شعرکده غمکده

.ARMIN · 15/4/20

برای تو فدا کردیم جان‌ها		کشیده بهر تو زخم زبان‌ها
شنیده طعنه‌های همچو آتش		رسیده تیر کاری زان کمان‌ها
اگر دل را برون آریم پیشت		ببخشایی بر آن پرخون نشان‌ها
اگر دشمن تو را از من بدی گفت		مها دشمن چه گوید جز چنان‌ها
بیا ای آفتاب جمله خوبان		که در لطف تو خندد لعل کان‌ها
که بی‌تو سود ما جمله زیانست		که گردد سود با بودت زیان‌ها
گمان او بسستش زهر قاتل		که در قند تو دارد بدگمان‌ها

.ARMIN · 17/4/20

جمله یاران تو سنگند و توی مرجان چرا		آسمان با جملگان جسمست و با تو جان چرا
چون تو آیی جزو جزوم جمله دستک می‌زنند		چون تو رفتی جمله افتادند در افغان چرا
با خیالت جزو جزوم می‌شود خندان لبی		می‌شود با دشمن تو مو به مو دندان چرا
بی خط و بی‌خال تو این عقل امی می‌بود		چون ببیند آن خطت را می‌شود خط خوان چرا
تن همی‌گوید به جان پرهیز کن از عشق او		جانش می‌گوید حذر از چشمه حیوان چرا
روی تو پیغامبر خوبی و حسن ایزدست		جان به تو ایمان نیارد با چنین برهان چرا
کو یکی...

.ARMIN · 17/4/20

دولتی همسایه شد همسایگان را الصلا		زین سپس باخود نماند بوالعلی و بوالعلا
عاقبت از مشرق جان تیغ زد چون آفتاب		آن که جان می‌جست او را در خلاء و در م
آن ز دور آتش نماید چون روی نوری بود		همچنان که آتش موسی برای ابتلا
الصلا پروانه جانان قصد آن آتش کنید		چون بلی گفتید اول درروید اندر بلا
چون سمندر در میان آتشش باشد مقام		هر که دارد در دل و جان این چنین شوق و ولا

.ARMIN · 17/4/20

دوش من پیغام کردم سوی تو استاره را		گفتمش خدمت رسان از من تو آن مه پاره را
سجده کردم گفتم این سجده بدان خورشید بر		کو به تابش زر کند مر سنگ‌های خاره را
سینه خود باز کردم زخم‌ها بنمودمش		گفتمش از من خبر ده دلبر خون خواره را
سو به سو گشتم که تا طفل دلم خامش شود		طفل خسپد چون بجنباند کسی گهواره را
طفل دل را شیر ده ما را ز گردش وارهان		ای تو چاره کرده هر دم صد چو من بیچاره را
شهر وصلت بوده است آخر ز اول جای دل		چند داری در غریبی این دل آواره را
من خمش کردم...

.ARMIN · 17/4/20

عقل دریابد تو را یا عشق یا جان صفا		لوح محفوظت شناسد یا ملایک بر سما
جبرئیلت خواب بیند یا مسیحا یا کلیم		چرخ شاید جای تو یا سدره‌ها یا منتها
طور موسی بارها خون گشت در سودای عشق		کز خداوند شمس دین افتد به طور اندر صدا
پر در پر بافته رشک احد گرد رخش		جان احمد نعره زن از شوق او واشوقنا
غیرت و رشک خدا آتش زند اندر دو کون		گر سر مویی ز حسنش بی‌حجاب آید به ما
از ورای صد هزاران پرده حسنش تافته		نعره‌ها در جان فتاده مرحبا شه مرحبا
سجده تبریز را خم درشده سرو...

