دفتر شعر دفتر شعر، شعر را دوست دارم | کاربر Arjmand

[Arjmand]

دل را چو کرد عشق ، تهی و فرو نشست


ای صبرِ باوقار، تو برخیز ، کو نشست





بی بندِ عشق ، هیچ کس از جای برنخاست


در حلقه یی که آن بتِ زنجیر مو ، نشست





آن را که زندگیِ دل از دردِ عشق اوست


گر چه بِمُرد از طلب او ، مگو نشست





بی روی دوست سعی نمودیم و بر نخاست


این بارِ غم ، که بر دل تنگم ازو نشست





مشتاق روی خوب تو ، در انتظار او


حالی اگر چه داشت بد ، اما نکو نشست





سیف_فرغانی

 

[Arjmand]

جانا بیا ، که مرا جان ، دریغ نیست


عیدِ منی ، مرا زِ تو قربان ، دریغ نیست





هرگز به صدرِ دل نرسد ، دوستی جان


آن را که از محبت تو ، جان ، دریغ نیست





هر چیز کآنِ من بُوَد ای جان ، اگر منم


بِستان زِ من ، که از تو مرا آن، دریغ نیست





عشاق، سیم و زر ، به گدایانِ کو دهند


زین هر دو جان بِهَست و زِ جانان،دریغ نیست





سلطان عشقت آمد و در دل نهاد ، تخت


کُرسیِ مملکت ، زسلیمان دریغ نیست





در سفره ، گرچه نان نبود ، مَنِ گدای را


در خانه هرچه هست ، زمهمان دریغ نیست





دل ، جانِ خود ، دریغ نمی دارد از غمت


ما را سَریر مُلک ، زِ سلطان ، دریغ نیست





دل با غم تو گفت ، که گرچه شکسته ام


چون من سُفال از چو تو ریحان ، دریغ نیست





ممنوع ، از سِکَندَرِ دنیا طلب بُوَد


از...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Arjmand]

ای نوبهار عاشقان،


داری خبر از یار ما


ای از تو آبِستن چمن ،


و ای از تو خندان ، باغ‌ها





ای بادهای خوش نَفَس ،


عشاق را فریادرس


ای پاکتر از جان و جا،


آخِر کجا بودی کجا





ای فتنه ی روم و حَبَش


حیران شدم، کاین بویِ خَوش


پیراهن یوسف بُوَد؛


یا خود، روانِ مصطفی





ای جویبار راستی،


از جوی یار ماستی


بر سینه‌ها سیناستی،


بر جان‌هایی ،جان فزا





ای قیل و ای قال تو خوش


و ای جمله اَشکال تو خوش


ماه تو خوش، سال تو خوش،


ای سال و مَه ، چاکر تو را





مولانا

 

[Arjmand]

صبا ، ز منزل جانان ، گذر دریغ مدار


وز او به عاشق بی‌دل ، خبر دریغ مدار





به شُکرِ آن که شکفتی ، به کامِ بخت ای گل


نسیم وصل ، ز مرغ سحر دریغ مدار





حریف عشق تو بودم ، چو ماهِ نو بودی


کنون که ماهِ تمامی ، نظر دریغ مدار





جهان و هر چه در او هست ، سَهل و مُختصر است


ز اهل معرفت این مختصر ، دریغ مدار





کنون که چشمه ی قند است لعلِ نوشینت


سخن بگوی و زِ طوطی ، شِکر دریغ مدار





مَکارم ِ تو ، به آفاق می‌بَرَد شاعر


از او وظیفه و زادِ سفر ، دریغ مدار





چو ذکر خیر طلب می‌کنی ، سخن این است


که در بهای سخن ، سیم و زر دریغ مدار





غبار غم برود ، حال ، خوش شود حافظ


تو آب دیده از این رهگذر ، دریغ مدار





حافظ

 

[Arjmand]

دلی که عاشق و صابر بُوَد ، مگر سنگ است


ز عشق تا به صبوری ، هزار فرسنگ است





برادران طریقت ، نصیحتم مکنید


که توبه در رهِ عشق ، آبگینه بر سنگ است





چه تربیت شنوم ، یا چه مصلحت بینم


مرا که چشم به ساقی و ، گوش بر چنگ است





به یادگارِ کسی ، دامن نسیم صبا


گرفته‌ایم و دریغا ، که باد در چنگ است





به خشم رفته ی ما را ، که می‌بَرَد پیغام


بیا که ما سِپَر انداختیم ، اگر جنگ است





بکش چنان که توانی ، که بی مشاهده‌ات


فَراخنای جهان ، بر وجود ما تنگ است





ملامت از دل سعدی ، فرونشوید عشق


سیاهی از حَبَشی چون رَوَد ، که خود رنگ است





سعدی

 

[Arjmand]

