در حال تایپ رمان قدر مطلق دیوانگان | تیام قربانی کاربر انجمن یک رمان

[wild girl]

بابا دفتری که توی دستش بود، چیزهایی که یادداشت کرده بود رو برداشت و با سرعت هرچه تمام صحنه رو ترک کرد.
مامان: وا این چِش شد یک‌دفعه؟
آرین: هیچی قربونت برم. فقط شخصیتش رو با خاک یکسان کردی.
مامان: مگه چی گفتم؟ فقط یه خاطره رو یادآوردی کردم.
آرین: نمی‌کردی قشنگ‌تر بود.
- تو یکی ساکت، بپر سر درس و مشقت گراز وحشی!
آرین: به تو چه؟
مامان: تو مگه کنکور نداری؟ بدو برو سر کتاب‌هات!
***
بابا: فرهان جان خوبی؟
فرهان: نه عمو جان! انگار توی قفسم، دلم گرفته از این آدم‌ها، خسته شدم از آدم‌ها!
مهرزاد: نگران نباش، یه روز دسته جمعی در قفست رو باز می‌کنیم، تا برگردی به دامان طبیعت!
با این‌که سیلی آبداری از فرهان خورد، اما ارزشش رو داشت.
مامان: ایشالله به مرور زمان همه چی حل میشه، کنار میای...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[wild girl]

صدای زنگ جوّ رو کاملاً عوض کرد.
مامان: آریا پسرم برو در رو باز کن.
رو به مهرزاد که بغل دستم نشسته بود کردم و گفتم:
- مهندس بپر در رو باز کن.
مهرزاد سرش رو به سمت راستین چرخوند و گفت:
- نمی‌شنوی؟ با توئه!
راستین: فرهان یه فعالیتی بکن، بدو برو در رو باز کن.
فرهان: من؟!
بابا نگاه ناامیدی به ما انداخت و روبه فرهان گفت:
- کسی که آقاجونش شش ماه پیش فوت کرده که کاری نمی‌کنه!
صدای دوباره زنگ سوهان روحمون شد. نگاه ملتمسم رو به مهرزاد دوختم. همین‌طور که بلند می‌شد گفت:
- یه سر خیاطی برین!
سه نفری نگاه بدی بهش انداختیم، شونه‌ای بالا انداخت و رفت تا در رو باز بکنه. کی بود؟ خدا می‌دونه.
طولی نکشید که مهرزاد با صدای بلندی گفت:
- آریا، عمه و شوهر عمته!
با شنیدن این حرف بابا به سرعت بلند شد و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.