شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

نی پای آنکه از سر کویت سفر کنم		نه دست آنکه دست به زلف تو در کنم
ذوق جفا و جور تو بر من حرام باد		گر من به جز وفای تو کاری دگر کنم
چشمت به خواب ناز و مرا قصه‌ی دراز		آمد شبم به روز سخن مختصر کنم

 

[.ARMIN]

شبها که گرد کوی تو گردم به یک قدم

اول نهم دو دیده و آنگاه پا نهم

 

[.ARMIN]

گر خود سخن ز زهره و از ماد بشنوم		نبود چنان کزان بت دلخواه بشنوم
بی‌خوابیم بکشت وه از من که هر شبی		بنشینم و فسانه‌ی آن ماه بشنوم
آواز ارغنون ندهد ذوقم آن‌چنان		کاو از پای اسپ تو ناگاه بشنوم
دل پاره‌های خون فگند همچو برگ گل		چون بوی تو ز باد سحرگاه بشنوم
خود را کنم سپند و نخواهم ترا گزند		از عاشقان چو بر در تو آه بشنوم

□

چو غنچه تا، دل بستم ای بهار جوانی		به هیچ جا ننشستم که جامه‌یی ندریدم
اگر به تیغ سیاست مرا...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

ذوق خرد نجویم کز غمکشان عشقم

فضل عرب ندانم کز روستای غورم

□

دی باد صبح بوی تو آور رسوی من		امروز دل به سوی تو بر باد داده‌ام
گفتی دل شکسته بنه بر دو زلف من		من خورد شکسته وار بر این دل نهاده‌ام

□

بریاد قامتت چو بگیریم عجب مدار

کز گل هزار سر و سرافراز زبر کشم

 

[.ARMIN]

نی پای آنکه از سرکویت سفر کنم		نه دست آنکه دست به زلف تو در کنم
ذوق جفا وجور تو برمن حرام باد		گر من بجز وفای تو کاری دگر کنم
چشمت بخواب ناز و مرا قصه‌ی دراز		آمد شبم بروز سخن مختصر کنم

 

[.ARMIN]

شبها که گرد کوی تو گردم به یکقدم

اول نهم دو دیده وآنگاه پا نهم

 

[.ARMIN]

گر خود سخن ززهره و از ما بشنوم		نبود چنان کزان بت دلخواه بشنوم
بیخوابیم بکشت و ه از من که هرشبی		بنشینم و فسانه‌ی آن ماه بشنوم
آواز ارغنون ندهد ذوقم آنچنان		کاوازپای اسب و تو ناگاه بشنوم
دل پاره‌های خون فگند همچو برگ گل		چون بوی تو زباد سحرگاه بشنوم
خود را کنم سپند و نخواهم ترا گزند		از عاشقان چو پردر تو آه بشنوم

□

چو غنچه تا بتو دل بستم ای بهار جوانی		بهیچ جا ننشستم که جامه‌یی ندریدم
اگر به تیغ سیاست مرا جدا...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

رخی که برکف پای تو سیم تن مالم		دریغم آید اگر برگل و سمن مالم
دران شبی که کنم گشت کوی تو همه روز		دو دیده را به کف پای خویشتن مالم
غبار کوی تو با خویشتن برم در خاک		عبیر رحمت جاوید برکفن مالم

□

مرا اگر چه که بردست غم فروخته‌ای		هنوز داغ غلامیت بر جبین دارم
چنان اسیر بتم که زقبله نیست خبر		زمن حکایت بطحی مپرس کز چینم

 

[.ARMIN]

ما درین شهر پای بند توایم		عاشق قامت بلند توایم
مرده‌ی آن دهان چون پسته		کشته‌ی آن لب چو قند توایم
میدوانی و می‌کشی ما را		چون بدیدی که در کمند توایم
گورفیقان سفر کنند که ما		نتوانیم پای بند توایم

 

[.ARMIN]

هر شب از شوق جامه پاره کنم		عاشقم عاشقم چه چاره کنم؟
از درونم برون نخواهد رفت		گر چه صد جای سینه پاره کنم