You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser.
شعرکده ** غمکده **
-
نویسنده موضوع
.ARMIN
-
تاریخ شروع
-
پاسخ‌ها
3,248
-
بازدیدها
30,805
-
کاربران تگ شده
هیچ
| سحابی قیرگون بر شد ز دریا | | که قیر اندود زو روی دنیا |
| خلیج فارس گفتی کز مغاکی | | به دوزخ رخنه کرد و ریخت آنجا |
| به ناگه چون بخاری تیره و تار | | از آن چاه سیه سر زد به بالا |
| علم زد بر فراز بام اهواز | | خروشان قلزمی جوشان و دروا |
| نهنگان در چه دوزخ فتادند | | وز ایشان رعد سان برخاست هرا |
| هزاران اژدهای کوه پیکر | | به گردون تاختند از سطح غبرا |
| بجست از کام آنان آتش و دود | | وز آن شد روشن و تاریک صحرا |
| هزیمت شد سپهر از هول و افتاد | | |
...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| ای آفتاب گردون! تاری شو و متاب | | کز برج دین بتافت یکی روشن آفتاب |
| بنمود جلوه‌ای و ز دانش فروخت نور | | بگشود چهره‌ای و ز بینش گشود باب |
| شمس رسل محمد مرسل که در ازل | | از ما سوی الله آمده ذات وی انتخاب |
| تابنده بد ز روز ازل نور ذات او | | با پرتو و تجلی بی پرده و نقاب |
| لیکن جهان به چشم خود اندر حجاب داشت | | امروز شد گرفته ز چشم جهان، حجاب |
| تا دید بی‌حجاب رخی را که کردگار | | بر او بخواند آیت والشمس در کتاب |
| رویی که آفتاب فلک پیش نور او | | باشد چنان که کتان در... |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| مانده‌ام در شکنج رنج و تعب | | زین بلا وارهان مرا، یارب! |
| دلم آمد در این خرابه به جان | | جانم آمد در این مغاک به لب |
| شد چنان سخت زندگی که مدام | | شده‌ام از خدای مرگ طلب |
| ای دریغا لباس علم و هنر | | ای دریغا متاع فضل و ادب |
| که شد آوردگاه طنز و فسوس | | که شد آماجگاه رنج و تعب |
| آه غبنا و اندها! که گذشت | | عمر در راه مسلک و مذهب |
| غم فرزندگان و اهل و عیال | | روز عیشم سیه نموده چو شب |
| با قناعت کجا توان دادن | | پاسخ پنج بچه‌ی مکتب... |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| سخن بزرگ شود چون درست باشد و راست | | کس ار بزرگ شد از گفته‌ی بزرگ، رواست |
| چه جد، چه هزل، درآید به آزمایش کج | | هر آن سخن که نپیوست با معانی راست |
| شنیده‌ای که به یک بیت فتنه‌ای بنشست | | شنیده‌ای که ز یک شعر کینه‌ای برخاست |
| سخن گر از دل دانا نخاست، زیبا نیست | | گرش قوافی مطبوع و لفظها زیباست |
| کمال هر شعر اندر کمال شاعر اوست | | صنیع دانا انگاره‌ی دل داناست |
| چو مرد گشت دنی، قولهای اوست دنی | | چو مرد والا شد، گفته‌های او والاست |
| سخاوت آرد گفتار شاعری که سخی است | | |
...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| در شهربند مهر و وفا دلبری نماند | | زیر کلاه عشق و حقیقت سری نماند |
| صاحبدلی چو نیست، چه سود از وجود دل؟ | | آیینه گو مباش چو اسکندری نماند |
| عشق آن چنان گداخت تنم را که بعد مرگ | | بر خاک مرقدم کف خاکستری نماند |
| ای بلبل اسیر! به کنج قفس بساز | | اکنون که از برای تو بال و پری نماند |
| ای باغبان! بسوز که در باغ خرمی | | زین خشکسال حادثه برگ تری نماند |
| برق جفا به باغ حقیقت گلی نهشت | | کرم ستم به شاخ فضیلت بری نماند |
