شعرکده غمکده

.ARMIN · 7/4/20

ای نشسته خوش و بر تخت کشیده نخ		گر نخ و تخت بماندت چنین بخ بخ
نیک بنگر که همی مرکب عمر تو		همه بر تخت همی تازد و هم بر نخ
تو نشسته خوش و عمر تو همی پرد		مرغ کردار و برو مرگ نهاده فخ
برتو، ای فاخته، آن فخ ترنجیده		ناگهان گر بجهد تا نکنی «آوخ »
ای چو گوساله نباشدت همه ساله		شمر ماله و نه سبز همیشه طخ
با زمانه نچخد جز که جوانبختی		گر جوان است تو را بخت برو بر چخ
لیکن این دولت بس زود به پا چفسد		خر به پا چفسد بی‌شک چو دود بر یخ

...

.ARMIN · 7/4/20

ای خوانده کتاب زند و پازند		زین خواندن زند تا کی و چند؟
دل پر ز فضول و زند برلب		زردشت چنین نبشت در زند؟
از فعل منافقی و بی‌باک		وز قول حکیمی و خردمند
از فعل به فضل شو بیفزای		وز قول رو اندکی فرو رند
پندم چه دهی؟نخست خود را		محکم کمری ز پند بربند
چون خود نکنی چنانکه گوئی		پند تو بود دروغ و ترفند
پند از حکما پذیر، ازیراک		حکمت پدر است و پند فرزند
زی مرد حکیم در جهان نیست		خوشتر به مزه ز قند جز...

.ARMIN · 7/4/20

از اهل ملک در این خیمه‌ی کبود که بود		که ملک ازو نربود این بلند چرخ کبود؟
هر آنکه بر طلب مال، عمر مایه گرفت		چو روزگار بر آمد نه مایه ماند و نه سود
چو عمر سوده شد و، مایه عمر بود تو را		تو را ز مال که سوداست، اگر نه سود، چه سود؟
فزودگان را فرسوده گیر پاک همه		خدای عزوجل نه فزود و نه فرسود
خدای را به صفات زمانه وصف مکن		که هر سه وصف زمانه است هست و باشد و بود
یکی است با صفت و بی‌صفت نگوئیمش		نچیز و چیز مگویش، که مان چنین فرمود
خدای را بشناس و سپاس او...

.ARMIN · 7/4/20

یکی بی‌جان و بی‌تن ابلق اسپی کو نفرساید		به کوه و دشت و دریا بر همی تازد که ناساید
سواران گر بفرسایند اسپان را به رنج اندر		یکی اسپی است این کو مر سواران را بفرساید
سواران خفته‌اند وین اسپ بر سرشان همی تازد		که نه کس را بکوبد سر نه کس را روی بشخاید
تو و فرزند تو هر دو بر این اسپید لیکن تو		همی کاهی برین هموار و فرزندت می‌افزاید
نه زاد از هیچ مادر، نه بپروردش کسی هرگز		ولیکن هر که زاد او یا بزاید زیر او زاید
زمانه‌ی نامساعد را از این گونه بجز حجت		به زر و گوهر الفاظ و معنی...

.ARMIN · 7/4/20

این جهان بی‌وفا را بر گزیدو بد گزید		لاجرم بر دست خویش ار بد گزید او خود گزید
هر که دنیا را به نادانی به برنائی بخورد		خورد حسرت چون به رویش باد پیری بروزید
گشت بدبخت جهان و شد به نفرین و خزی		هر که او را دیو دنیا جوی در پهلو خزید
دیو پیش توست پیدا، زو حذر بایدت کرد		چند نالی تو چو دیوانه ز دیو ناپدید
گر مکافات بدی اندر طبیعت واجب است		چون تو از دنیا چریدی او تو را خواهد چرید
بس بی‌آراما که بستد زو بی‌آرامی جهان		تا بیارامید و خود هرگز زمانی نارمید
گر...

.ARMIN · 7/4/20

مردم نبود صورت مردم حکما اند		دیگر خس و خارند و قماشات و دغااند
اینها که نیند از تو سزای که و کهدان		مرحور وجنان راتو چه گوئی که سزااند؟
باندوه چرایند شب و روز بمانده		از چون و چرا زانکه ستوران چرااند
این خیل چرا چویند و زخیل چراجوی		این خلق بداندیش کزین گونه جرااند
در عالم انسانی مردم چو نبات است		اینها چون ریاحین‌اند آنها چو گیااند
در دست شه اینها سپرغمند کماهی		در پیش خر آنها چو گیاهند و غذااند
گر تو سپر غمی شوی، این پور، به طاعت

...

.ARMIN · 7/4/20

ز جور لشکر خرداد و مرداد		تواند داد ما را هیچ‌کس داد؟
محال است این طمع هیهات هیهات		کس دیدی که دادش داد خرداد
ز بهر آنکه تا در دامت آرد		چو مرغان مر تو را خرداد خور داد
کرا خورداد گیتی مرد بایدش		ازان آید پس خرداد مرداد
همی خواهی که جاویدان بمانی		در این پرباد خانه‌ی سست بنیاد
تو تا این بادپیمائی شب و روز		در این خانه برآمد سال هفتاد
از این پر باد خانه هم به آخر		برون باید شدن ناچار با باد
چه گوئی کین علوی گوهر...

.ARMIN · 7/4/20

این رقیبان که بر این گنبد پیروزه درند		گرچه زیرند گهی جمله، همیشه زبرند
گر رقیبان به بصر تیز بوند از بر ما		این رقیبان سماوی همه یکسر بصرند
نامشان زی تو ستاره است ولیکن سوی من		پیشکاران و رقیبان قضا و قدرند
چون گریزم ز قضا، یا ز قدر، من چو همی		به هزاران بصر ایشان به سوی من نگرند؟
سوی ما زان نگرند ایشان کز جوهرشان		خرد و جان سخن گوی به ما در اثرند
خرد و جان سخن گوی که از طاعت و علم		پریانند بر این گنبد پیروزه پرند
این چراگاه دل و جان سخن گوی تو...

.ARMIN · 7/4/20

چونکه نکو ننگری جهان چون شد؟		خیر و صلاح از جهان جهان چون شد؟
هیچ دگرگون نشد جهان جهان		سیرت خلق جهان دگرگون شد
جسم تو فرزند طبع و گردون است		حالش گردان به زیر گردون شد
تو که لطیفی به جسم دون چه شوی		همت گردون دون اگر دون شد؟
چون الفی بود مردمی به مثل		چونک الف مردمی کنون نون شد؟
چاکر نان پاره گشت فضل و ادب		علم به مکر و به زرق معجون شد
زهد و عدالت سفال گشت و حجر		جهل و سفه زر و در مکنون شد
ای فلک زود گرد، وای...

.ARMIN · 7/4/20

گزینم قران است و دین محمد		همین بود ازیرا گزین محمد
یقینم که من هردوان را بورزم		یقینم شود چون یقین محمد
کلید بهشت و دلیل نعیمم		حصار حصین چیست؟ دین محمد
محمد رسول خدای است زی ما		همین بود نقش نگین محمد
مکین است دین و قران در دل من		همین بود در دل مکین محمد
به فضل خدای است امیدم که باشم		یکی امت کمترین محمد
به دریای دین اندرون ای برادر		قران است در ثمین محمد
دفینی و گنجی بود هر شهی را		قران است گنج و...

شعرکده غمکده

گزینه‌های بیشتر

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

شعرکده ** غمکده **

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

شعرکده غمکده