.ARMIN · 17/4/20

ای وصالت یک زمان بوده فراقت سال‌ها		ای به زودی بار کرده بر شتر احمال‌ها
شب شد و درچین ز هجران رخ چون آفتاب		درفتاده در شب تاریک بس زلزال‌ها
چون همی‌رفتی به سکته حیرتی حیران بدم		چشم باز و من خموش و می‌شد آن اقبال‌ها
ور نه سکته بخت بودی مر مرا خود آن زمان		چهره خون آلود کردی بردریدی شال‌ها
بر سر ره جان و صد جان در شفاعت پیش تو		در زمان قربان بکردی خود چه باشد مال‌ها
تا بگشتی در شب تاریک ز آتش نال‌ها		تا چو احوال قیامت دیده شد اهوال‌ها
تا بدیدی دل عذابی...

.ARMIN · 17/4/20

در صفای باده بنما ساقیا تو رنگ ما		محومان کن تا رهد هر دو جهان از ننگ ما
باد باده برگمار از لطف خود تا برپرد		در هوا ما را که تا خفت پذیرد سنگ ما
بر کمیت می تو جان را کن سوار راه عشق		تا چو یک گامی بود بر ما دو صد فرسنگ ما
وارهان این جان ما را تو به رطلی می از آنک		خون چکید از بینی و چشم دل آونگ ما
ساقیا تو تیزتر رو این نمی‌بینی که بس		می‌دود اندر عقب اندیشه‌های لنگ ما
در طرب اندیشه‌ها خرسنگ باشد جان گداز		از میان راه برگیرید این خرسنگ ما
در نوای عشق...

.ARMIN · 17/4/20

آخر از هجران به وصلش دررسیدستی دلا		صد هزاران سر سر جان شنیدستی دلا
از ورای پرده‌ها تو گشته‌ای چون می از او		پرده خوبان مه رو را دریدستی دلا
از قوام قامتش در قامت تو کژ بماند		همچو چنگ از بهر سرو تر خمیدستی دلا
ز آن سوی هست و عدم چون خاص خاص خسروی		همچو ادبیران چه در هستی خزیدستی دلا
باز جانی شسته‌ای بر ساعد خسرو به ناز		پای بندت با ویست ار چه پریدستی دلا
ور نباشد پای بندت تا نپنداری که تو		از چنان آرام جان‌ها دررمیدستی دلا
بلک چون ماهی به دریا بلک چون...

.ARMIN · 17/4/20

از پی شمس حق و دین دیده گریان ما		از پی آن آفتابست اشک چون باران ما
کشتی آن نوح کی بینیم هنگام وصال		چونک هستی‌ها نماند از پی طوفان ما
جسم ما پنهان شود در بحر باد اوصاف خویش		رو نماید کشتی آن نوح بس پنهان ما
بحر و هجران رو نهد در وصل و ساحل رو دهد		پس بروید جمله عالم لاله و ریحان ما
هر چه می‌بارید اکنون دیده گریان ما		سر آن پیدا کند صد گلشن خندان ما
شرق و غرب این زمین از گلستان یک سان شود		خار و خس پیدا نباشد در گل یک سان ما
زیر هر گلبن نشسته ماه رویی...

.ARMIN · 17/4/20

خدمت شمس حق و دین یادگارت ساقیا		باده گردان چیست آخر داردارت ساقیا
ساقی گلرخ ز می این عقل ما را خار نه		تا بگردد جمله گل این خارخارت ساقیا
جام چون طاووس پران کن به گرد باغ بزم		تا چو طاووسی شود این زهر و مارت ساقیا
کار را بگذار می را بار کن بر اسب جام		تا ز کیوان بگذرد این کار و بارت ساقیا
تا تو باشی در عزیزی‌ها به بند خود دری		می‌کند ای سخت جان خاکی خوارت ساقیا
چشمه رواق می را نحل بگشا سوی عیش		تا ز چشمه می‌شود هر چشم و چارت ساقیا
عقل نامحرم برون ران...

شعرکده غمکده

گزینه‌های بیشتر

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

شعرکده ** غمکده **

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

شعرکده غمکده