در حال تایپ رمان راهی جز او نیست | دردانه عوض زاده کاربر انجمن یک رمان

[دردانه. ع.]

کمی که آرام شدم، از اتاق بیرون رفتم. دکتر تازه رسیده و در ایستگاه پرستاری بود. سلامش را نشنیده گرفته و به طرف بخش مراقبت‌های ویژه رفتم. رضا روی صندلی نشسته، سرش را به دیوار تکیه داده و چشمانش را بسته بود. دستم را به شیشه چسباندم. پرستاری درحال چک کردن وضعیت علی بود و علی همان‌طور روی تخت خوابیده بود. زمزمه کردم.
- علی! من به حرف کسی گوش نمیدم، مگه میشه تو نخوای زندگی کنی؟ می‌دونم تو هم می‌خوای زودتر خوب بشی.
- سارینا! اومدی؟
بدون آنکه برگردم فقط سری در جواب رضا تکان دادم.
- من برم دنبال کارهای برگردوندن علی.
به طرف رضا برگشتم.
- آره، برو! زودتر برو! باید علی رو ببریم یه جای بهتر بیشتر بهش برسن، علی باید خوب بشه.
رضا با گفتن «خیالت تخت» به راه افتاد و من مثل دیروز یک‌طرفه روی صندلی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[دردانه. ع.]

قطره‌های اشکی را که از چشمم پایین آمده بودند را پاک کردم و بلند شدم باید با مرضیه‌خانم حرف می‌زدم. به اتاق دکتر رفتم. دکتر پشت میزش نشسته بود.
- ببخشید دکتر! می‌تونم یه تماس بگیرم؟
دکتر گوشی پزشکی‌اش را برداشت و بلند شد.
- بفرمایید! من باید برم به مریض‌ها سر بزنم، شما راحت باشید.
دکتر که بیرون رفت شماره‌ی مرضیه‌خانم را گرفتم.
- سلام مادرجان! سارینام.
- سلام دخترم!
- رفتین زیارت؟
- آره... بالاخره رفتم.
پس توانسته بود از علی دل بکند.
- کجایید الان؟
- اومدم خونه، دارم خونه رو برای برگشتن علی آماده می‌کنم.
کمی مکث کرد.
- علی که برگرده خیلی‌ها میان اینجا، باید آماده باشم.
می‌خواست خود را محکم نشان دهد اما بغض صدایش چیز دیگری می‌گفت. همان‌طور که بغض مرا هم خفه می‌کرد.
- بهم امید بدید، بگید...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[دردانه. ع.]

گوشی تلفن را سر جایش گذاشتم. وضو گرفته و‌ سراغ جانمازم رفتم. نماز ظهر و عصرم‌ را خواندم. بلند شدم قرآن دکتر را از روی میزش برداشتم و به سر سجاده برگشتم. نیت کردم که خدا خواسته‌ی دل علی را نشانم دهد و قرآن را باز کردم. سوره احزاب آمد. عربی خواندنم خوب نبود. از همان ابتدای صفحه شروع به خواندن معانی فارسی آیات کردم.
« درمیان مومنان مردانی هستند که بر سر عهدی که با خدا بستند، صادقانه ایستادند، بعضی پیمان خود را به آخر بردند و بعضی دیگر در انتظارند»
شوکی به بدنم وارد شد و سرم را بلند کردم. بدنم یخ کرده اما به عرق هم‌ نشسته بود. علی منتظر بود برود؟
چندبار پلک زدم و آیه را دوباره خواندم.
- علی! تو این‌جوری خوشحال‌تری؟ خواسته‌ی تو رفتنه؟
قرآن را بستم. در همان حال قرآن به دست مدتی در سکوت به...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.