بگذران ، دانسته از ما گر اَدایی سرزدست


بوده نادانسته ، گر از ما خطایی سرزدست





آخر ای صاحب متاعِ حُسن ، این دشنام چیست


در سرِ دَریوزه ، گر از ما دعایی سرزدست





اِلتفات ابر رحمت نیست ، ورنه بر درت


تخم مِهری کِشتم و ، شاخ وفایی سرزدست





ابر رحمت گر نبارد ، گو سُمومش خود مسوز


بعدِ صد خون جگر ، کاینجا گیایی سرزدست





هست وحشی ، بلبلِ این باغ و م**س.ت از بوی گل


از سرِ مستیست ، گر از وی نوایی سرزدست








وحشی_بافقی

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Arjmand]

خوارم و بی‌وصلِ دوست ، خوار بُوَد آدمی


زارم و بی‌روی گل ، زار بود عَندلیب





دیر کشید ، ای نگار ، سوختنم ز انتظار


یا نظری بی‌ستیز ، یا گذری بی‌رقیب





ما ز تو مهر و وفا ، خواسته‌ایم ای صنم


نی چو کسان دگر ، عاشق رنگیم و طیب





ابروی محراب‌وش ، گر سوی مسجد بری


نعره برآرد امام ، در غلط افتد خطیب





گر بِکُشم خویش را ، در طلب وصل تو


سود نداردکه نیست ، کار ،برون از نصیب...





اوحدی

 

[Arjmand]

هر چه در روی تو گویند به زیبایی ، هست


وان چه در چشم تو از شوخی و رعنایی ، هست





سروها دیدم در باغ و ، تأمل کردم


قامتی نیست ، که چون تو به دلارایی هست





ای که مانندِ تو ، بلبل به سخندانی نیست


نتوان گفت که طوطی ، به شِکرخایی هست





نه تو را از منِ مِسکین ، نه گلِ خندان را


خبر از مشغله ی بلبل سودایی هست





راست گفتی ، که فرج یابی اگر صبر کنی


صبر نیکست کسی را ، که توانایی هست





هرگز از دوست شنیدی ، که کسی بِشکیبد


دوستی نیست در آن دل ، که شکیبایی هست





خبر از عشق نبودست و نباشد همه عمر


هر که او را خبر از شُنعَت و رسوایی هست





آن نه تنهاست ، که با یاد تو اُنسی دارد


تا نگویی که مرا طاقت تنهایی هست





همه را دیده به رویت نگرانست ، ولیک


همه کس را نتوان...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Arjmand]

مدتی هست که حیرانم و تدبیری نیست


عاشقِ بی سر و سامانم و تدبیری نیست





از غمت سر به گریبانم و تدبیری نیست


خونِ دل رفته به دامانم و تدبیری نیست





از جفای تو بدینسانم و تدبیری نیست


چه توان کرد ، پشیمانم و تدبیری نیست





شرح درماندگیِ خود ، به کِه تقریر کنم


عاجزم ، چاره ی من چیست چه تدبیرکنم





دیگری این همه بیداد به عاشق نکند


قصد آزُردن یاران موافق نکند





مدتی شد که در آزارم و ، می‌دانی تو


به کمندِ تو گرفتارم و ، می‌دانی تو





از غم عشق تو بیمارم و ، می‌دانی تو


داغ عشق تو به جان دارم و ، می‌دانی تو





خون دل از مژه می‌بارم و می‌دانی تو


از برای تو چنین زارم و می‌دانی تو





از زبان تو حدیثی نشنودم هرگز


از تو شرمنده ی یک حرف نبودم هرگز...





وحشی_بافقی

 

[Arjmand]

در بهاران ، سری از خاک برون آوردن


خنده ای کردن و از بادِ خزان ، افسردن





همه این است نصیبی ، که حیاتش نامی


پس دریغ ای گلِ رعنا ، غم دنیا خوردن





مشو از باغِ شَبابت ، به شکفتن ، مغرور


کز پی اش ، آفت پیری بُوَد و پژمردن





فکرِ آن باش که تو جانی و تن ، مَرکب تو


جان دریغست فدا کردن و ، تن پَروردن





گر به مردی نشد از غم ، دلی آزاد کنی


هم به مردی ،که گناه است دلی آزردن





صبحدم باش که چون غنچه ، دلی بگشائی


شیوه ی تنگ غروبست ؛ گلو بِفشردن





پیش پای همه افتاده ؛ کلید مقصود


چیست دانی؟ دلِ افتاده به دست آوردن!





بارِ ما ؛ شیشه ی تقوا و سفر ؛ دور و دراز


گر سلامت بِتَوان ، بار به منزل بردن





ای خوشا توبه و آویختن از خوبی ها


و ز بدیهای خود اظهارِ ندامت کردن...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.