| صیاد ره ببست چنان کز پی نجات | | غیر از طریق دام، ره... |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| ای دیو سپید پای در بند! | | ای گنبد گیتی! ای دماوند! |
| از سیم به سر یکی کله خود | | ز آهن به میان یکی کمر بند |
| تا چشم بشر نبیندت روی | | بنهفته به ابر، چهر دلبند |
| تا وارهی از دم ستوران | | وین مردم نحس دیومانند |
| با شیر سپهر بسته پیمان | | با اختر سعد کرده پیوند |
| چون گشت زمین ز جور گردون | | سرد و سیه و خموش و آوند |
| بنواخت ز خشم بر فلک مشت | | آن مشت تویی، تو ای دماوند! |
| تو مشت درشت روزگاری | | از گردش قرنها پس افکند |
| | |
...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| به کام من بر، یک چند گشت گیهان بود | | که با زمانه مرا عهد بود و پیمان بود |
| هزاردستان بد در سخن مرا و چو من | | نه در هزار چمن یک هزاردستان بود |
| مرا چو کان بدخشان بد این دل دانا | | سخن بدو در، چون گوهر بدخشان بود |
| شکفته بود همه بوستان خاطر من | | حسود را دل از اندیشه سخت پژمان بود |
| نه دیده‌ام به ره چهره‌ای شدی گریان | | نه خاطرم ز غم طره‌ای پریشان بود |
| نبد مرا دل و دین کز دو چشم و زلف بتان | | همه سرایم زین پیش، کافرستان بود |
| به گرد من بر، خوبان همه کشید رده | | |
...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| هنگام فرودین که رساند ز ما درود؟ | | بر مرغزار دیلم و طرف سپیدرود |
| کز سبزه و بنفشه و گلهای رنگ رنگ | | گویی بهشت آمده از آسمان فرود |
| دریا بنفش و مرز بنفش و هوا بنفش | | جنگل کبود و کوه کبود و افق کبود |
| جای دگر بنفشه یکی دسته بدروند | | وین جایگه بنفشه به خرمن توان درود |
| کوه از درخت گویی مردی مبارز است | | پرهای گونه‌گون زده چون جنگیان به خود |
| اشجار گونه‌گون و شکفته میانشان | | گلهای سیب و آلو و آبی و آمرود |
| چون لوح آزمونه که نقاش چربدست | | الوان گونه‌گون را بر... |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| رسید موکب نوروز و چشم فتنه غنود | | درود باد بر این موکب خجسته، درود |
| به کتف دشت یکی جوشنی است مینا رنگ | | به فرق کوه یکی مغفری است سیم اندرود |
| سپهر گوهر بارد همی به مینا درع | | سحاب لل پاشد همی به سیمین خود |
| شکسته تاج مرصع به شاخک بادام | | گسسته عقد گهر بر ستاک شفتالود |
| به طرف مرز بر آن لاله‌های نشکفته | | چنان بود که سر نیزه‌های خون‌آلود |
| به روی آب نگه کن که از تطاول باد | | چنان بود که گه مسکنت جبین یهود |
| صنیع آزر بینی و حجت زردشت | | گواه موسی یابی و معجز... |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| بهارا! بهل تا گیاهی برآید | | درخشی ز ابر سیاهی برآید |
| در این تیرگی صبر کن شام غم را | | که از دامن شرق ماهی برآید |
| بمان تا در این ژرف یخزار تیره | | به نیروی خورشید راهی برآید |
| وطن چاهسار است و بند عزیزان | | بمان تا عزیزی ز چاهی برآید |
| به بیداد بدخواه امروز سر کن | | که روز دگر دادخواهی برآید |
| بر این خاک تیغ دلیری بجنبد | | وز این دشت گرد سپاهی برآید |
| ز دست کس ار هیچ ناید صوابی | | بهل تا ز دستی گناهی برآید |
| مگر از گناهی بلایی... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
