شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

تا نسبت کرد اخوت شعر به من		می فخر کند ابوت شعر به من
بفزود چو کوه قوت شعر به من		شد ختم دگر نبوت شعر به من

□

نی روزم هیزم است و نه شب روغن		زین هر دو بفرسوده مرا دیده و تن
در حبس شدم به مهر و مه قانع من		کاین روزم گرم دارد آن شب روشن

□

دیدی که غلام داشتم چندان من		پرورده ز خون دل چو فرزندان من
در جمله از آن همه هنرمندان من		تنها ماندم چو غول در زندان من

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

شاعران بینوا خوانند شعر با نوا		وز نوای شعرشان افزون نمی‌گردد نوا
طوطی‌اند و گفت نتوانند جز آموخته		عندلیبم من که هر ساعت دگر سازم نوا
اندر آن معنی که گویم بدهم انصاف سخن		پادشاهم بر سخن، ظالم نشاید پادشا
باطلی گر حق کنم عالم مرا گردد مقر		ور حقی باطل کنم منکر نگردد کس مرا
گوهر ار در زیر پای آرم کنم سنگ سیاه		خاک اگر در دست گیرم سازم از وی کیمیا
گر هجا گویم رمد از پیش من دیو سپید		ور غزل خوانم مرا منقاد گردد اژدها
کس مرا نشناسد و بیگانه رویم نزد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

ناگه خروس روزی در باغ جست		در زیر شاخ گل شد و ساکن نشست
آن برگ گل که دارد بر سر بکند		اندر دو ساق پایش دو خار جست
آن از پی جمالی بر سر بداشت		و آن از پی سلاحی برپای بست

 

[.ARMIN]

گرمابه سه داشتم به لوهور		وین نزد همه کسی عیان است
امروز سه سال شد که مویم		ماننده‌ی موی کافران است
بر تارک و گوش و گردن من		گویی نمدتر گران است
از رنج دل اندکی بگفتم		باقی همه در دلم نهان است
پاداشن من درین غم و رنج		بر ایزد پاک غیبدان است

 

[.ARMIN]

آگاه نیست آدمی از گشت روزگار		شادان همی نشیند و غافل همی رود
دل بسته‌ی هواست گزیند ره هوا		تن بنده‌ی دل آمد و با دل همی رود
هر باطلی که بیند گوید که هست حق		حقی که رفت گوید باطل همی رود
ماند بدانکه باشد بر کشتیی روان		پندارد اوست ساکن و ساحل همی رود

 

[.ARMIN]

بر تو سیدحسن دلم گرید		که چو تو هیچ غمگسار نداشت
تن من زار بر تو می‌نالد		که تنم هیچ چون تو یار نداشت
زان ترا خاک در کنار گرفت		که چو تو شاه در کنار نداشت
زان اجل اختیار جان تو کرد		که به از جانت اختیار نداشت
زان بکشتت قضا که بر سر تو		دست جد تو ذوالفقار نداشت
هم به مرگی فگار باد تنی		که دلش مرگ تو فگار نداشت
ای غریبی کجا مصیبت تو		هیچ دانا غریب وار نداشت
ای عزیزی که در همه احوال		جان من دوستیت خوار...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

پنجاه و هفت رفت ز تاریخ عمر من		شد سودمند مدت و نا سودمند ماند
وامروز بر یقین و گمانم ز عمر خویش		دانم که چند رفت و ندانم که چند ماند
فهرست حال من همه با رنج و بند بود		از حبس ماند عبرت و از بند پند ماند
از قصد بدسگالان و ز غمز حاسدان		جان در بلا فتاد و تن اندر گزند ماند
چوگان بنه که گوی تو اندر چه اوفتاد		خیره مطپ که کره‌ی تو در کمند ماند
لیکن به شکر کوش که از طبع پاک تو		چندین هزار بیت بدیع بلند ماند

 

[.ARMIN]

کدام رنج که آن مر مرا نگشت نصیب		کدام غم که بدان مر مرا نبود نوید
اگر غم دل من جمله عمر می بودی		به گیتی اندر بی‌شک بماندمی جاوید
همی بپیچم از رنج دل چو شوشه‌ی زر		همی بلرزم بر خویشتن چو شاخک بید
امید نیست مرا کز کسی امید بود		امید منقطع و منفطع امید امید
نگر چگونه بود حال من که در شب و روز		چرا غم از مهتاب است و آتش از خورشید
سپید گشت به من روی روزگار و کنون		همی سیاه کند روزگارم اینت سپید!

 

[.ARMIN]

دریغا جوانی و آن روزگار		که از رنج پیری تن آگه نبود
نشاط من از عیش کمتر نشد		امید من از عمر کوته نبود
ز سستی مرا آن پدید آمده است		در این مه که هرگز در آن مه نبود
سبک خشک شد چشمه‌ی بخت من		مگر آب آن چشمه را زه نبود
در آن چاهم افکند گردون دون		که از ژرفی آن چاه را ته نبود
بهشتم همی عرضه کرد و مرا		حقیقت که دوزخ جز آن چه نبود
بسا شب که در حبس بر من گذشت		که بینای آن شب جز اکمه نبود
سیاهی سیاه و درازی دراز

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

در وفات محمد علوی		خواستم زد به نظم یک دو نفس
باز گفتم که در جهان پس از او		زشت باشد که شعر گوید کس