دفتر آزادنویسی دفتر آزاد نویسی فانوس شب | شریف کاربر انجمن یک رمان

[Sharif]

داستانک
در دیاری لاله‌ای زیبایی بود که در برابر سرمای جانکاه زمستان تقلا کرده خود را به بهار دیگر رسانیده و به مرور این‌ لاله شروع به دوباره جوانه‌زدن کرد و تازه یکی از شاخچه‌هایش شکفته بود که روزی طوفانی از راه رسید و در لحظه‌ای این لاله‌ِ خوش‌عطر‌ و‌ بو از ریشه شکست.
و لاله همان‌جا دانست هرچه تقلا برای ادامه‌دادن هم بکنی اما وقتی زمین نخواهد نگه‌ات دارد با اندکی باد ترا از خود دور می‌کند.

 

[Sharif]

تابنده‌ترین نگاهت را برای من ارزانی فرما!
چون این تن نفس‌هایش را مدیون آن‌ نگاه‌هاست.

 

[Sharif]

در سکوت شب، با اَنبان غصه می‌روم در جاده‌های خلوت د تاریک؛ آن‌قدر از این‌جا دور می‌شوم که فقط خودم باشم و خودم!
و همان‌جا این سکوت جانکاه را شکسته، اَنبان غصه‌ام را در گودالی که ته‌اش مشخص نیست دور می‌ریزم.
فریادی سر می‌دهم! این سنگینی قلبم را با نوای غم‌هایم به عرش می‌رسانم، آن‌قدر بلند بی‌وقفه فریاد می‌زنم تا این‌که قلبم دقیقا شبیه همان کودکی‌هایم شود.
همان‌قدر آرام، ناآشنا با درد، مملو از شادی‌های بی‌دلیل...

 

[Sharif]

در بهار زندگی‌ام بودن با تو و در ایام پیری سر گذاشتن رو شانه‌ات و مرور خاطرات آن بهار باهمی هم آرزوست.

 

[Sharif]

گر تو با من به‌ بادیه هم بیایی!
آن‌جا به‌چشمم زیبا‌ترین باغستان
جهان خواهد شد؛
چون وجودت در کنارم به‌ همه‌چیز یک طور خاص زیبایی می‌بخشد.

 

[Sharif]

در اقیانوس آرام قلبم، تلاطمِ سر‌گرفت و نسیم عشق را در لابه‌لای قلبم پخش کرد
که بعد از آن‌ روز این‌‌قلب دیگر به نام من نه به نام تو در تپش است.

 

[Sharif]

دلم مأنوس آن دلی‌ست،
که خود محصور دل دیگری‌ست!
با آن‌هم، آن دلی که می‌دانم هرگز سهمم نخواهد شد را عاشقانه برایش عشق ورزیده و در لابه‌لای نفس‌هایم می‌گنجانمش.

 

[Sharif]

موقع ناراحتی هرگاه فکر کردی دیگر توانی نیست ترا فکر کردی از پا افتادی و خسته از همه‌چیز شدی به برگ‌های خشکیده زمین نگاه نکن به آن برگ‌هایی نگاه کن که در مقابل سرما و باد هنوز مقامت کردند و شاخچه‌های درخت را رها نکردند
این یعنی تسلیم نشدن این یعنی بودن و جنگیدن برای زنده ماندن ادامه دادن.

 

[Sharif]

ای دل مستانه برقص و همهمه سر کن!
تابناک‌ترین نگاهت را به‌روی غصه‌ها بی‌‌انداز تا بداند چقدر برای تو بی‌ارزش است؛ عشق بورز، مهر افشانی کن، لحظات حزین زندگی را با نکهت رویا‌هایت معطر گردان.
به‌سوی رویایت جولان کن، بر بال‌های کبوتران رویایت را بنویس و رهایش کن تا در پهنای آسمان برسد.
فراموش مکن!
تو این‌جایی تا در دل رویایت زندگی بکنی، نه در حسرت رویایت.

 

[Sharif]

انیس تنهایی‌هایم
جهانم برای زیبا شدن، به‌ وجودت
برای معطر شدن، به نفس‌هایت
برای سکون به آغوشت
و برای ثاقب شدن به آفتاب نه، به چشمان تو نیاز دارد
پس با بودنت کنارم، جهانم را جان‌ تازه‌ای ببخش.