کامل شده مجموعه اشعار از دل |‌ پناه سازگار کاربر انجمن یک رمان

[پناه سازگار]

***
آسمان حال مرا می‌فهمید؛
خنده‌اش بغض عجیبی را داشت!
نفسش یخ زده بود!
ابرهایش تیره به سرخی می‌رفت؛
اشک می‌بارید...
و صدای غرش خنده‌ی او می‌آمد!​

 

[پناه سازگار]

***
آسمان بغض مرا پنهان کرد؛
اشک‌هایش در بغل، اشکم رفت.
صدای خنده‌هایش ناله‌ام را دزدید.
من از آن آسمانم!​

 

[پناه سازگار]

***
من نامه‌رسان بی‌نشانم!
در حسرت یک بوسه‌ی معشوقه‌ نشستم.
در بند دو چشم مشکیِ تو...
من منتظر نگاهت هستم!
ای عشق! چنین ظلم روا نیست...
که نیست.
کوفتن این دلِ نا‌دیده‌ی محبت،
بی‌فکر و دلیل تو نباشد.
آماده‌ی بِسم تو شدنم، عشق!
قربانی شدنم را که به نام تو نوشتند... .​

 

[پناه سازگار]

***
یار اگر یاری رسانی کرده بود،
دل ما سر به مهر و سوی جاده،
نقش روشن،
ساز کوک،
کَم کَمک در فرط دوری،
یک کمی لرزیده بود!​

 

[پناه سازگار]

***
اهل آفتابگردانم!
روده‌هایم هیچ...
معده‌ام داغان...
گاهی هم، کمرم می‌شکند.
از فشار حرف این و آن،
مرض غم دارم؛
افسرده، شوخ،
گاهی شیطان...!​

 

[پناه سازگار]

***
یک عدد کاکتوسم؛
تیغ‌هایم پر جان!
خواسته‌هایم پول،
آن هم به دلار زیاد باشد؛
لطفاً بی‌چون و چرا... .
گاهی بد، گاهی خوب!
متغیر، تنبل!
جابه‌جایم می‌کنند با فرغان!​

 

[پناه سازگار]

***
پارادوکسی هستم؛
سخت و پیچیده،
در عین حال آسان!
سهراب، امروز شعر من می‌خواند...
و تنش می‌لرزد در گور!​

 

[پناه سازگار]

***
تو نمی‌بینی و من، ذره‌ذره آب شد... .
در پی دیدن تو، سهم چَشمم خواب شد!​

 

[پناه سازگار]

***
ای پناها!
درد من یا مرضم چیست که درباره‌ی عشق سخن می‌گویم؟
من از این عشق، چه دانم، چه نویسم که تو را شیفته‌ی حُرمت عشقم کند؟​

 

[پناه سازگار]

***
و مبادا که دلت هم‌نفس غصه شود؛
تا من هستم، دل گنجشک تو بلرزد یا خسته شود!​