You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser.
شعرکده ** غمکده **
-
نویسنده موضوع
.ARMIN
-
تاریخ شروع
-
پاسخ‌ها
3,248
-
بازدیدها
29,780
-
کاربران تگ شده
هیچ
| به نام چاشنی بخش زبانها | | حلاوت سنج معنی در بیانها |
| شکرپاش زبانهای شکر ریز | | به شیرین نکته‌های حالت انگیز |
| به شهدی داده خوبان را شکر خند | | که دل با دل تواند داد پیوند |
| نهاد از آتشی بر عاشقان داغ | | که داغ او زند سد طعنه بر باغ |
| یکی را ساخت شیرین کار و طناز | | که شیرین تو شیرین ناز کن ناز |
| یکی را تیشه‌ای بر سر فرستاد | | که جان می‌کن که فرهادی تو فرهاد |
| یکی را کرد مجنون مشوش | | به لیلی داد زنجیرش که می‌کش |
| به هر ناچیز چیزی او دهد... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| خداوندا نه لوح و نه قلم بود | | حروف آفرینش بی رقم بود |
| ارادت شد به حکمت تیز خامه | | به نام عقل نامی کرد نامه |
| ز حرف عقل کل تا نقطه‌ی خاک | | به یک جنبش نوشت آن کلک چالاک |
| ورش خواهی همان نابود و ناباب | | شود نابودتر از نقش بر آب |
| اگر نه رحمتت کردی قلم تیز | | که دیدی اینهمه نقش دلاویز |
| نقوش کارگاه کن فکانی | | به طی غیب بودی جاودانی |
| که دانستی که چندین نقش پر پیچ | | کسی داند نمود از هیچ بر هیچ |
| زهی رحمت که کردی تیز دستی | | زدی... |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| حکیم عقل کز یونان زمین است | | اگر چه بر همه بالانشین است |
| به هر جا شرع بر مسند نشیند | | کسش جز در برون در نبیند |
| بلی شرع است ایوان الاهی | | نبوت اندر او اورنگ شاهی |
| بساطی کش نبوت مجلس آراست | | کجا هر بوالفضولی را در او جاست |
| خرد هر چند پوید گاه و بیگاه | | نیابد جای جز بیرون درگاه |
| بکوشد تا کند بیرون در جای | | چو نزدیک در آید گم کند پای |
| چه شد گو باش گامی تا در کام | | چو پا نبود چه یک فرسخ چه یک گام |
| بسا کوری که آید تا در... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| شبی روشنتر از سرچشمه‌ی نور | | رخ شب در نقاب روز مستور |
| دمیده صبح دولت آسمان را | | ز خواب انگیخته بخت جوان را |
| به شک از روز مرغان شب آهنگ | | خزیده شیپره در فرجه تنگ |
| میان روز و شب فرق آنقدر بود | | که هر سیاره خورشید دگر بود |
| شد از تحت‌الثرا تا اوج افلاک | | همه ره چون دلی از تیرگی پاک |
| همه روشندلان آسمانی | | دوان گرد سرای ام هانی |
| از آن دولتسرا تا عرش اعظم | | ملایک بافته پر در پر هم |
| زمانه چار دیوار عناصر | | حلی بربسته ز... |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| نه هر دل کاشف اسرار «اسرا» ست | | نه هر کس محرم راز « فاوحا» ست |
| نه هر عقلی کند این راه را طی | | نه هر دانش به این مقصد برد پی |
| نه هرکس در مقام «لی مع الله» | | به خلوتخانه‌ی وحدت برد راه |
| نه هر کو بر فراز منبر آید | | «سلونی» گفتن از وی در خور آید |
| «سلونی » گفتن از ذاتیست در خور | | که شهر علم احمد را بود در |
| چو گردد شه نهانی خلوت آرای | | نه هرکس را در آن خلوت بود جای |
| چو صحبت با حبیب افتد نهانی | | نه هرکس راست راز همزبانی |
