شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

شمعیم و دلی مشعله‌افروز و دگر هیچ		شب تا به سحر گریه‌ی جانسوز و دگر هیچ
افسانه بود معنی دیدار، که دادند		در پرده یکی وعده‌ی مرموز و دگر هیچ
خواهی که شوی باخبر از کشف و کرامات		مردانگی و عشق بیاموز و دگر هیچ
زین قوم چه خواهی؟ که بهین پیشه‌ورانش		گهواره‌تراش‌اند و کفن‌دوز و دگر هیچ
زین مدرسه هرگز مطلب علم که اینجاست		لوحی سیه و چند بدآموز و دگر هیچ
خواهد بدل عمر، بهار از همه گیتی		دیدار رخ یار دل‌افروز و دگر هیچ

 

[.ARMIN]

رخ تو دخلی به مه ندارد		که مه دو زلف سیه ندارد
به هیچ وجهت قمر نخوانم		که هیچ وجه شبه ندارد
بیا و بنشین به کنج چشمم		که کس در این گوشه ره ندارد
نکو ستاند دل از حریفان		ولی چه حاصل؟ نگه ندارد
بیا به ملک دل ار توانی		که ملک دل پادشه ندارد
عداوتی نیست، قضاوتی نیست		عسس نخواهد، سپه ندارد
یکی بگوید به آن ستمگر :		« بهار مسکین گنه ندارد؟»

 

[.ARMIN]

آخر از جور تو عالم را خبر خواهیم کرد		خلق را از طره‌ات آشفته‌تر خواهیم کرد
اول از عشق جهانسوزت مدد خواهیم خواست		پس جهانی را ز شوقت پر شرر خواهیم کرد
جان اگر باید، به کویت نقد جان خواهیم یافت		سر اگر باید، به راهت ترک سر خواهیم کرد
هرکسی کام دلی آورده در کویت به دست		ما هم آخر در غمت خاکی به سر خواهیم کرد
تا که ننشیند به دامانت غبار از خاک ما		روی گیتی را ز آب دیده تر خواهیم کرد
یا ز آه نیمشب، یا از دعا، یا از نگاه		هرچه باشد در دل سختت اثر خواهیم کرد

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

در غمش هر شب به گردون پیک آهم می‌رسد		صبرکن، ای دل! شبی آخر به ما هم می‌رسد
شام تاریک غمش را گر سحر کردم چه سود؟		کز پس آن نوبت روز سیاهم می‌رسد
صبر کن گر سوختی ای دل! ز آزار رقیب		کاین حدیث جانگداز آخر به شاهم می‌رسد
گر گنه کردم، عطا از شاه خوبان دور نیست		روزی آخر مژده‌ی عفو گناهم می‌رسد

 

[.ARMIN]

اگر تو رخ بنمایی ستم نخواهد شد		ز حسن و خوبی تو هیچ کم نخواهد شد
برون ز زلف تو یک حلقه هم نخواهد رفت		کم از دهان تو یک ذره هم نخواهد شد
تو پاک باش و برون آی بی‌حجاب و مترس		کسی به صید غزال حرم نخواهد شد
اگر بر آن سری ای ماهرو!که روز مرا		کنی سیاه، به زلفت قسم، نخواهد شد
گرم زنی چون قلم، بند بند، این سر من		ز بندگیت جدا یک قلم نخواهد شد
رقیب گفت: « بهار از تو سیر شد » هیهات!		به حرف مفت، کسی متهم نخواهد شد

 

[.ARMIN]

دعوی چه کنی؟ داعیه‌داران همه رفتند		شو بار سفر بند که یاران همه رفتند
آن گرد شتابنده که در دامن صحراست		گوید : « چه نشینی؟ که سواران همه رفتند»
داغ است دل لاله و نیلی است بر سرو		کز باغ جهان لاله‌عذاران همه رفتند
گر نادره معدوم شود هیچ عجب نیست		کز کاخ هنر نادره‌کاران همه رفتند
افسوس که افسانه‌سرایان همه خفتند		اندوه که اندوه‌گساران همه رفتند
فریاد که گنجینه‌طرازان معانی		گنجینه نهادند به ماران، همه رفتند
یک مرغ گرفتار در این گلشن ویران

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

نوبهار و رسم او ناپایدار است ای حکیم!		گلشن طبع تو جاویدان بهار است، ای حکیم!
آن بهاری کاعتدالش ز آفتاب حکمت است		از نسیم مهرگانی برکنار است، ای حکیم!
نوبهار فرخ بلخ و بهارستان گنگ		در بر گلخانه‌ی طبع تو خار است، ای حکیم!
نافه‌ی چین است مشکین خامه‌ات کثار وی		مشکبیز و مشکریز و مشکبار است، ای حکیم!
یا مگر دریاست با آب مدادت تعبیه		کاین چین گفتار نغزت آبدار است؟ ای حکیم!
حکمت ار می‌کرد فخر از روزگار بوعلی		اینک آثار تو فخر روزگار است، ای حکیم!
مدح این...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

خوشا فصل بهار و رود کارون		افق از پرتو خورشید، گلگون
ز عکس نخلها بر صفحه‌ی آب		نمایان صدهزاران نخل وارون
دمنده کشتی کلگای زیبا		به دریا چون موتور بر روی هامون
قطار نخلها از هر دو ساحل		نمایان گشته با ترتیب موزون
چو دو لشکر که بندد خط زنجیر		به قصد دشمن از بهر شبیخون

 

[.ARMIN]

اول گردون ز رنج در تابم کرد		در اشک دودیده زیر غرقابم کرد
پس بخشش نوساخته اسبابم کرد		واندر زندان به ناز در خوابم کرد

□

هر ابر که بنگرم غباری شده گیر		گرگل گیرم به دست خاری شده گیر
هر روز مرا خانه حصاری شده گیر		عمری شده دان و روزگاری شده گیر

□

مسعود که هست سعد سلمان پدرش		جایی است که از چرخ گذشته است سرش
در حبس بیفزود به دانش خطرش		عودی است که پیدا شد از آتش هنرش

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

تا نسبت کرد اخوت شعر به من		می فخر کند ابوت شعر به من
بفزود چو کوه قوت شعر به من		شد ختم دگر نبوت شعر به من

□

نی روزم هیزم است و نه شب روغن		زین هر دو بفرسوده مرا دیده و تن
در حبس شدم به مهر و مه قانع من		کاین روزم گرم دارد آن شب روشن

□

دیدی که غلام داشتم چندان من		پرورده ز خون دل چو فرزندان من
در جمله از آن همه هنرمندان من		تنها ماندم چو غول در زندان من

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.