تاپیک جامع دلنوشته های شما|انجمن یک رمان

[آناهیتا حیدری]

غروبِ زیبایی است سرخی خورشید به تلاطم زیبایی خویش را به نمایش می‌گذارد
غروبی متفاوت آنی آینده سرخی ،در کنجی از هستی من چشم انتظار و بی تابِ دیدارم گشته است
فردا روز بزرگیست سردار دل ها در خطه ای نزدیک خانه ابدی خویش به شهادت رسیده است.
دگر طلوع فرا رسیده و من منتظر دید رخِ مهر عالم که تبسم آن در پشت از کوه های رفیع هویدا ، گشته.
و در هنگام تماشای تبسمِ مهر ، بوسه دلگرمی تقدیم مادرم کردم
آنی که از من اشتیاق بیشتری را داشت
به راه افتادیم و تپش های قلبمان تند تر و تند تر میشد آه که وصفش بی وصال میشد
دست در شانه ام گذاشت و گفت پسرم
ای مادر من خون تنم تو برو و من انتظار کشم
کمک حال باش...
آه ندانستم دیدار آخر چیست و چه انتظار مادری است که تک فرزندی دارد و برای آن خون از زمان در آورده
ساعت...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Mahan@]

چند تار موی سفید میان موهایم ...نشان از گذر عمریست که با حسرت و آه گذشت

حسرت خواستن ها و نشدن ها

حسرت رفتن و پشت کردن های به اجبار

حسرت ارزوهای به باد رفته

حسرت خاطرات از یاد رفته

و آه از یادهای از یاد رفته

 

[ملیکـا]

آرزوهایم را دیدی
چگونه نقش بر آب شدن
مانند ماهی در دریا
که به یک‌باره در تنگی کوچک افتاده است
دیگر نمیتواند آزاد باشد
و من
آن ماهی هستم
آنقدر این تنگ کوچک است
که راه فراری برایم نمانده است​

 

[Fatemeh_keshzadeh]

صندلی خالی
روزها همچون باد وزنده زودگذر هستند و تنها چیزی که از خود برجای می‌گذارند نسیمی است که بعد از ان می وزد و تو باید چشم ببندی و این نسیم را حس کنی.
روزهایی که با مهم ترین افراد زندگی مان از دست می‌روند و دیگر دوباره آغوش گرمشان برنمیگرد.
چیزی که از این گذر زمان می‌ماند جای خالی آن هاست مانند جای خالی صندلی تو که هر روز به امید بازگشتت آن را جلوی صندلی ام میگذارم و از پنجره ای آهنی که خود پرده آن را دوخته بودی به بیرون نگاه میکنم و تو را در کنارم تصور می‌کنم و آسمان آبی با ابر هایش خاطره های شیرینمان را نمایان میکند.
دستی به پرده کهنه ات میکشم که با وجود کهنه بودنش بوی دستانت را میدهد دستانی که هروقت روی قلبم کشیده میشد ضربان قلبم را بالا می‌برد.
کاش اکنون بودی و تپش و ضربان...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Fatemeh_keshzadeh]

نام داستان: صندلی خالی
روزها همچون باد وزنده زودگذر هستند و تنها چیزی که از خود برجای می‌گذارند نسیمی است که بعد از ان می وزد و تو باید چشم ببندی و این نسیم را حس کنی.
روزهایی که با مهم ترین افراد زندگی مان از دست می‌روند و دیگر دوباره آغوش گرمشان برنمیگرد.
چیزی که از این گذر زمان می‌ماند جای خالی آن هاست مانند جای خالی صندلی تو که هر روز به امید بازگشتت آن را جلوی صندلی ام میگذارم و از پنجره ای آهنی که خود پرده آن را دوخته بودی به بیرون نگاه میکنم و تو را در کنارم تصور می‌کنم و آسمان آبی با ابر هایش خاطره های شیرینمان را نمایان میکند.
دستی به پرده کهنه ات میکشم که با وجود کهنه بودنش بوی دستانت را میدهد دستانی که هروقت روی قلبم کشیده میشد ضربان قلبم را بالا می‌برد.
کاش اکنون بودی و تپش...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.