دفتر شعر دفتر شعر، شعر را دوست دارم | کاربر Tahmine Arjmand

[Tahmine Arjmand]

گر کسی در عشق آهی می‌کند
تا نپنداری گناهی می‌کند

بیدلی گر می‌کند جایی نظر
صنع یزدان را نگاهی می‌کند

با دم صاحبدلان خواری مکن
کان نفس کار سپاهی می‌کند

آنکه سنگی می‌نهد در راه ما
از برای خویش چاهی می‌کند

گر بنالد خسته‌ای معذور دار
زحمتی دارد، که آهی می‌کند

عشق را آن کو سپه سازد به عقل
دفع کوهی را به کاهی می‌کند

گر کند رندی نظر بازی، رواست
محتسب هم گاه‌گاهی می‌کند

یک دم از خاطر فراموشم نشد
آنکه یادم هر به ماهی می‌کند

چند نالیدم و آن بت خود نگفت:
کین تضرع دادخواهی می‌کند

اوحدی را گر چه از غم بیمهاست
هم به امیدش پناهی می‌کند
اشتر حاجی نمی‌داند که چیست؟
بار بر پشتست و راهی می‌کند

اوحدی

 

[Tahmine Arjmand]

تو رسوایی منی
و مرا توان پنهان کردنت نيست
مثل زخمی خون‌ ريز
تو خون منی
چگونه پنهانت کنم ؟
چون دريایی خروشان
تو موج منی
چگونه پنهانت کنم ؟
بسان اسبی سرکش
تو شيهه‌ ی منی
چگونه پنهانت کنم ؟
چون تپشی هراسان در قلبم
چگونه پنهانت کنم و نمیرم ...
قاسم_حداد

 

[Tahmine Arjmand]

می بندم این دو چشم پر آتش را
تا ننگرد درون دو چشمانش
تا داغ و پر تپش نشود قلبم
از شعله ی نگاه پریشانش

می بندم این دو چشم پر آتش را
تا بگذرم ز وادی رسوایی
تا قلب خاموشم نکشد فریاد
رو می کنم به خلوت و تنهایی

ای رهروان خسته چه می جویید
در این غروب سرد ز احوالش
او شعله ی رمیده ی خورشید است
بیهوده می دوید به دنبالش

او غنچه ی شکفته ی مهتابست
باید که موج نور بیفشاند
بر سبزه زار شب زده ی چشمی
کاو را به خوابگاه گنه خواند

ای آرزوی تشنه به گرد او
بیهوده تار عمر چه می بندی ؟
روزی رسد که خسته و وامانده
بر این تلاش بیهوده می خندی

آتش زنم به خرمن امیدت
با شعله های حسرت و ناکامی
ای قلب فتنه جوی گنه کرده
شاید دمی ز فتنه بیارامی

می بندمت به بند گران غم
تا سوی او دگر نکنی پرواز
ای مرغ دل که...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Tahmine Arjmand]

نام های مستعار هم به تو می آیند
این بازی جدیدت راهم دوست دارم
نوستالژی کودکانه ای است
اماتوآنقدر بزرگ هستی
که هیچ پرچینی برای قایم باشک ترا نمی پوشاند
دیروزها با عطر دامن چین پولیسه ات پیدایت می کردم
این روزها اما در بهار گم می شوی
وپاییزهم پیدایت نمی کنم
بگذار همراهم را بردارم شاید
روی سکوت نباشی
راستی دیروز یک پیامک برای من آمده بود:
«هزارویک شعر با مضمون بنفشه بنویس وبه هزار ویک نفر بفرست
چند شاعر این پیام را شوخی گرفتند ومسخ شدند…»
آی دیوانه تر از من
این شوریدگی را از کدام جغرافیای نامانوس به ارث برده ای
کدام اتفاق ترا در مرغزارهای جهان گرده افشانی کرد.

حمید_خصلتی

 

[Tahmine Arjmand]

خواهم کوشید
تا زندگی مان را
به نیکی در هم آمیزم
بدانسان که آزادی لازم
برای شکوفایی جداگانه ی ما
حفظ شود
همواره خواهم کوشید
هر روز در کنار تو را
گرامی بدارم
هر چه در زندگی مان پیش آید
عشق مان را
شکوفا خواهم کرد
و تا ابد
به تو احترام خواهم گذاشت
و عشق خواهم ورزید...

