در حال تایپ رمان روزهای خوب پر | لیلا سیاح قلندری کاربر انجمن یک رمان

لیلا؛ · 18/10/23

کد رمان: 5493
ناظر: Sara_D

خلاصه:
نورا یه دختر شاد و شیطونه و به هیچی جز اذیت کردن بقیه فکر نمی‌کنه؛ ولی این سرنوشته که تعیین میکنه زندگی چجوری بگذره و این سرنوشت چیزهای خوبی برای نورا تعیین نکرده.

پ.ن: پایان خوش

ANAM CARA · 19/10/23

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

و برای پرسش سوالات و اشکالات خود در رابطه با رمان به لینک زیر...

لیلا؛ · 19/10/23

به نام خدا
نور آفتاب رو صورتم میزد و اصلا نمی‌ذاشت بخوابم. با چشمای بسته پاشدم پرده رو کشیدم و دوباره برگشتم تو تختم. توی خواب و بیداری بودم که احساس کردم صدای آواز میاد. نکنه فکر می‌کنین صدای چهچه بلبل بود؟ نه بابا! صدای نوید برادرم بود که داشت تو حموم آواز می‌خوند. می‌دونستم حالا حالاها تموم نمیشه، واسه همین سرمو بردم زیر بالش و دستامو محکم رو گوشام فشار دادم. اونقدر بلند آواز می‌خوند که هنوزم داشتم صداشو می‌شنیدم. از رو تخت بلند شدم و در اتاق رو باز کردم. می‌دونستم مامان و بابا هنوز خوابن. پاورچین پاورچین رفتم سمت در خونه و آروم بازش کردم. رفتم از خونه بیرون و پله‌ها رو دوتا یکی کردم و رسیدم جلوی در موتور خونه. کلید رو از زیر گلدون بیرون کشیدم و در موتور خونه رو باز کردم. رفتم تو و...

لیلا؛ · 21/10/23

از مدرسه اومدم بیرون و راه افتادم سمت خونه. در حیاط باز بود، حتما بازم خانم نوری همسایه بالاییمون که آلزایمر داره یادش رفته درو ببنده. پله‌ها رو رفتم بالا و کلید رو از کوله‌ام پیدا کردم، در خونه رو باز کردم و رفتم تو. در حالی که مقنعمو در می‌آوردم، داد زدم:
- مامان! کجایی؟ پس چرا نمیای استقبالم؟ هیشکی خونه نیست؟
رفتم سمت اتاق نوید، همیشه بدون در زدن میرم تو، واسه همین وایسادم پشت در و سه، دو، یک درو مثل وحشی‌ها باز کردم و پریدم تو اتاق. ولی همون‌جا جلوی در خشکم زد. یکی جلوی در دراز‌به‌دراز افتاده بود. چشم چرخوندم و نوید رو دیدم که با صدای بلند اسم دوستشو گفت و اومد کمکش کنه. ( اسم دوست نوید سانیار )
سانیار دستشو گذاشته بود رو صورتش و آه‌ و ناله می‌کرد. یهو دستشو از رو صورتش برداشت و به...

لیلا؛ · 22/10/23

بابا همونجور منتظر نگاش کرد. نوید پوفی کشید و با بی حوصلگی خیلی خلاصه گفت:
- امروز دوستم سانیار اومده بود اینجا. نورا هم از مدرسه که برگشت، در اتاق منو که باز کرد خورد تو صورت سانیار، بعد به جای اینکه ازش معذرت خواهی کنه، کلی حرف بارش کرد و رفت.
مامان با غضب نگام کرد و گفت:
- دختر این چه کاری بود کردی؟ بچه نیستی که شونزده سالته، صد دفعه گفتم... .
بابا حرف مامانو قطع کرد و با آرامش گفت:
- سارا جان! آروم باش! مطمئنم نورا خودش می‌دونه اشتباه کرده، سرزنش کردنش که فایده‌ای نداره.
دیگه اشتهام کور شده بود. یواش از سر میز بلند شدم و برگشتم تو اتاقم. پامو که گذاشتم تو اتاق، صدای زنگ گوشیم بلند شد. یکم این ور اون ور رو نگاه کردم و توی جیب شلواری که دو روز پیش پوشیده بودم پیداش کردم. نشستم رو صندلی...

لیلا؛ · 30/10/23

به صورتم نگاه کرد و یه لبخند خوشگل زد. فهمیدم باهام آشتی کرده. نوید از من هشت سال بزرگتره و تو دانشگاه پزشکی می‌خونه. اما ما اصلا شبیه هم نیستیم. من چشمای درشت سبز تیره، پوست سفید، مو‌های بلند خرمایی، لبای کوچیک گوشتی، دماغ سربالا، وزن شصت و قد ۱۶۰. ولی نوید مو‌ها و چشمای متوسط سیاه، دماغ قلمی و لبای کاملا مردونه، پوست گندمی و قد و هیکل اندازه هرکول
همونجور خیره نگاهش می‌کردم که یه بشکن جلو چشم زد و گفت:
- کجایی فسقلی! چرا جواب نمیدی؟
- هیچی اینجام. من برم دیگه
خم شدم و گونشو بوسیدم، زود از اتاق زدم بیرون.
آخه من خیلی کم نوید رو می‌بوسم. شاید چون ازش خجالت می‌کشم.
***
امروز جمعه بود و من دوباره با صدای جارو برقی از خواب بیدار شدم. از اتاق اومدم بیرون و مامان رو دیدم که مثل همیشه کل...

در حال تایپ رمان روزهای خوب پر | لیلا سیاح قلندری کاربر انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

لیلا؛

امضا : لیلا؛

ANAM CARA

امضا : ANAM CARA

لیلا؛

امضا : لیلا؛

لیلا؛

امضا : لیلا؛

لیلا؛

امضا : لیلا؛

لیلا؛

امضا : لیلا؛

موضوعات مشابه

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 0)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 1, کاربر: 0, مهمان: 1)