصبی شده و با دندان به جان لب‌هایش افتاده. نمی‌فهمد چه اتفاقی رخ داده که با وجود این‌همه تاکید آن مرد دستش را درون پوست گردو گذاشته و معطلش کرده است.
بی‌قرار پا روی زمین می‌کوبد صدای موسیقی و هیجان جمعیت مو قرمز سرش را به درد آورده و امان از بسته بودن دست و بالش و اِلا به خوبی حال آن مرد بدقول را می‌گرفت. فعلاً باید تحمل می‌کرد...فقط کمی تاب می‌آورد دوباره ورق بازمی‌گشت و قدرتش را به دست می‌آورد.
علاوه بر اینکه به...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Rahel.]

سپس بی‌توجه به خونی که از میان انگشتان کارن بیرون می‌جهد و بهتی که در سیاهی چشم‌هایش لانه کرده است؛ پوزخندش را عمق می‌بخشد و با تلخی ادامه می‌دهد:
- تهدید کن جناب شیر ترسو...تو حرف می‌زنی و من عمل می‌کنم این رو یادت نره!
پاشنه کفشش را روی پای کارن می‌گذارد و بعد از اینکه چهره‌اش به خوبی از خشم توأمان با درد سرخ شد؛ شروع به دویدن می‌کند.
گوشی‌اش درون جیبش می‌لرزد و لنا به هیچ‌وجه نمی‌خواهد لحظه‌ای در دویدنش تعلل کند مبادا که گیر آدم‌های کارن بیفتد.
از شکست خوردن نقشه‌اش به شدت عصبی بود و خوب می‌دانست به وقتش گوشمالی درست و حسابی به آن مرد بد قول می‌دهد. از میان جوانان مو قرمز می‌دود و عمدا طعنه می‌زند تا اگر کسی دنبالش می‌کند؛ راه را گم کرده و نتواند او را بیابد حدود...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.