You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser.
شعرکده ** غمکده **
-
نویسنده موضوع
.ARMIN
-
تاریخ شروع
-
پاسخ‌ها
3,248
-
بازدیدها
30,275
-
کاربران تگ شده
هیچ
| م**س.ت من چون باده نوشی جرعه برمن بریز | | درد جام خود برین رسوای تر دامن بریز |
| تیرگی عیش مشتاقان ترا چون رو شنست | | بردل تاریک خسرو و باده‌ی روشن بریز |
□
| از ما چه احتراز نمودی که در جهان | | هرگز نکرد شمع ز پروانه احتراز |
□
| به راه کعبه که از هر طرف کمین گاهی است | | اگر ز خویش گذشتی قدم منه بهراس |
□
| رو ای صبا و ز بهر مسافران فراق | | ازان دو لب سخنی چند یادگاری پرس |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| تعالی‌الله چه دولت داشتم دوش | | که بود آن بخت بیدارم درآغوش |
| خوش آن حالت که گاه گفتن راز | | دهانم بود نزدیک بنا گوش |
| دو سه بار ای خیال یار با من | | بگو خوابی که دیدستم شب دوش |
| فغان خسرو است از سوزش دل | | بنالد دیگ چون زآتش کند جوش |
| مرا کاریست مشکل با دلی خویش | | که گفتن می نیارم مشکل خویش |
| خیالت داند و چشم من و غم | | که هرشب در چه کارم با دل خویش |
| ز وا پس ماندگان یادی کن آخر | | چه رانی تند جانا محمل خویش ؟ |
| مرا در اولین منزل ره افتاد | | ترا خویش باد راه و منزل خویش |
| چه فرصتها که گم کردم درین راه | | زبخت خواب ناک غافل خویش |
□
| مکن ضایع طبیبا مرهم خویش | | که خوش می سوزم از داغ فراقش |
□
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| دزدانه در آمد از درم دوش | | افگنده کمند زلف بردوش |
| برخاستم و فتادم از پای | | چون او بنشست رفتم از هوش |
| آن نرگس نیم م**س.ت جادوش | | آهو بره‌یی به خواب خرگوش |
| هر کس که ببیندت به یک روز | | ملک دو جهان کند فراموش |
| بی روی تو نوش می شود نیش | | و ز دست تو نیش می‌شود نوش |
| یک حلقه به گوش خسرو انداز | | کوبنده‌ی تست و حلقه در گوش |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| سالها خون خورده‌ام ازبخت بی سامان خویش | | تا زمانی دیده‌ام روی خوش جانان خویش |
| از خیال او چه نالم رفت کارم زدست | | من به خون خویش پروردم بلای جان خویش |
| ای جفا آموخته از غمزه‌ی بدخوی خویش | | نیکویی ناموزی آخر از رخ نیکوی خویش |
| روی من از اشک و رویت از صفا آیینه شد | | روی خود در روی من بین روی من در روی خویش |
| یک دم ای آیینه‌ی جان رونما تا جا کنم | | برسردست خودت یا بر سر زانوی خویش |
| گر خیال قامتت اندر شر و شور اوفتد | | سرنگون همچون خیال خود فتد در جوی خویش |
| گوش هندو پاره... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| گر مرا با بخت کاری نیست گو هرگز مباش | | ور به سامان روزگاری نیست گو هرگز مباش |
| هر خسی را از گلستان جهان گلها شگفت | | گر مرا بوی بهاری نیست گو هرگز مباش |
| چهره‌ی زرین و سیمین سینه‌ی ترکان بستم | | بازور سیمم شماری نیست گو هرگز مباش |
| آسمان وا راست دامان مراد ناکسان | | گر مرا پیوند واری نیست هرگز گو مباش |
| غم خود ازعشقست گو در جان من جاوید باد | | گر غم را غم‌گساری نیست هرگز گو مباش |
| عشق بازی با خیال یار هم شبها خوشست | | باری ار بوس و کناری نیست گو هرگز مباش |
| مجلس عیشست و جز... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| نام سرچشمه‌ی حیوان چه بری با دهنش | | سخن قند مگو با لب شکر شکنش |
| گر زند با دهنش بسته ز بی‌مغزی لاف | | هر که بیند شکند بالب و دندان دهنش |
| ای صبا گوی زمن غنچه‌ی تر دامن را | | چیست آن غنچه که پنهان شده در پیرهنش |
| دوش جستم ز دهانش خبر آب حیات | | گفت باید طلبید ازلب شیرین منش |
| گر شور در غم تو چهره‌ی عاشق گاهی | | باز گلگون کند از خون دل خویشتنش |
| زلف کج طبع تو هندوی بلا انگیز است | | چشم سر م**س.ت تو ترکیست که یغماست فنش |
| روز و شب وصف رخ خوب تو گوید خسرو | | تا چه... |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| آن سخن گفتن تو هست هنوزم در گوش | | وان شکر خنده‌ی شیرین تو از چشمه‌ی نوش |
| گریه می‌آیدم از دور به آواز بلند | | که از آن گریه نمی‌آیدم آواز به گوش |
| ای به خشم از برمن رفته و تنها خفته | | چشم را گوی که چندین طرف خواب بپوش |
□
| از رخت برآسمان مه شد خجل | | در چمن هم بوستان افروز خویش |
| آنکه از جان دو ستر میدارمش | | گر مرا بگذاشت من نگذارمش |
| آنکه در خون دل من تشنه است | | من دو چشم خویش می پندارمش |
| گر چه هست او یار من من یار او | | من کجا یارم که گویم یارمش |
| هیچ رحمی نیست بر بیمار خوش | | آن طبیبی را که من بیمار مش |
| با دل خود گفتم او را چیستی ؟ | | گفت خسرو او گل و من خارمش |
| دل من رفت نتوان یافت بازش | | که دستی نیست بر زلف درازش |
□
| کی بود آنکه نشینم با تو | | باده در دست و گل اندر آغوش |
□
| هست بازار تو در دلها گرم | | حسن چندان که توانی بفروش |
□
| دل رفت و روزها شد کز وی خبر نیاید | | ای دور مانده چو نی در زلف عنبر ینش |
| طاقت ندارد آن رخ از نازکی نفس را | | ای بار تند مگذر بر برگ یاسمینش |
| ای جامه دار ازینسان چستش مبند یکتا | | کز بخیه نقش گیرد... |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
