کامل شده مجموعه اشعار ماه و ماهی | هورزاد اسکندری کاربر انجمن یک رمان

[~Horzad]

***
آرزویم بود ببوسم روی تو پیش از غروب
حال اما جای تو عکست پناهم می‌دهد​

غروب: مرگ​

 

[~Horzad]

***
از تمام عشق سهم ما فقط این بود و بس
تایپ یک دوستت دارم و بعد ارسال آن​

 

[~Horzad]

***
تو کوهی و سرسختی، ثابت به جای خود
من رودم و محکومم، بر رفتن و دل کندن
​

 

[~Horzad]

***
جان من کوه است و ریزش می‌کند با بله‌ات
کاش من یک بار دیگر جانمت را بشنوم
​

 

[~Horzad]

***
گفتی که حال تو چقدر خوب است و شادی ای عزیز
اما نفهمیدی که احوال دل من خوب نیست ​

 

[~Horzad]

***
دوستت دارم ولی هرگز نخواهم گفت دگر
یک دفعه گفتم برای هفت پشت من بس است ​

 

[~Horzad]

***
اعتمادم به تو شد ریشه‌ی این دردِ دلم
وای بر من که تو را باز باور کردم ​

 

[~Horzad]

***
چمدان دست دلم بود و تو لبخند به لب
آرزو کردم که یک بار بگویی تو بمان
ساکت اما ایستادی و تماشاگر شدی
از برت رفتم ولیکن از دلم خون شد روان
​

 

[~Horzad]

***
رفتی و بعد تو این دل بسی مأیوس شد
دل شکست و در پس زندان خود محبوس شد
آمدی؟ اما چقدر دیر آمدی معشوق من
در نبودت کل ایام خوشم منحوس شد​

 

[~Horzad]

***
در ذهن من هستی ولی
در باطنم دور از توام​