شاعر‌پارسی اشعار مهستی گنجوی

[Hilary]

ای تُنگ شکر چون دهن تنگت نی

رخسارهٔ گل چون رخ گلرنگت نی

از تیر مژه این دل صد پارهٔ من

میدوز و ز پاره دوختن ننگت نی

 

[Hilary]

از دیده اگر نه خون روان داشتمی

رازت ز دل خسته نهان داشتمی

ور زانکه نبودی دم سرد و رخ زرد

رازت نه ز دل نهان ز جان داشتمی

 

[Hilary]

گر من به مثل هزار جان داشتمی

در پیش تو جمله بر میان داشتمی

گفتی دل هجر هیچ داری گفتم

گر داشتمی دل دل آن داشتمی

 

[Hilary]

در سنگ اگر شوی چو نار ای ساقی

هم آب اجل کند گذاری ای ساقی

خاک است جهان صورت برآرای مطرب

باد است نفس باده بیار ای ساقی

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

مهستی گنجوی

مهستی گنجوی

مهستی گنجوی از شاعران زن متقدم تاریخ ادبیات فارسی و همدوره با غزنویان بوده است. همسر وی را امیراحمد پسر خطیب گنجه و سال وفات وی را ۵۷۶ یا ۵۷۷ هجری قمری نوشته‌اند. از وی کتاب کامل و مستقلی باقی نمانده است

مجموعهٔ رباعیات مهستی به همت آقای علی پی‌سپار و از روی یک نسخهٔ چاپ شده در آذربایجان شوروی به گنجور اضافه شده است

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

رباعی شمارۀ ۱

مهستی گنجوی » رباعیات


دوشینه شبم بود شبیه یلدا
آن مونس غمگسار نامد عمدا
شب تا به سحر ز دیده دُر می‌سفتم
می‌گفتم رب لاتذرنی فردا

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

رباعی شمارۀ ۲

مهستی گنجوی » رباعیات


حمامی را بگو گرت هست صواب
امشب تو بخسب و تون گرمابه متاب
تا من به سحرگهان بیایم به شتاب
از دل کنمش آتش وز دیده پر آب

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

رباعی شمارۀ ۳

مهستی گنجوی » رباعیات

گر باد پریر خود نرگس بفراخت
دی درع بنفشه نیز بر خاک انداخت
امروز کشید خنجر سوسن از آب
فردا سپر از آتش کل خواهد ساخت

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

رباعی شمارۀ ۴

مهستی گنجوی » رباعیات

آتش بوزید و جامهٔ شوم بسوخت
وز شومی شوم نیمهٔ روم بسوخت
بر پای بُدم که شمع را بنشانم
آتش ز سر شمع همه موم بسوخت

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

رباعی شمارۀ ۵

مهستی گنجوی » رباعیات

باد آمد و گل بر سر میخواران ریخت
یار آمد و می در قدح یاران ریخت
آن عنبر تر رونق عطاران بُرد
و آن نرگس م**س.ت خون هشیاران ریخت

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.