دفتر شعر دفتر شعر کاربر Arjmand

[Arjmand]

ز غمزه، چشم تو یک تیر در کمان نگذاشت


که اول از دل مجروح من نشان نگذاشت





ز بی‌وفایی گل بود مرغ دل آگاه


از آن به گلبن این گلشن آشیان نگذاشت





ز شوق دیدن آن گل، ستم نگر که شدم


رضا به رخنهٔ دیوار و باغبان نگذاشت





رسید کار به جایی که یار بگذارد


ز لطف بر دل من دستی، آسمان نگذاشت





ز ناز بر دل پیر و جوان در این محفل


کدام داغ که آن نازنین جوان نگذاشت





شکایتی ز سگانت نبود هاتف را


بر آستان تواش جور پاسبان نگذاشت





هاتف_اصفهانی

 

[Arjmand]

من از تو، سرو عزیزم، ثمر نمی‌خواهم


که غیر سایه‌ای از تو، به سر نمیخواهم





بخیل نیستم اما برای هیچ درخت


اگر تو سبز نباشی، ثمر نمی‌خواهم





به جز تو، جای دگر، آشیان گزیند اگر


برای مرغ دلم، بال و پر نمی‌خواهم





مرا به بوی خوشت جان ببخش و زنده‌بدار


که از تو چیزی ازین بیشتر نمی‌خواهم





اگرچه وسوسه‌ی دیدنت همیشگی است


ــ که هیچ وسوسه را، این‌قدر نمی‌خواهم ــ





دلم به دلهره می‌لرزد از تماشایت


که بر تن وسر و دستت، تبر نمی‌خواهم





اگر چه «سرو شکسته» شعار خوش‌نقشی‌ست


تو را شکسته‌ی هر رهگذر نمی‌خواهم





به پای باش که پایان سرنوشت تو را


شبیه «سرو کش کاشمر» نمی‌خواهم





نه این، نه آن، نه سوی آسمان، نه رو به افق


نه!من برای تو اصلا سفر نمی‌خواهم





مباد رخت خزانت...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Arjmand]

عشق جُز بخشش خدایی نیست


این به سلطانی و گدایی نیست





هر که او برنخیزد از سر سر


عشق را با وی آشنایی نیست





عشق وقف است بر دل پر درد


وقف در شرع ما بهایی نیست





هر که را باز عشق صید کند


بازش از چنگ او رهایی نیست





کار آن کس که عاشقی ورزد


به جز از عین بی‌نوایی نیست





چون رسیدم به نزد آن معشوق


کار جز عیش و دل‌گشایی نیست





هرچه عطار گوید از سر عشق


به یقین دان که جز عطایی نیست





عطار

 

[Arjmand]

درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد


نهال دشمنی برکن که رنج بی‌شمار آرد





چو مهمان خراباتی به عزت باش با رندان


که درد سر کشی جانا گرت مستی خمار آرد





شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار ما


بسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آرد





عماری دار لیلی را که مهد ماه در حکم است


خدا را در دل اندازش که بر مجنون گذار آرد





بهار عمر خواه ای دل وگرنه این چمن هر سال


چو نسرین صد گل آرد بار و چون بلبل هزار آرد





خدا را چون دل ریشم قراری بست با زلفت


بفرما لعل نوشین را که زودش با قرار آرد





در این باغ از خدا خواهد دگر پیرانه سر حافظ


نشیند بر لب جویی و سروی در کنار آرد





حافظ

 

[Arjmand]

بگذار سر به سینه‌ی من تا که بشنوی


آهنگِ اشتیاقِ دلی دردمند را





شاید که بیش از این نپسندی به کار عشق


آزارِ این رمیده‌ی سر در کمند را





بگذار سر به سینه‌ی من تا بگویمت


اندوه چیست! عشق کدام ست! غم کجاست!





بگذار تا بگویمت این مرغِ خسته‌جان


عمری‌ست در هوای تو از آشیان جداست





دلتنگم آنچنان که اگر بینَمت به کام


خواهم که جاودانه بنالم به دامنَت





شاید که جاودانه بمانی کنار من


ای نازنین که هیچ وفا نیست با منَت





تو آسمانِ آبیِ آرام و روشنی


من، چون کبوتری که پَرم در هوای تو





یک شب ستاره های تو را دانه‌چین کنم


با اشکِ شرمِ خویش بریزم به پای تو





بگذار تا ببوسمت ای نوشخند صبح


بگذار تا بنوشمت ای چشمه ش*ر..اب





بیمار خنده‌های توام بیشتر بخند


خورشید آرزوی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Arjmand]

آیه‌های اشکِ من تفسیر می‌شد، بد نبود


دل اگر از غصّه خوردن سیر می‌شد، بد نبود





شورِ ماتم، دشتیِ غم، بغض‌های اصفهان


در بیاتِ تُرکِ شب، تحریر می‌شد، بد نبود





من خرابم! گفته‌ام ساقی بریزد باده‌ای


این خرابی‌ها کمی تعمیر می‌شد، بد نبود!