| چو راه گنج خاصان... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| سخن صیقلگر مرآت روح است | | سخن مفتاح ابواب فتوح است |
| سخن گنج است و دل گنجور این گنج | | وز او میزان عقل و جان گهرسنج |
| در این میزان گنج و عقل سنجان | | که عقلش کفه‌ای شد کفه‌ی جان |
| سخن در کفه ریزد آنقدر در | | که چون خالی شود عالم کند پر |
| نه گوهرهاش کانی لامکانی | | ز دیگر بوم و بر نی این جهانی |
| گهرها نی صدف نی حقه دیده | | نه از ترکیب عنصر آفریده |
| صدف مادر نه و عمان پدر نه | | چو این درها یتیم و دربدر نه |
| در گفتار عمانی صدف نیست | | |
...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| به حربا گفت خفاشی که تا چند | | سوی خورشید بینی دیده دربند |
| ازین پیکر که سازد چشم خیره | | چرا عالم کنی بر خویش تیره |
| ز نشترهاش کاو الماس دیده‌ست | | به غیر از تیرگی چشمت چه دیده‌ست |
| چه دیدی کاینچنین بی‌تابی از وی | | تپان چون ماهی بی‌آبی از وی |
| ترا جا در مغاک ، او را در افلاک | | برو کوتاه کن دستش ز فتراک |
| چو پروانه طلب یاری که آن یار | | گهی پیرامن خویشت دهد بار |
| چو نیلوفر از این سودای باطل | | نمی‌دانم چه خواهی کرد حاصل |
| بگفتش کوتهی افسوس... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| بیا وحشی خموشی تا کی و چند | | خموشی گر چه به پیش خردمند |
| خموشی پرده پوش راز باشد | | نه مانند سخن غماز باشد |
| چو دل را محرم اسرار کردند | | خموشی را امانت دار کردند |
| بر آن کس کز هنر یکسو نشسته | | خموشی رخنه‌ی سد عیب بسته |
| خموشی بر سخن گر در نبستی | | ز آسیب زبان یک سر نرستی |
| بسا ناگفتنی کز گفتنش مرد | | کند هنگامه‌ی جان بر بدن سرد |
| خموشی پاسبان اهل راز است | | از او کبک ایمن از آشوب باز است |
| نشد خاموش کبک کوهساری | | از آن شد... |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| یکی میل است با هر ذره رقاص | | کشان هر ذره را تا مقصد خاص |
| رساند گلشنی را تا به گلشن | | دواند گلخنی را تا به گلخن |
| اگر پویی ز اسفل تا به عالی | | نبینی ذره‌ای زین میل خالی |
| ز آتش تا به باد از آب تا خاک | | ز زیر ماه تا بالای افلاک |
| همین میل است اگر دانی ، همین میل | | جنیبت در جنیبت ، خیل در خیل |
| سر این رشته‌های پیچ در پیچ | | همین میل است و باقی هیچ بر هیچ |
| از این میل است هر جنبش که بینی | | به جسم آسمانی یا زمینی |
| همین میل است کهن را... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| به مجنون گفت روزی عیب جویی | | که پیدا کن به از لیلی نکویی |
| که لیلی گر چه در چشم تو حوریست | | به هر جزوی ز حسن او قصوریست |
| ز حرف عیب‌جو مجنون برآشفت | | در آن آشفتگی خندان شد و گفت |
| اگر در دیده‌ی مجنون نشینی | | به غیر از خوبی لیلی نبینی |
| تو کی دانی که لیلی چون نکویی است | | کزو چشمت همین بر زلف و روی است |
| تو قد بینی و مجنون جلوه ناز | | تو چشم و او نگاه ناوک انداز |
| تو مو بینی و مجنون پیچش مو | | تو ابرو، او اشارت‌های ابرو |
| دل مجنون ز شکر خنده... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
