در حال تایپ رمان چاوین | زیبا سعیدی کاربر انجمن یک رمان

[چاوین]

نام رمان :

چاوین

نام نویسنده:

زیبا

ژانر رمان:

عاشقانه

کد رمان: 5740
ناظر: A asalezazi ​

خلاصه: این داستان روایتگر عاشقانه‌ای در دل اعماقِ کوهستان‌هاست. نگاهی که به واسطه‌ی هلاوت ماه به عشقی مقدس قوس می‌گیرد.
روند داستان، ادامه دارد

 

[❥لیلیِ او]

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

و برای پرسش...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[چاوین]

مقدمه: هر چه کنیم آفتاب بالاخره غروب می‌کند و ماه سرمشق زندگی جدیدی را برای زیستن باز می‌کند.
چه با داس کینه دوستی‌ها را درو کنیم و چه باد زمستان بورزد، بالاخره گل‌ها از اعماق حفره‌های پریشانی شکوفه می‌دهند و با وزش نسیم بهاری رشد می‌کنند و تنومند می‌شوند.

 

[چاوین]

- من... من دزدی نکردم! خانوم... خانوم بزرگ من... من کاری نکردم! من دزد نیستم! تو رو به خدا به حرف‌هام گوش بدین... .
هیشی می‌کشد و عصای گران‌قیمتش را به کف سالن می‌کوبد!
این یعنی سکوت!
یعنی ساکت می‌شوی و می‌گذاری تا حکمِ عملی که مرتکب شده‌ای صادر شود!
- بی‌چشم و روی گستاخ! حالا به جایی رسیدی که از عمارت خان دزدی می‌‌کنی؟!
همین‌که به ماه بس اشاره می‌زند تا روی اوی بی‌گناه تازیانه بزند؛ چاوین قدمِ تندی به سمتش برمی‌دارد، اما دستی که با شتاب بازویش را به پشت می‌کشد نمی‌گذارد این فاصله‌ی کذایی را به انتها برساند.
مادرش است!
نگاهِ ملتمسش روی نیم‌رخ عصیانگر چاوین دودو می‌زند!
- مبادا... مبادا... .
با صدای جیغ گلی که چهارستون عمارت را به لرزه وا می‌دارد، می‌بیند که مادرش چشم فرو می‌بندد و قلبِ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[چاوین]

فخری با نگرانی بازویش را عقب می‌کشد و بوی خطر را احساس کرده است.
نفس‌های بلندی که می‌کشد، فخری را نگران می‌کند.
باید آرام می‌ماند! باید این لحظه‌ها را طاقت می‌آورد! نباید چیزی مانع رفتنش می‌شد!
بازویش را نوازش می‌کند تا بلکه کمی آرامش کند!
- لطف علی پشت عمارته، منتظرته! باید بری! هناسکم؟!
آرام‌ پچ می‌زند! اما وقتی نگاهِ مهبوتِ دخترکش را روی گلی می‌بیند، درونش فرو می‌ریزد! خدارو شکر سلطان بانو به سمتشان نگاه نمی‌اندازد وگرنه ماتم‌زده‌گی چاوین همه چیز را بر هم می‌زند!
چاوین اما به پدری نگاه می‌اندازد که بی‌صدا اشک‌ریزان خم شده تا لاشه‌ی نیمه جان دخترکش را به آغوش بکشاند!
او نباید این‌جا باشد! او نباید گزکی دست این طایفه بدهد!
او باید برود! این‌جا مانده که چه چیزی را...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.