دفتر آزادنویسی دفتر آزاد نویسی فانوس شب | شریف کاربر انجمن یک رمان

[Sharif]

و طراوت نگاهت، نگاهم را تا ابد قفل خود ساخت.

 

[Sharif]

پاد‌زهرِ در چشمان نافذت نهفته، که جز آن هیچ پادزهر دنیا نمی‌تواند زهر دلتنگی‌ات را از وجودم برکند

 

[Sharif]

کالیکلماتور
و تحسر زشت‌ترین بیماری قلبی‌ست!

 

[Sharif]

و سرنوشت چه خوش نشاند تو را در قلب من.

 

[Sharif]

شبی زیبایی‌های جهان را یکایک شمردم! ههه‌اش توصیفی از وجود تو بود.

 

[Sharif]

می‌دانی فرق میان حس وابستگی و دلبستگی چیست؟
وابستگی حسی‌ست که روزی تمام می‌شود، اما دلبستگی تا قلب در سینه می‌تپد باتو همراه‌ست.
پس باید کسی را در زندگی انتخاب کنیم که دلبسته‌ای ماست و دلبسته‌اش هستیم نه وابسته.

 

[Sharif]

حالم خوب است!
جمله‌ای که همیشه به زبان می‌آوریم، اما ای کاش با زمزمه‌ کردنش، تحولی در روح‌مان نیز رخ می‌داد و حال‌مان واقعا خوب می‌شد.
با پژاوک واژه " خوب" همه‌ای اتفاقات ناخوشایند و دلهره‌آور از ذهن‌ و دل‌مان رخت سفر می‌بست؛ بی‌آن‌که نگاهی به عقب بی‌اندازد.
شاید آن‌ موقع بود که لبخند‌های واقعی، بعد از این جمله زینت افزای چهره‌ها می‌شد؛ نه یک لبخندِ تلخِ مصنوعی.

 

[Sharif]

دیدی موریانه چگونه در دل چوب جا گرفته ذره‌ذره می‌خوردش و نابودش می‌کند!
فعلاً من حس همان چوبی را دارم که از درون موریانه‌ها بهش هجوم آوردند و آهسته‌آهسته به مرز نابودی می‌کشاندش.

 

[Sharif]

و گاه چقدر دلم پرواز می‌خواهد؛ کاش همچو پرندگان بالی داشتم تا پرواز می‌کردم به هرآن‌سوی که تو بودی.

 

[Sharif]

می‌بینی چطور فتاده‌ام!
این من نبودم.
منی قبلی مستحکم‌تر از این‌ها بود
اما حالا فتاده‌ترین عالمم
می‌دانی عشقت چه بلایی سرم آورد
حالا زمانی که مقابل آیینه قرار می‌گیرم خود را مانند مستحاث می‌نگرم؛ از منی قبلی دیگر خبری نیست.