شعر مجموعه اشعار بر بام خانه‌ی دل ویرانگی می‌رقصد | محدثه رستگار کاربر انجمن یک رمان

[AROOS MORDE]

***
کنج سینه‌ای شکافته
گویا قلبی مُرده است

رویای سعادت را دگر
به گور خود، بُرده است

این منطق بی‌رحم دنیا
هربار دل را آزرده است

گل لبخند بر لب‌های من
تا قیامت دگر پژمرده است

غمِ بی‌رحم، در چنگال خود
احساس مرا فشرده است

ای روح بیا و به عزا بنشین
که اینجا قلبی مُرده است​

 

[AROOS MORDE]

***
چه بگویم من از حال دلم
درد، لب‌های مرا بسته است

من مراقب دلشان بودم ولی
هربار قلب خودم شکسته است

پروانه‌های شادی درونم مُردند
بال‌هایشان را دنیا ازهم گسسته است

من هرکه را با دل عزیزش داشتم
خود او عاقبت از دل من گذشته است

ثانیه‌ها و لحظه‌ها آتش جانم شدند
روح من از عذاب دگر خسته است

هر آرزویی که در این سینه بود
به دریایی از محال پیوسته است​

 

[AROOS MORDE]

***
هرشب این بستر خواب
برای من چون گور است

مرگ هردم به قلبم نزدیک
به همان اندازه اما دور است

چه بخواهم چه نخواهم
اقبال سیاهم برایم زور است

قلبم و روح و روانم ویران
عجبا! همه باهم جور است

در امواج سعادت و خوشی
دلم چون ماهی میان تور است

دل هر مسیری را با مِهر رود
عاقبت به ترک آن مجبور است

در غربت شبی سیاه، تیره و تار
روحم تا ابد محروم از نور است!​

 

[AROOS MORDE]

***
برای این شب‌های ویرانگی
هرگز دگر سحر نیست

تیر می‌خورد قلبم هردم از غم
برای دل من، هیچ‌کجا سپر نیست

هیچ مرهم و تسکین و نوری
میان زخم این قَدَر نیست

هیچ سعادتی برای قلب من
غیر از آغوش دلبر نیست

کاش می‌شد یک‌دم بینم او را
به خدا بیشتر از یک نظر نیست

گویند در این غم‌ها حکمتی هست
گویم حکمت چیزی غیر شر نیست

چه تلخ است و پر درد و غم‌انگیز
که چیزی جز زخم میان این اثر نیست!​