شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

به جان تو که سوگند عظیمست		که جانم بی‌تو دربند عظیمست
اگر چه خضر سیرآب حیاتست		به لعلت آرزومند عظیمست
سخن‌ها دارم از تو با تو بسیار		ولی خاموشیم پند عظیمست
هر آن کز بیم تو خاموش باشد		اگر چه خر خردمند عظیمست
هر آن کس کو هنر را ترک گوید		ز بهر تو هنرمند عظیمست
فکندم خویش را چون سایه پیشت		فکندن پیشت افکند عظیمست
که بغداد تو را داد بزرگست		سمرقند تو را قند عظیمست
حریصم کرد طمع داد قندت		اگر چه بنده...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

بگو ای یار همراز این چه شیوه‌ست		دگرگون گشته‌ای باز این چه شیوه‌ست
عجب ترک خوش رنگ این چه رنگست		عجب ای چشم غماز این چه شیوه‌ست
دگربار این چه دامست و چه دانه‌ست		که ما را کشتی از ناز این چه شیوه‌ست
دریدی پرده ما این چه پرده‌ست		یکی پرده برانداز این چه شیوه‌ست
منم آن کهنه عشقی که دگربار		گرفتم عشق از آغاز این چه شیوه‌ست
بدان آواز جان دادن حلالست		زهی آواز دمساز این چه شیوه‌ست
مسلمانان شما این شور بینید		که مثلش نیست هنباز این چه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

شنیدم مر مرا لطفت دعا گفت		برای بنده خود لطف‌ها گفت
چه گویم من مکافات تو ای جان		که نیکی تو را جانا خدا گفت
ولیکن جان این کمتر دعاگو		همه شب روی ماهت را دعا گفت

 

[.ARMIN]

قرار زندگانی آن نگارست		کز او آن بی‌قراری برقرارست
مرا سودای تو دامن گرفته‌ست		که این سودا نه آن سودای پارست
منم سوزان در آتش‌های نو نو		مرا با یارکان اکنون چه کارست
همی‌نالد درون از بی‌قراری		بدان ماند که آن جان نگارست
چو از یاری تو را جان خسته گردد		نمی‌داند که اندر جانش خارست
تو در جویی و خارت می‌خراشد		نمی‌دانی که خاری در سرا رست
گریزان شو از آن خار و به گل رو		که شمس الدین تبریزی بهارست

 

[.ARMIN]

صدایی کز کمان آید نذیریست		که اغلب با صدایش زخم تیریست
مثر را نگر در آب آثار		کاثر جستن عصای هر ضریریست
پس لا تبصرونت تبصرونی‌ست		بصر جستن ز الهام بصیریست
تو هر چه داری نه جویانش بودی		طلب‌ها گوش گیری و بشیریست
چنان کن که طلب‌ها بیش گردد		کثیرالزرع را طمع وفیریست
مشو نومید از ظلمی که کردی		که دریای کرم توبه پذیریست
گناهت را کند تسبیح و طاعات		که در توبه پذیری بی‌نظیریست
شکسته باش و خاکی باش این جا

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

مبر رنج ای برادر خواجه سختست		به وقت داد و بخشش شوربختست
اگر چه باغ را نیمی گرفته‌ست		ولیکن سخت بی‌میوه درختست
گشاده ابروست و بسته کیسه		مشو غره که او را سیم و رختست
دو دستش را به تخته دوختستند		چه سود ار خواجه بر بالای تختست
وجودش گر چه یک پاره‌ست چون کوه		سخااش مرده است و لخت لختست

 

[.ARMIN]

ز بعد وقت نومیدی امیدیست		به زیر کوری اندر سینه دیدیست
نبینی نور چون دانی تو کوری		سیه نادیده کی داند سپیدیست
قرین صد هزاران نقش و معنی		نهان تصریف سلطان وحیدیست
که جنباننده این نقش و معنی‌ست		چو بادی رقص‌های شاخ بیدیست
مشو نومید از دشنام دلدار		که بعد رنج روزه روز عیدیست
که یبقی الحب ما بقی العتاب		که هر نقصی کشاننده مزیدیست
رها کن گفت به از گفت یابی		یقین هر حادثی را خود ندیدیست

 

[.ARMIN]

طبیب درد بی‌درمان کدامست		رفیق راه بی‌پایان کدامست
اگر عقلست پس دیوانگی چیست		وگر جانست پس جانان کدامست
چراغ عالم افروز مخلد		که نی کفرست و نی ایمان کدامست
پر از درست بحر لایزالی		درونش گوهر انسان کدامست
غلامانه است اشیاء را قباها		میان بندگان سلطان کدامست
یکی جزو جهان خود بی‌مرض نیست		طبیب عشق را دکان کدامست
خرد عاجز شد اندر فکر عاجز		که سرکش کیست سرگردان کدامست
بت موزون به بتخانه بسی جست		که...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

چو با ما یار ما امروز جفتست		بگویم آنچ هرگز کس نگفته‌ست
همه مستند این جا محرمانند		میندیش از کسی غماز خفته‌ست
خزان خفت و بهاران گشت بیدار		نمی‌بینی درخت و گل شکفته‌ست
اگر یک روز باقی باشد از دی		زمین لب بسته است و گل نهفته‌ست
هلا در خواب کن اوباش تن را		که گوهرهای جانی جمله سفته‌ست
خمش کن زردهی زان در نیابی		وگر محرم شوی بستان که مفتست

 

[.ARMIN]

زهی می کاندر آن دستست هیهات		که عقل کل بدو مستست هیهات
بر آن بالا برد دل را که آن جا		سر نیزه زحل پستست هیهات
هر آن کو گشت بی‌خویش اندر این بزم		ز خویش و اقربا رسته‌ست هیهات
چو عنقا برپرد بر ذروه قاف		که پیشش که کمربسته‌ست هیهات
عجایب بین که شیشه ناشکسته		هزاران دست و پا خسته‌ست هیهات
مرا گویی که صبر آهسته‌تر ران		چه جای صبر و آهسته‌ست هیهات
بده آن پیر را جامی و بنشان		که این جا پیر بایسته‌ست هیهات
خصوصا جان پیری‌ها...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.