پولیس_شوتز

 

[Tahmine Arjmand]

هیچ چیز با تو شروع نشد
همه چیز با تو تمام می شود
کوهستانهایی که قیام کرده اند
تا آمدنت را پیش از همگان ببینند
اقیانوسها که کف بر لب می غرند و به جویبار تو راهی ندارند
باد و هوا که در اندیشه اند، چرا انسان نیستند که با تو سخن بگویند
و تو! سوسن خاموش
همه چیزت را در ظرفی گذاشته به من داده ای
تا بین واژگان گرسنه قسمت کنم
هیچ چیز با تو شروع نشد
همه چیز با تو تمام می شود
جز نامم..‌

شمس_لنگرودی

 

[Tahmine Arjmand]

تمام پنجره‌ام از بهار لبریز است
و بوی باد و عطر بنفشه
هوای مانده ی دیروز
هوای مرگ و ملالت را
در عمق خاطره‌ها دفن می‌کند .
اینک تمام پنجره‌ام سبز
اینک تمام پنجره‌ام تازه و تر و شاداب
اینک تمام پنجره‌ام سرشار
از ولایت خورشید
و ترنم ترانه‌ ی آزادی
از گلوی پنجره‌هاست

اکنون تمام پنجره‌ام از بهار لبریز است
آری ، بهار برگ و بید جوان
بهار زایش باغ
در گاهواره‌های طلایی خورشید
و تنفس در هوای آبی آزاد
بر بام آفتاب...

پوران_فرخزاد

 

[Tahmine Arjmand]

امروز چه روزی است ؟
ما خود تمامى روزهاييم ای دوست
ما خود زندگی ايم به تمامی اى يار
يكديگر را دوست می داريم و زندگی می كنيم
زندگی می كنيم و يكديگر را دوست می داريم و
نه می دانيم زندگى چيست و
نه می دانيم روز چيست و
نه می دانيم عشق چيست ...

ژاک_پره_ور

 

[Tahmine Arjmand]

ای دوست، دزد حاجب و دربان نمی‌شود
گرگ سیه درون، سگ چوپان نمی‌شود
ویرانهٔ تن از چه ره آباد میکنی
معمورهٔ دلست که ویران نمی‌شود
درزی شو و بدوز ز پرهیز پوششی
کاین جامه جامه‌ایست که خلقان نمی‌شود
دانش چو گوهریست که عمرش بود بها
باید گران خرید که ارزان نمی‌شود
روشندل آنکه بیم پراکندگیش نیست
وز گردش زمانه پریشان نمی‌شود
دریاست دهر، کشتی خویش استوار دار
دریا تهی ز فتنهٔ طوفان نمی‌شود
دشواری حوادث هستی چو بنگری
جز در نقاب نیستی آسان نمی‌شود
آن مکتبی که اهرمن بد منش گشود
از بهر طفل روح دبستان نمی‌شود
همت کن و به کاری ازین نیکتر گرای
دکان آز بهر تو دکان نمی‌شود
تا زاتش عناد تو گرمست دیگ جهل
هرگز خرد بخوان تو مهمان نمی‌شود
گر شمع صد هزار بود، شمع تن دلست
تن گر هزار جلوه کند جان نمی‌شود
تا دیده‌ات ز...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Tahmine Arjmand]

چند پیش تو ، به قدر از همه کمتر باشم؟
از تو چند ای بت بدکیش مکدر باشم؟
می‌روم تا به سجود بت دیگر باشم
باز اگر سجده کنم پیش تو کافر باشم
خود بگو کز تو کشم ناز و تغافل تا کی؟
طاقتم نیست از این بیش تحمل تا کی؟
سبزهٔ دامن نسرین ترا بنده شوم
ابتدای خط مشکین ترا بنده شوم
چین بر ابرو زدن و کین ترا بنده شوم
گره ابروی پرچین ترا بنده شوم
حرف ناگفتن و تمکین ترا بنده شوم
طرز محجوبی و آیین ترا بنده شوم
الله ، الله ، ز که این قاعده اندوخته‌ای؟
کیست استاد تو اینها ز که آموخته‌ای؟
اینهمه جور که من از پی هم می‌بینم
زود خود را به سر کوی عدم می‌بینم
دیگران راحت و من اینهمه غم می‌بینم
همه کس خرم و من درد و الم می‌بینم
لطف بسیار طمع دارم و کم می‌بینم
هستم آزرده و بسیار ستم می‌بینم
خرده بر حرف درشت من آزرده...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.