دفتر شعر دفتر شعر، شعر را دوست دارم | کاربر Tahmine Arjmand

[Tahmine Arjmand]

ای گمشده دل ، کجات جویم


در دامِ کِه، مبتلات جویم





دیروز چو آفتاب بودی


امروز چو کیمیات جویم





ای مرغ ز آشیان رمیده


در دامگهِ بلات جویم





ای کشتهٔ غمزهٔ نکویان


از چشم که خونبهات جویم





ای بیمار ز جان گذشته


کز هر که رسم دوات جویم





گاهی به دوات چاره خواهم


گاهی به دعا شفات جویم





کس چارهٔ درد تو نداند


درمان مگر از خدات جویم





هاتف پی دل فتاده رفتی


ای هر جایی کجات جویم








هاتف_اصفهانی

 

[Tahmine Arjmand]

آن روز پشت پنجره، گلدان گذاشتی


فردا در آن دو شاخه گل سرخ کاشتی





گلدان پشت پنجره گلواژه ای نگفت


اقرار کن خودت که مرا دوست داشتی





در چارچوب پنجره تا من نیامدم


از شانه های طاقچه سر بر نداشتی





هر هفته پشت پنجره می ایستم، خودت


من را به کار پرده نشینی گماشتی





از شنبه تا دوشنبه چنینم، به یاد آن


یکشنبه ای که پنجره را وا گذاشتی





شش سال مثل باد از این کوچه ها گذشت


شش سال پیش بود، تو ده سال داشتی





باید تو را به دوست و دشمن نشان دهم


پیشانی تو پرچم صلح است و آشتی





علیرضا_بدیع

 

[Tahmine Arjmand]

من یوسفم، پدر!


پدر! برادرانم دوستم نمی‌دارند


پدر! مرا همراهِ خود نمی‌خواهند


آزارم می‌دهند


با سنگریزه و سخنم می‌رانند،


می‌خواهند که من بمیرم تا به مدحِ من بنشینند،


آنان درِ خانه‌ات را به رویم بستند،


از کشتزارم بیرون کردند،


پدر! آنان انگورهایم را به زهر آلودند


پدر! آنان عروسک‌هایم را شکستند


آنگاه نسیم گذشت و با گیسوانم بازی کرد،


آنان رشک بردند و بر من شوریدند، و بر تو شوریدند!


مگر من با آنان چه کرده بودم، پدر! پروانه‌ها بر شانه‌هایم نشستند


خوشه‌ها به رویم خم شدند


و پرنده بر کف دستانم فرود آمد.


با آنان چه کرده بودم، پدر!


و چرا من؟


تو یوسفم نامیدی،


آنان به چاهم انداختند


و به گرگ تهمت بستند


حال آن که گرگ مهربان‌تر از برادران من است


آی پدر!


آیا...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Tahmine Arjmand]

بسیار سفر باید تا پخته شود خامی


صوفی نشود صافی تا درنکشد جامی





گر پیر مناجات است ور رند خراباتی


هر کس قلمی رفته‌ست بر وی به سرانجامی





فردا که خلایق را دیوان جزا باشد


هر کس عملی دارد من گوش به انعامی





ای بلبل اگر نالی من با تو هم آوازم


تو عشق گلی داری من عشق گل اندامی





سروی به لب جویی گویند چه خوش باشد


آنان که ندیدستند سروی به لب بامی





روزی تن من بینی قربان سر کویش


وین عید نمی‌باشد الا به هر ایامی





ای در دل ریش من مهرت چو روان در تن


آخر ز دعاگویی یاد آر به دشنامی





باشد که تو خود روزی از ما خبری پرسی


ور نه که برد هیهات از ما به تو پیغامی





گرچه شب مشتاقان تاریک بود اما


نومید نباید بود از روشنی بامی





سعدی به لب دریا دردانه کجا یابی


در...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Tahmine Arjmand]

هر روز که می‌گذرد


تکه‌تکه‌ام می‌کند


می‌نشینم


تکه‌های خودم را جمع می‌کنم


کنار هم می‌چینم


می‌بینم تکه‌ای گم شده


هر روز که می‌گذرد


سبک‌تر می‌شوم


زمانی اگر


تکه‌های گم‌شده را پیدا کردی


کنار هم بچین


او باید من باشم


باقی پازل بی‌معنایی بود


که در آن


بازیگر و بازیچه را


از هم نمی‌شناختی.



