دفتر شعر دفتر شعر، شعر را دوست دارم | کاربر Tahmine Arjmand

[Tahmine Arjmand]

ناخورده ش*ر..اب می‌خروشیم


بنگر چه کنیم؟ اگر بنوشیم





از بی‌خبری خبر نداریم


پس بیهده ما چه می‌خروشیم؟





تا چند پزیم دیگ سودا؟


کز خامی خویشتن بجوشیم





دل مرده، برون کشیم خرقه


وز ماتم دل پلاس پوشیم





این زهد مزوری که ما راست


کس می نخرد، چه می‌فروشیم؟





با آنکه به ما نمی‌شود راست


این کار، ولیک هم بکوشیم





باشد که ز جام وصل جانان


یک جرعه به کام دل بنوشیم





شب خوش بودیم بی‌عراقی


امروز در آرزوی دوشیم





عراقی

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Tahmine Arjmand]

نفسی داشتم و ناله و شیون کردم


بی تو با مرگ عجب کشمکشی من کردم





گرچه بگداختی از آتش حسرت دل من


لیک من هم به صبوری دل از آهن کردم





لاله در دامن کوه آمد و من بی رخ دوست


اشک چون لاله سیراب به دامن کردم





در رخ من مکن ای غنچه ز لبخند دریغ


که من از اشک ترا شاهد گلشن کردم





چند بر باد دهی حاصلم آخر عمری


خوشه‌های خم گیسوی تو خرمن کردم





شبنم از گونه گلبرگ نگون بود که من


گله زلف تو با سنبل و سوسن کردم





زلف و مژگان تو را مانده رفوی دل ریش


پاره شد رشتهٔ صبری که به سوزن کردم





دود آهم شد اشک غمم ای چشم و چراغ


شمع عشقی که به امید تو روشن کردم





نه رخ ماه منیژه، نه کمند رستم


آه از آن ناله که من در چَهِ بیژن کردم





دگرم دشمن جان بود و نمی‌دانستم


منِ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Tahmine Arjmand]

صبا به لُطف بگو آن غزالِ رَعنا را


سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را





شِکرفُروش که عمرَش دراز باد چرا


تَفَقُّدی نکُند طوطیِ شِکرخا را؟





غرورِ حُسنت اجازَت مَگَر نداد اِی گُل


که پُرسِشی نکُنی عَندَلیب شیدا را؟





به خُلق و لطف توان کرد صیدِ اهلِ نظر


به بند و دام نگیرند مرغِ دانا را





ندانم از چه سبب رنگِ آشنایی نیست


سَهی‌قَدانِ سیَه‌‌چشمِ ماه‌سیما را





چو با حبیب نِشینی و باده پِیمایی


به یاد دار مُحِبّانِ بادپیما را





جُز این قَدَر نَتوان گفت در جَمالِ تو عیب


که وضع مِهر و وفا نیست رویِ زیبا را





در آسمان نه عجب گَر به گفتهٔ حافظ


سُرودِ زُهره به رقص آورد مسیحا را





حافظ

 

[Tahmine Arjmand]

کنارخبرهای هواشناسی رادیو


عده ای خمیازه می کشند !


باران


قرارش را به هم زده بود


و مردی که بارانی اش را


کنار چشم انتظاری اش آویخته بود


مردی که می گفت راز ابرها را می داند


با بارانی اش


اکنون زیر دوش ایستاده است.





شهره_چلیپا

 

[Tahmine Arjmand]

ای عاشقان رویت بر مهر دل نهاده


زنجیریان مویت سرها به باد داده





جان را به کوی جانان چشم خوشت کشیده


وز بند غصه دل را ابروی تو گشاده





با عشق جان ما را سوزیست در گرفته


با اشگ چشم ما را کاریست اوفتاده





تا چشم نیم مستت وسمه نهد بر ابرو


چون دل خلاص یابد زان زلف وانهاده





از وصف آن زنخدان، من ساده‌دل چه گویم


یارب چه لطف دارد آن نازنین ساده





ما را ز ننگ هستی جز می نمی‌رهاند


صوفی مباش منکر کز باده نیست باده





بخت عبید و وصلت، این دولتم نباشد


در خواب اگر خیالت، بینم زهی سعاده





عبید_زاکانی