شعر مجموعه اشعار بر بام خانه‌ی دل ویرانگی می‌رقصد | محدثه رستگار کاربر انجمن یک رمان

[AROOS MORDE]

***
آن‌که برفت از دیده
هرگز از دل و از یاد نرفت

مال باد آورده‌ی بی‌رحمان
عاقبت هیچ‌گاه بر باد نرفت

به سوی آسمان بی‌کران
آخرش این همه فریاد نرفت

گفتیم غم‌ها به مرور می‌روند
اما از دل چیزی جز اعتماد نرفت

درد این همه التماس و خواهش
آخر به خورد این دنیای جلاد نرفت​

 

[AROOS MORDE]

***
بر بام خانه‌ی دل
ویرانگی می‌رقصد

قلب من حتی دگر
از شادی می‌ترسد

مگر لحظه‌ای خوشی
به این همه غم می‌ارزد؟

با زلزله‌ی خاطرات
هردم وادی دل می‌لرزد

نابود است هرکس که
به آدمی عشق می‌ورزد
​

---

*بیت آخر به بی‌رحمی آدم‌ها در برابر کسانی که به آن‌ها عشق و محبت خالصانه می‌ورزند، اشاره دارد.​

 

[AROOS MORDE]

***
به خدا جانم می‌سوزد
از این همه درد دوری

دل بیچاره‌ی من خسته شده
از این تقدیر تلخ زوری

هر اتفاق برخلاف خواسته‌‌ام
و هربار از من صبوری

هرچه را دل طلب می‌کرد
گفتند برای ترکش مجبوری

ای سعادت به راستی چیستی
که برای قلبم این چنین مغروری

ای سعادت، برای آمدنت به سویم
بگو منتظر کدامین دستوری؟​

 

[AROOS MORDE]

***
هرچه را من خواستم
شد قصه‌‌ای دل‌آزار

ویرانگی آمد و رفت
دلم هنوز مانده زیر آوار

قلبم به نابودی خویش
همیشه داشته اصرار

زیستن در این جهان
یعنی سوختن به اجبار

زندگی تمامش غم است
و ز غم، نیست راه فرار​

 

[AROOS MORDE]

***
دختری در بُطن خونینم
زوالم را تماشا می‌کند

خنده بر لب دارد و
زخم دلم را هردم حاشا می‌کند

برای دوباره زیستن من
چه بیهوده، تلاش‌ها می‌کند

غمم را در خودم ریختم ولی
چشمانم همه‌چیز را افشا می‌کند​

 

[AROOS MORDE]

***
آن‌که شادی‌‌ام گرو بوده در لبخندش
فاتحه‌ی خوشبختی‌ام را امروز خوانده چرا؟

این جهان هر سیه‌دلی را رسانده به اوج مسرت
هر فرد پر مهری را از ذره‌ای خوشی رانده چرا؟

یک نفر قدم‌زنان در زیباترین ورق سرنوشت
دیگری در حسرت یک آرزوی ساده هم مانده چرا؟

یک نفر هر دم شکمش سیر می‌شود
دیگری از داشتن تک نانی شده درمانده چرا؟

آن‌که دستش خالی‌ست هم انسان است
پس عشق ورزی و محبت کردن فقط به دارنده چرا؟​

 

[AROOS MORDE]

***
تمام روزهای عمرم
حرام رویاهای باطلم شد

او آمد تا مرهم بشود
اما در نهایت قاتلم شد

درد هرکه را درمان کردم
آخرش خود او زخم دلم شد

هر آرزویی من داشتم
ویرانی امید بی‌حاصلم شد​

 

[AROOS MORDE]

***
در کالبد ویرانه‌‌‌ی خود
یک دنیا فریاد بی‌صدا دارم

در ساحل قلب تَرَک‌خورده‌ام
دردی به اندازه دریا دارم

فرهادی‌ام که بر دوش دلم
عشقی به سنگینی کوه‌ها دارم

در پس این لب‌های بسته‌ام
منِ زمین‌خورده حرف‌ها دارم

در وجود پر درد و عذابم
گورستان هزار آرزو و رویا دارم​

 

[AROOS MORDE]

***
ای مرگ کجایی تو
که در زندگی می‌سوزم

هربار به امید آمدنت
چشمانم را به در می‌دوزم

ای مرگ گر به سویم آیی
من پاهای تو را می‌بوسم

در آرزوی رهایی ز دنیا
دارم در خودم می‌پوسم

ای مرگ ویرانی‌ام را باور کن
من همان دختر شاد دیروزم

مثال نزن جهنم را برایم
که من در زندگی می‌سوزم​

 

[AROOS MORDE]

***
خنده‌ها و شادی‌ها محو شدند
چیزی که ماندگار گشته غم است

هرچقدر فریاد زنم و گریه کنم
باز برای این دل فرسوده کم است

در اوج جوانی و مثلاً بهار عمر
کمرم زیر بار رنج این دنیا خم است

سهم خیلی‌ها شده اقبال بلند
سهم من فقط بغض و ماتم است

در دنیا، عدالت دروغی بیش نبود
تنها چیزی که به خوبان رسد ستم است​