شهاب_مقربین

 

[Tahmine Arjmand]

آه من ، آخر گریبان تو را خواهد گرفت


گریه هایم ، سوی چشمان تو را خواهد گرفت





با دلم هر کار میخواهی بکن ، اما بترس


از گناهانی که دامان تو را خواهد گرفت





خنده بر لب داری و خنجر به دل ها می زنی


خودنمایی ، دین و ایمان تو را خواهد گرفت





بی گمان حس می کند گرمای دستان مرا


دست نامردی که دستان تو را خواهد گرفت





آتش عشقی که در این سینه روشن کرده ای


شعله اش ، موی پریشان تو را خواهد گرفت





من فقط می ترسم از روزی که عزراییل پاک


عاقبت می آید و جان تو را خواهد گرفت





محسن_نظری

 

[Tahmine Arjmand]

چو کارهای جهان است جمله بی بنیاد


حکیم در وی ننهاد کارها بنیاد





مشو مقیم در آبادی خراب جهان


چو کس مقیم نماند در این خراب آباد





مبین که ملک فرو بست شمع دولت را


بسی چراغ سلیمان که کشته گشت ز باد





مَپَر ز باد غرور ار بلندییی داری


که خس بلند شد از باد، لیک باز افتاد





چو هست بنده ی خلق، آدمی ز بهر طمع


خوشا کسی که ازین بندگی بُوَد آزاد





چنان بزی که نمیری، اگر توانی زیست


چو هر که هست به عالم برای مردن زاد





از آن خویش مدان، خسروا، که عاریت است


متاع عمر که دادند، باز خواهی داد





امیر_خسرو_دهلوی

 

[Tahmine Arjmand]

تمام پروانه ها قاصدک بودند


به هر قاصدکی


راز چشمان تو را گفتم


پروانه شد


تمام پروانه‌ها


ادای چشمان تو را


درمی‌آورند


چون بغض مرا دوست دارند.





کیکاووس_یاکیده

 

[Tahmine Arjmand]

مسلمانان مرا وقتی دلی بود


که با وی گفتمی گر مشکلی بود





به گِردابی چو می‌افتادم از غم


به تدبیرش امیدِ ساحلی بود





دلی همدرد و یاری مصلحت بین


که اِستِظهارِ هر اهلِ دلی بود





ز من ضایع شد اندر کویِ جانان


چه دامنگیر یا رب منزلی بود





هنر بی‌عیبِ حِرمان نیست لیکن


ز من محروم‌تر کِی سائلی بود؟





بر این جانِ پریشان رحمت آرید


که وقتی کاردانی کاملی بود





مرا تا عشق تعلیمِ سخن کرد


حدیثم نکتهٔ هر محفلی بود





مگو دیگر که حافظ نکته‌دان است


که ما دیدیم و محکم جاهلی بود





حافظ

 

[Tahmine Arjmand]

سست پیمانا به یک ره دل ز ما برداشتی


آخر ای بد عهد سنگین دل چرا برداشتی





نوع تقصیری تواند بود ای سلطان عشق


تا به یک ره سایه لطف از گدا برداشتی





گفته بودی با تو در خواهم کشیدن جام وصل


جرعه‌ای ناخورده شمشیر جفا برداشتی





خاطر از مهر کسان برداشتم از بهر تو


چون تو را گشتم تو خود خاطر ز ما برداشتی





لعل دیدی لاجرم چشم از شبه بردوختی


در پسندیدی و دست از کهربا برداشتی





شمع برکردی چراغت بازنامد در نظر


گل فرا دست آمدت مهر از گیا برداشتی





دوست بردارد به جرمی یا خطایی دل ز دوست


تو خطا کردی که بی جرم و خطا برداشتی





عمرها در زیر دامن برد سعدی پای صبر


سر ندیدم کز گریبان وفا برداشتی





سعدی