شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

در آب فکن ساقی بط زاده آبی را		بشتاب و شتاب اولی مستان شبابی را
ای جان بهار و دی وی حاتم نقل و می		پر کن ز شکر چون نی بوبکر ربابی را
ای ساقی شور و شر هین عیش بگیر از سر		پر کن ز می احمر سغراق و شرابی را
بنما ز می فرخ این سو اخ و آن سو اخ		بربای نقاب از رخ معشوق نقابی را
احسنت زهی یار او شاخ گل بی‌خار او		شاباش زهی دارو دل‌های کبابی را
صد حلقه نگر شیدا زان باده ناپیدا		کاسد کند این صهبا صد خمر لعابی را
مستان چمن پنهان اشکوفه ز شاخ افشان

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

زهی باغ زهی باغ که بشکفت ز بالا		زهی قدر و زهی بدر تبارک و تعالی
زهی فر زهی نور زهی شر زهی شور		زهی گوهر منثور زهی پشت و تولا
زهی ملک زهی مال زهی قال زهی حال		زهی پر و زهی بال بر افلاک تجلی
چو جان سلسله‌ها را بدرد به حرونی		چه ذاالنون چه مجنون چه لیلی و چه لیلا
علم‌های الهی ز پس کوه برآمد		چه سلطان و چه خاقان چه والی و چه والا
چه پیش آمد جان را که پس انداخت جهان را		بزن گردن آن را که بگوید که تسلا
چو بی‌واسطه جبار بپرورد جهان را		چه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

میندیش میندیش که اندیشه گری‌ها		چو نفطند بسوزند ز هر بیخ تری‌ها
خرف باش خرف باش ز مستی و ز حیرت		که تا جمله نیستان نماید شکری‌ها
جنونست شجاعت میندیش و درانداز		چو شیران و چو مردان گذر کن ز غری‌ها
که اندیشه چو دامست بر ایثار حرامست		چرا باید حیلت پی لقمه بری‌ها
ره لقمه چو بستی ز هر حیله برستی		وگر حرص بنالد بگیریم کری‌ها

 

[.ARMIN]

زهی عشق زهی عشق که ما راست خدایا		چه نغزست و چه خوبست چه زیباست خدایا
از آن آب حیاتست که ما چرخ زنانیم		نه از کف و نه از نای نه دف‌هاست خدایا
یقین گشت که آن شاه در این عرس نهانست		که اسباب شکرریز مهیاست خدایا
به هر مغز و دماغی که درافتاد خیالش		چه مغزست و چه نغزست چه بیناست خدایا
تن ار کرد فغانی ز غم سود و زیانی		ز تست آنک دمیدن نه ز سرناست خدایا
نی تن را همه سوراخ چنان کرد کف تو		که شب و روز در این ناله و غوغاست خدایا
نی بیچاره چه داند که ره پرده چه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

زهی عشق زهی عشق که ما راست خدایا		چه نغزست و چه خوبست و چه زیباست خدایا
چه گرمیم چه گرمیم از این عشق چو خورشید		چه پنهان و چه پنهان و چه پیداست خدایا
زهی ماه زهی ماه زهی باده همراه		که جان را و جهان را بیاراست خدایا
زهی شور زهی شور که انگیخته عالم		زهی کار زهی بار که آن جاست خدایا
فروریخت فروریخت شهنشاه سواران		زهی گرد زهی گرد که برخاست خدایا
فتادیم فتادیم بدان سان که نخیزیم		ندانیم ندانیم چه غوغاست خدایا
ز هر کوی ز هر کوی یکی دود دگرگون

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

لب را تو به هر بوسه و هر لوت میالا		تا از لب دلدار شود م**س.ت و شکرخا
تا از لب تو بوی لب غیر نیاید		تا عشق مجرد شود و صافی و یکتا
آن لب که بود کون خری بوسه گه او		کی یابد آن لب شکربوس مسیحا
می‌دانک حدث باشد جز نور قدیمی		بر مزبله پرحدث آن گاه تماشا
آنگه که فنا شد حدث اندر دل پالیز		رست از حدثی و شود او چاشنی افزا
تا تو حدثی لذت تقدیس چه دانی		رو از حدثی سوی تبارک و تعالی
زان دست مسیح آمد داروی جهانی		کو دست نگه داشت ز هر کاسه سکبا

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

رفتم به سوی مصر و خریدم شکری را		خود فاش بگو یوسف زرین کمری را
در شهر کی دیدست چنین شهره بتی را		در بر کی کشیدست سهیل و قمری را
بنشاند به ملکت ملکی بنده بد را		بخرید به گوهر کرمش بی‌گهری را
خضر خضرانست و از هیچ عجب نیست		کز چشمه جان تازه کند او جگری را
از بهر زبردستی و دولت دهی آمد		نی زیر و زبر کردن زیر و زبری را
شاید که نخسپیم به شب چونک نهانی		مه بوسه دهد هر شب انجم شمری را
آثار رساند دل و جان را به مثر		حمال دل و جان کند آن شه اثری...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

ای از نظرت م**س.ت شده اسم و مسما		ای یوسف جان گشته ز لب‌های شکرخا
ما را چه از آن قصه که گاو آمد و خر رفت		هین وقت لطیفست از آن عربده بازآ
ای شاه تو شاهی کن و آراسته کن بزم		ای جان ولی نعمت هر وامق و عذرا
هم دایه جان‌هایی و هم جوی می و شیر		هم جنت فردوسی و هم سدره خضرا
جز این بنگوییم وگر نیز بگوییم		گویید خسیسان که محالست و علالا
خواهی که بگویم بده آن جام صبوحی		تا چرخ به رقص آید و صد زهره زهرا
هر جا ترشی باشد اندر غم دنیی		می‌غرد و می‌برد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

دلارام نهان گشته ز غوغا		همه رفتند و خلوت شد برون آ
برآور بنده را از غرقه خون		فرح ده روی زردم را ز صفرا
کنار خویش دریا کردم از اشک		تماشا چون نیایی سوی دریا
چو تو در آینه دیدی رخ خود		از آن خوشتر کجا باشد تماشا
غلط کردم در آیینه نگنجی		ز نورت می‌شود لا کل اشیاء
رهید آن آینه از رنج صیقل		ز رویت می‌شود پاک و مصفا
تو پنهانی چو عقل و جمله از تست		خرابی‌ها عمارت‌ها به هر جا
هر آنک پهلوی تو خانه گیرد		به...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

بیا ای جان نو داده جهان را		ببر از کار عقل کاردان را
چو تیرم تا نپرانی نپرم		بیا بار دگر پر کن کمان را
ز عشقت باز طشت از بام افتاد		فرست از بام باز آن نردبان را
مرا گویند بامش از چه سویست		از آن سویی که آوردند جان را
از آن سویی که هر شب جان روانست		به وقت صبح بازآرد روان را
از آن سو که بهار آید زمین را		چراغ نو دهد صبح آسمان را
از آن سو که عصایی اژدها شد		به دوزخ برد او فرعونیان را
از آن سو که تو را این جست و جو...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.