کامل شده مجموعه اشعار از دل |‌ پناه سازگار کاربر انجمن یک رمان

[پناه سازگار]

نام مجموعه: از دل
شاعر: پناه سازگار
ویراستار: ریحانه نمازی‌فرد
مقدمه:

در هیاهوی شهر، سکوت ممتدی درونمان شروع به نواختن می‌کند؛
دیگر واژه‌ها سخن نمی‌گویند...
و شب می‌شود... .

​

 

[SAN.SNI]

•| بسم رب العشق |•

​

ضمن عرض سلام و خوش آمد خدمت شما شاعر محترم؛
لطفاً قبل از شروع تایپ مجموعه اشعار خود، قوانین بخش را مطالعه کنید.
قوانین بخش اشعار کاربران

پس از ارسال پانزده پست در دفتر شعرتان، می‌توانید درخواست نقد بدهید و از دیدگاه دیگر کاربران درباره اشعارتان، آگاه شوید...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[پناه سازگار]

***
بیهوده از عقل مگو؛
من غوطه‌ور در منطقم!
از احساس می‌گویم؛
همان عضو از کار افتاده‌ام.
چون زندگی در عقل نیست،
عاقل کسی باشد که قلبش بله گویدش؛
عقلِ بی‌احساس همان جوب راکد است!
​

 

[پناه سازگار]

***
جان یا بدن دانی چیست؟
تو همان جان در بدنی.
تن من بی‌جان است؛
تو خودت را برسان...!
​

 

[پناه سازگار]

***
سرگردانم در شهر غریبه‌ها!
بی‌نشانی...
دستِ خالی...
خیس، گریان، پر تنش!
زخمی و بدهکار دلم.
تو کجایی؟!
​

 

[پناه سازگار]

***
شادی برفت و غم بیامد؛
اشعار من جانش درآمد.
تو نامدی؛ تقصیر من بود؟
خاک بر من! سردی ز من بود؟
​

 

[پناه سازگار]

***
یادت می‌آید؟!
آن شب،
خسته بودی؛
برایت لالایی خواندم...
و خوابت برد.
همان لالایی آخر کافی بود برای فهمیدن عمق دوست داشتنم!
​

 

[پناه سازگار]

***
خواهی که من کیستم؟
مستم پِی سرباز غم!
هستم؛ ولی بی‌ سرپناه.
عشقم؛ ولی معشوقه نه!
دردم؛ ولی مرهم چرا!
پر تناقض، پر سر صدا...
جذبم؛ ولی جذاب نه!
​

 

[پناه سازگار]

***
نوارهای خالی پر می‌شوند.
انسان‌ها، بی محتوا... .
تمامش کنید این جنگ مسخره‌ی نژادی را!​

 

[پناه سازگار]

***
گل قرمز به باغش گفته بود:
«بپاشید از هم؛ بعد من هیچ‌کجا آرام نیست.»
بعد گل، گلی دگر روییده؛
گل قرمز رنگ و رو پریده!
تیغ و خاری که دلِ باغ همی بُبریده،
دل از ناکسی، سخت بُبریده!​