دفتر شعر دفتر شعر، شعر را دوست دارم | کاربر Tahmine Arjmand

[Arjmand]

برایش نوشتم:عزیزم برگرد !


برایش نوشتم:حالِ بد،بهانه است


بیا و خرابی‌ دنیای مرا ببین !


نوشتم:نمی ‌‌خواهم بدانم چه اتفاقی‌ افتاده


برایت خواهم گفت


از اتفاقاتی که هنوز نیفتاده .


برایش نوشتم:من انتظار می کشم


به سبک خودم


همانی که تو غرور میخوانی‌‌اش و من سکوت .


برایش نوشتم:نگذار سادگی‌ کودکانه ی من


به بلوغ زودرس برسد


نگذار صداقتم زود بمیرد .


برایش نوشتم:


کسی‌ این نامه را برایت می نویسد


که هنوز شبیه خودش است


بازگرد تا دیر نشده !


برایش نوشتم:جواب لازم نیست


هنوز حس ما گرم است


برگرد عزیزم


برگرد!




نیکی_فیروز_کوهی

 

[Arjmand]

ما به عهدت خانهٔ دل از طرب پرداختیم


در به روی خوش دلی بستیم و با غم ساختیم





سایه‌پرور ساخت صد مجنون صحراگرد را


رایتی کاندر بیابان جنون افراختیم





خشک بر جا ماند رخش فارس گردون چو ما


توسن جرات به میدان محبت تاختیم





عشق او ما را گرفت از چنگ دیگر دلبران


تن برون بردیم ازین میدان ولی جان باختیم





گر توکل را درین دریاست دخل ناخدا


بادبان برکش که ما کشتی در آب انداختیم





تا محک فرسا نشد نقد محبت یک به یک


ما زر ناقص عیار خویش را نشناختیم





محتشم بهر چراغ افروزی در راه وصل


ه*رز مغز استخوان خویش را بگداختیم




محتشم_کاشانی

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Arjmand]

زمین همیشه بر یک پاشنه نمی‌چرخد


حوا تجربه‌ی تلخی بود


چه کسی تصور می‌کرد


آدم سیبی را بردارد


سرنوشت جهانی برآشوبد


من همیشه


به نیمه‌ی دلخور سیبی می‌اندیشم


که گاز زده از دست آدم افتاد


و جاذبه را تمسخر کرد


حالا رشته گندم‌زاران گیسوان تو


و نیمه‌ی دلخور این سیب


عینک را بر می‌دارم


زمین همیشه بر یک پاشنه نمی‌رقصد


خدا برای آدم کلمه


و من برای تو


شعری آفریدم


که سیب‌های جهان را وسوسه می‌کند


حوا تجربه‌ی خوبی بود


که آدم غنوده در چشمانش


تلخی‌های جهان را تاب می‌آورد


عشق


زبان مادری‌ست


آزانگیز و ترجمه ناپذیر


که تجربه‌ی حوا را نا مکرر می‌کند


و زمین


نیمه‌ی دلخور سیبی


که همیشه بر یک پاشنه نمی‌چرخد


عینکم را برمی‌دارم


حالا رشته گیسوان تو


و نیمه‌ی دلخور...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Arjmand]

می دانم کسی در این اتاق نیست،


و شهر خالی است،


و همه ی میدانهای این شهر خالی، خالی ست،


اما من کوچه های غبارآلود را دوست دارم،


و باران کوچه های غبار آلود را.


من آن ها را که شکست خورده اند


و غمگین اند


دوست دارم،


و آن ها را که پیروز شده اند


و باز غمگین اند،


دوست دارم.





مارینه_پطروسیان

 

[Arjmand]

هر روز به صورتت نگاه می کنم


یک خط به سرنوشتت اضافه می شود


هر روز بیشتر از دیروز تو را دوست می دارم


مهربان تر می شوی


خدای من


تعارف ندارم


آه می کشم


دنیا در چشمهایم تنگ و گشاد می شود


و جوانه ای از پای دندان پوسیده ام سبز


هر روز خودم را به درخت وسط حیاط می بندم


چشمهایم را در می آورند


پرنده ها ، سنجابها در گوشهایم لانه می سازند


مورچه ها لبهایم را می بوسند


باد


منحنی لبخندت را به چهره ام می آورد


دنیا شکل تازه ای پیدا می کند


اما


تو خودت هستی


هر روز بیشتر نگاهت می کنم


و یک روز دورتر می شوی.




آیسا_حکمت

 

[Arjmand]

دولت عاشقان هوای تو است


راحت طالبان بلای تو است





کیمیای سعادت دو جهان


گرد خاک در سرای تو است





ناف آهو شود دهان کسی


که درو وصف کبریای تو است





سرمهٔ دیده‌ها بود خاکی


که گذرگاه آشنای تو است





ملک عالم به هیچ نشمارد


آنکه در کوی تو گدای تو است





به سحر ناز عاشقان با تو


از سر لطف دلگشای تو است





آنچه از ملک جاودان بیش است


عاشقان را در سرای تو است





آنچه از سیرت ملوک به است


خاک کوی فلک‌نمای تو است





از بلا هر کسی گریزان است


این رهی طالب بلای تو است





گر رضای تو در بلای من است


جان من بستهٔ رضای تو است





من ندانم ثنای تو به سزا


وصف تو لایق ثنای تو است





این تکاپوی و گفت و گوی فرید


همه در جستن عطای تو است




عطار_نیشابوری

 

[Arjmand]

پیش از گذشتن


رویای بلند خواستن


پلک های شب راتفسیر می کند.


در خم راه


مسافر کدامین خطه


میهمان چشمهای منتظر است؟


تنها آن سوی دیوارها


نسیم


سپیده را


بر چهره ی خیابان می پراکند


و پلک ها


رویاها رامی روبند.


پلک های همیشه با رویاها .




فرامرز_سلیمانی

 

[Arjmand]

گر بدین‌سان زیست باید پست


من چه بی‌شرمم اگر فانوسِ عمرم را


به رسوایی نیاویزم


بر بلندِ کاجِ خشکِ کوچه‌ی بن‌بست


گر بدین‌سان زیست باید پاک


من چه ناپاکم اگر ننشانم از ایمانِ خود،


چون کوه یادگاری جاودانه،


بر ترازِ بی‌بقایِ خاک...





احمد_شاملو

 

[Arjmand]

حُسن تو همیشه در فزون باد


رویت همه ساله لاله‌گون باد





اندر سرِ ما خیالِ عشقت


هر روز که باد در فزون باد





هر سرو که در چمن درآید


در خدمتِ قامتت نگون باد





چشمی که نه فتنهٔ تو باشد


چون گوهرِ اشک غرقِ خون باد





چشمِ تو ز بهرِ دلربایی


در کردنِ سحر ذوفنون باد





هر جا که دلیست در غمِ تو


بی صبر و قرار و بی سکون باد





قَدِّ همه دلبرانِ عالم


پیشِ الفِ قَدَت چو نون باد





هر دل که ز عشقِ توست خالی


از حلقهٔ وصلِ تو برون باد





لعلِ تو که هست جانِ حافظ


دور از لبِ مردمانِ دون باد



حافظ

 

[Arjmand]

بی‌ آنکه تو را ببینم


در تو رها می‌شوم


و در کف دریا چشم می‌گشایم


رودم


و به غرق شدن در تو معتادم!




شمس_لنگرودی