در حال تایپ رمان راهی جز او نیست | دردانه عوض زاده کاربر انجمن یک رمان

[دردانه. ع]

رضا درحالی که کوله‌پشتی‌اش را به‌دست گرفته بود داخل شد.
- سارینا! من میرم این دوتا رو رد کنم برن، بعدش هم باید برم پیش پلیس، موندن خودمون هم دیگه خطرناکه، باید با هماهنگی پلیس ایران برگردیم، برگشتنی سعی می‌کنم باند و دارو برای علی جور کنم، فقط سعی کن تا برمی‌گردم بیدارش کنی.
بعد دست در کیفش کرد و پیراهن مسی رنگش را بیرون آورد و به‌طرف من گرفت.
- اینو تنش کن! لباس خودش خیلی پاره شده.
لباس را با یک دست از دستش گرفتم و کوله خودم را با دست دیگر به طرفش دراز کردم.
- توی آستر کیفم پول هست، بده بهشون تا برن.
رضا کوله را گرفت «باشه»ای گفت، به سرعت از اتاق بیرون رفت و در را بست. به طرف علی خوابیده روی تخت برگشتم. دکمه‌های پیراهن کاملاً پاره و‌ خاکی شده‌اش که همان لباس سربازی‌اش بود را باز...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[دردانه. ع]

به‌آنی چشمانش انرژی گرفته، ابروهایش را با تعجب بالا داد و صورتش را به‌طرف من برگرداند. لحظاتی مات‌زده به من که کنار تخت روی صندلی نشسته و با لبخندی پهن، ذوق‌زده به او خیره شده‌بودم، نگاه دوخت و بعد نیم‌خیز شد.
- تو‌ اینجایی؟
شادانه سر تکان دادم و گفتم:
- اومدم تو رو برگردونم.
یک دفعه گویا چیزی به یادش آمده باشد، خود را بالا کشید، کمی بدنش را به طرف من چرخاند و روی تخت درست نشست. لحن صمیمی‌اش را کنار گذاشت و درحالی که سعی می‌کرد نگاه از من بگیرد با اخم و لحن خشکی گفت:
-خانم ماندگار! شما چطور اومدید اینجا؟
متعجب از تغییر لحنش خواستم چیزی بگویم، اما نگذاشت و بلافاصله گفت:
- شما با اینا همدست شدین؟ دیدن تطمیع و تهدید و شکنجه جواب نمیده، می‌خوان با شما منو تحت فشار بذارن؟ اومدین منو مجبور...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[دردانه. ع]

دیگر تحملم از رفتارش به ته رسید، از جایم به جلو خیز برداشتم و در نزدیکی صورتش با خشم گفتم:
- به همون حقی که هنوز زنتم.
علی مات به من نگاه کرد و‌ من با همان لحن ادامه دادم:
- چیه؟ نکنه یادت رفته؟ طبق اون صیغه‌ای که بینمون خوندن بنده و جنابعالی هنوز سی و هشت روز دیگه زن و شوهریم.
یک آن با یادآوری چیزی عقب نشستم و با نگرانی گفتم:
- نکنه رفتی باطلش کردی؟
لحن آرام و صمیمی علی برگشت.
- نه باطلش نکردم، گفتم اجازه‌شو داری خودت باطل می‌کنی.
نفسی از سر آسودگی کشیدم.
- پس اعتراض بی‌خود نکن، چه بخوای، چه نخوای فعلاً من زنتم که جلوت نشستم، ایرادی هم نداره که بهت دست بزنم و لباستو عوض کنم.
لحن علی گرچه از خشکی درآمده بود، اما هنوز سرزنش‌گر بود.
- باز هم چیزی تغییر نمی‌کنه خانم‌گل! می‌دونم از دستم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[دردانه. ع]

علی در سکوت به من خیره شد و من هم نگران و نادم به او چشم دوختم. دلم مثل سیر و سرکه می‌جوشید. از عکس‌العملش واقعاً هراس داشتم. بعد از چند لحظه پلک‌هایش را بهم فشرد و با لحن دلخورانه‌ای گفت:
- وای خانم‌گل! تو منو فریب دادی؟
خجالت‌زده سرم را زیر انداختم و آرام «ببخشید» گفتم. علی با لحن غمگینی گفت:
- من هم همه چیزو بهت گفتم... این چه کاری بود با من کردی خانم‌گل؟
از فکر اینکه علی مرا نبخشد بغض کردم سرم را بالا آوردم و گفتم:
- ببخشید علی‌جان! اشتباه کردم... نفهمیدم... التماس می‌کنم ازم بگذری.
علی روی تخت جابه‌جا شد تا پاهایش روی زمین قرار گرفت و همان‌طور که لبه تخت نشسته بود با ناراحتی تمام گفت:
- آخ از دستت دختر! می‌فهمی با من چیکار کردی؟ من قول داده بودم چیزی بهت نگم، بعد تو همه‌چیزو از...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.