عقلِ من با عشقِ تو درگیر شد؛ دیوانه‌ام


عقلِ تو با عشقِ من، درگیر می‌شد، بد نبود





چون غلافی کهنه‌ام؛ تا کی نمردن... زندگی؟


قسمت‌ام یک بوسه‌ی شمشیر می‌شد، بد نبود





خواب دیدم یوسف‌ام اما زلیخا سیرتم


خواب‌ها روزی اگر تعبیر می‌شد، بد نبود





عشق؛ این مجنون که لیلا را جنون آموخته‌ست


مثل یک دیوانه در زنجیر می‌شد، بد نبود





تو نمی‌مانی... نه! می‌مانی... نمی‌مانی...اگر


زودهایت، دیرِ دیرِ دیر می‌شد، بد نبود





می‌روی؟ باشد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Arjmand]

آیینه‌ام، حیران شدنم دست خودم نیست


ققنوسم و سوزان شدنم دست خودم نیست





من موج تلاطم به تلاطم به تلاطم


دریایم و طوفان شدنم دست خودم نیست





انبوه غزل‌های پر از بغضم و هرشب


می‌بارم و باران شدنم دست خودم نیست





سر می‌کشم از خویش که سیلاب سکوتم


من رودم و طغیان شدنم دست خودم نیست





من زلزله در زلزله در زلزله‌هایم


ویرانم و ویران شدنم دست خودم نیست





در پرده نشستم که دهد جام شرابم


مخمورم و پنهان شدنم دست خودم نیست





رم می‌کنم از بوی ریا ، از نفس شیخ


دیریست گریزان شدنم دست خودم نیست





من شعله‌ی آتشکده‌ی شور جنونم


می‌رقصم و رقصان شدنم دست خودم نیست





از شوق شرابی که شبی داد به من او


می‌میرم و بی‌جان شدنم دست خودم نیست





سمیرا_فکور

 

[Arjmand]

بخت بازآید از آن در که یکی چون تو درآید


روی میمون تو دیدن درِ دولت بگشاید





صبر بسیار بباید پدر پیر فلک را


تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید





این لطافت که تو داری همه دل‌ها بفریبد


وین بشاشت که تو داری همه غم‌ها بزداید





رشکم از پیرهن آید که در آغوش تو خسبد


زهرم از غالیه آید که بر اندام تو ساید





نیشکر با همه شیرینی اگر لب بگشایی


پیش نطق شکرینت چو نی انگشت بخاید





گر مرا هیچ نباشد نه به دنیا نه به عقبی


چون تو دارم همه دارم دگرم هیچ نباید





دل به سختی بنهادم پس از آن دل به تو دادم


هر که از دوست تحمل نکند عهد نپاید





با همه خلق نمودم خم ابرو که تو داری


ماه نو هر که ببیند به همه کس بنماید





گر حلال‌ست که خون همه عالم تو بریزی


آن که روی از همه عالم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Arjmand]

می شود سخت‌ترین مساله آسان باشد


پشت هر کوچه‌ی بن‌بست خیابان باشد!





می‌شود حال بدِ ثانیه‌ها خوب شود


شهر هم غرقِ هماغوشی باران باشد





گیرم این عشق -که آتش زده بر زندگی‌ات


بعد جان کندنِ تو شکل گلستان باشد!





گیرم این دفعه که برگشت، بماند...نرود!


گیرم از رفتنِ یکباره پشیمان باشد





بعد شش ماه به ویرانه‌ی تو برگردد


تا درین شعر پر از حادثه مهمان باشد





فرض کن حسرتِ پاییز، تو را درک کند


روز برگشتنِ او اولِ آبان باشد!





بگذر از این همه فرضیه، چرا که دل من


مثل ریگی‌ست که در کفش تو پنهان باشد!





امید_صباغ_نو

 

[Arjmand]

به بزمم دوش یار آمد به همراه رقیب اما


شبی با او به سر بردم ز وصلش بی‌نصیب اما





مرا بی او شکیبایی چه می‌فرمائی ای همدم


شکیب آمد علاج هجر دانم کو شکیب اما





ز هر عاشق رموز عشق مشنو سر عشق گل


ز مرغان چمن نتوان شنید از عندلیب اما





خورد هر تشنه لب آب از لب مردم فریب او


از آن سرچشمه من هم می‌خورم گاهی فریب اما





به حال مرگ افتاده است هاتف ای پرستاران


طبیبش کاش می‌آمد به بالین عنقریب اما





هاتف_اصفهانی