شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

رسید دوش ندایی از ین بلند رواق		کو ای مقیم زوایای شهر بند فراق
درین حضیض چرا گشته‌ای چنین محبوس		گذر چو طایر قدسی زاوج این نه طاق
منافقند و ریایی جمیع اهل بشر		بیا به صحبت یاران بی‌ریا و نفاق
ترا به روز ازل با جیب عهدی بود		چه آمدت که فراموش کرده‌ای میثاق
مرو به قول مخالف بهر زه راه حجاز		و گرنه راه نیابی به پرده‌ی عشاق
کسی که مسکن اصلیش عالم علوی است		چه می‌کند به خراسان چه میرود به عراق
زخویش بگذر و بازای سوی ما خسرو		که نیست خوشتر...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

نگارا صحبت از اغیار بگسل		گل خندان من ازخار بگسل
ندانم تا که گفت آن بی‌وفا را		که مهر از دوستان یک بار بگسل

□

چو از زلفش بدین روز اوفتادم		تو هم ای شب مکن برمن تطاول
نباشد چون جمالت مجلس افروز		اگر خورشید بنشیند به محفل

□

حیف بود که ماه و گل خوانمت از سر هوس

ای تو به از هزار مه چند بود بقای گل

□

در حریم کعبه روحانیون یعنی که دل

جز خیال دوست کس را...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

سرو منی و ازدل بستان خودت خوانم		درد منی و از جان درمان خودت خوانم
اول بدو صد زاری جان پیش‌کشت کردم		وانگاه به صد عزت مهمان خودت خوانم
هر چند که جان من دید از تو جفایی چند		با این همه درد دل جانان خودت خوانم
هر لحظه مرا با دل جنگیست درین معنی		کو زان خودت گوید من زان خودت خوانم
از بس که نمی‌ارزم نزد تو به کشتن هم		قربان شوم ار گویی قربان خودت خوانم

 

[.ARMIN]

ای گل صفت حسنت بر وجه حسن گویم

سر تا به قدم جانی کفر است که تن گویم

 

[.ARMIN]

دردیده چه کار آید این اشک چو بارانم		بردیده اگر جانا سروی چو تو ننشانم
خود را به سر کویت بدنام ابد کردم		ازهر چه جز این کردم از کرده پشیمانم
جانم به فدات آن دم کز بعد دو سه بوسه		گویم که یکی دیگر گویی تو که نتوانم
گر با تو غمی گویم در خواب کنی خود را		این درد دل است آخر افسانه نمی‌خوانم
چاک دلم ای محرم چون دوخت نمی‌دانی		ضایع چه کنی رشته درچاک گریبانم
عشق بت و بیم جان این نقد به کف تا کی		خسرو به غزل بر گو تا دست برافشانم

 

[.ARMIN]

تا سوختن عشق ز پروانه به دیدم

سودای همه سوختگان خام گرفتم

□

ای باد سلامی برسانی تو اگر ما

در خدمت آن سرو خرامان نرسیدیم

□

وقتی دل و جان و خردی همره ما بود

عشق آمد و زیشان همه بیگانه بماندیم

 

[.ARMIN]

صافی مده ای دوست که مادرد کشانیم		نی رند تمامیم کز ین رند و شانیم
هر چند که در کیسه نداریم پشیزی		درهمت ما بین تو که جمشید و شانیم
کو ساقی نو خیز که بالای دو دیده		چندانکه دو ابر و بنشاند بنشانیم
بیش آرمی ای ساقی خون‌ریز که پیشت		از لب بخوریم و ز مژه باز فشانیم

□

گفتی که تو این بی‌دلی از روی که داری؟

از روی تودارم دگر از روی که دارم؟

 

[.ARMIN]

عاشق شدم و محرم اینکار ندارم		فریاد که غم دارم و غمخوار ندارم
آن عیش که یاری دهدم صبر ندیدم		وان بخت که پرسش کندم یار ندارم
بسیار شدم عاشق و دیوانه ازین پیش		آن صبر که هر بار بد این بار ندارم
یک سینه پر از قصه‌ی هجر است ولیکن		از تنگ‌دلی طاقت گفتار ندارم
چون راز برون نفتدم از پرده که هر چند		گویند مرا گر به نگهدار ندارم
جانا چودل خسته به سودای تو دارم		او داند و سودای تو من کار ندارم
خون‌ریز شگرفست لبت سهل نگیرم		مهمان عزیز است غمت خوار...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

گمراه شدم ره سوی جانان ز که پرسم؟		وز هجر به مردم خبرمان ز که پرسم؟
از سرزنش مرده دلان جان به لب آمد		داروی دل زار پریشان ز که پرسم؟
خواب اجلم در سر و من م**س.ت خیالت		تفسیر چنین خواب پریشان ز که پرسم
دادند نشان دل خسرو سوی چشمت		م**س.ت است چو آن نرگس فتان ز که پرسم

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

یارب غم آن سرو خرامان به که گویم ؟		دل نیست بدستم سخن جان به که گویم ؟
خونابه‌ی پیدا همه بینند خود از چشم		احوال جگر خوردن پنهان به که گویم ؟