در حال تایپ رمان راهی جز او نیست | دردانه عوض زاده کاربر انجمن یک رمان

[دردانه. ع]

با آرنج ضربه‌ای به بازویش زدم.
- علی! اینا رو ول کن! بیا از خودمون حرف بزنیم.
علی به طرفم برگشت و لبخندی زد.
- از چی حرف بزنیم؟
متفکر «هوم» کشیده‌ای گفتم تا یادم آمد.
- آها فهمیدم...! من اون عکسمونو که چاپ کرده بودی و گذاشته بودی لای آلبومت برداشتم.
ابرویی بالا انداخت.
- اونو از کجا دیدی؟
با حالت حق به جانبی سرم را بالا دادم.
- مامانت نشونم داد... .
بعد سرم را پایین آوردم و با شیطنت نگاهش کردم.
- تازه بقیه عکسای آلبومتو هم دیدم، حتی عکسای نوجوونیتو که دیلاق و‌ دراز بودی.
خندیدم و همراهم خندید.
- خیلی ضایع بودی علی!
- دستت درد نکنه! من ضایع بودم؟
- بله عزیزم! به میزان مناسبی ضایع بودی. البته قابل شما رو نداشت.
خنده‌اش را به لبخند مهربانی تبدیل کرد.
- ممنونم ازت!
- گفتم که قابلی نداشت...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[دردانه. ع]

کمی مکث کرد و بعد با لبخند گفت:
- وقتی که عروسی می‌کردیم بهت می‌گفتم.
- خب چرا زودتر نمی‌گفتی؟ باور کن اگه کمک می‌خواستی من ازت دریغ نمی‌کردم.
- نگفتن من به خاطر این نبود که کمک نمی‌کردی، به این خاطر بود که نمی‌خواستم شائبه درست بشه، من و تو که هنوز رسماً زن و شوهر نبودیم. درست نبود وقتی امکان داشت رابطه‌مون ادامه‌دار نباشه من ازت بخوام به‌خاطر من برای غریبه‌ها خرج کنی... .
- پس من واقعاً غریبه بودم.
- نه عزیزم! اگه ازدواج می‌کردیم‌ بهت می‌گفتم، اما قبول کن خوب نبود ازت درخواست می‌کردم اون‌وقت بقیه فکر می‌کردن دارم ازت سوءاستفاده می‌کنم.
سرم را زیر انداختم.
- شاید حق با توئه، مثل الان که دیگه منو نمی‌خوای و ازدواجی هم نیست.
سرم را بلند کردم. به علی که با غم نگاهم می‌کرد گفتم:
- ولی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[دردانه. ع]

نگاهم را از او گرفتم.
- خب... ماشینمو هم فروختم.
- اونو دیگه چرا؟ تو که خیلی دوستش داشتی.
- سر همون ماجرای گروگان‌گیری پول لازم شدم.
- پدرت کمکت نکرد؟
- بابا از گروگان‌گیری خبر نداره، ماشینو هم به خودش فروختم.
کمی مکث کردم و آرام‌تر گفتم:
- اوضاع زندگیمون بد بهم ریخته.
- چرا؟
- بابا و ایران دارن از هم جدا میشن.
سرم را بالا آوردم تا شعف را در چهره‌اش ببینم، اما فقط تعجب و ابروهای درهم رفته بود.
- واقعاً؟ سر چی؟
کلافه شانه‌ای بالا انداختم و نگاه گرفتم.
- چه می‌دونم؟ بابا یه تنه داره همه‌ی زندگی‌مو بهم می‌ریزه، این از تو، اون از ایران... من هم از خونه قهر کردم زدم بیرون.
علی با لحن سرزنش‌گری گفت:
- این چه کاریه دختر؟
فقط شانه‌ای بالا انداختم و‌ نگاه به کف زمین دوختم تا بغضم را نفهمد و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.