شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

ای دل آن زنار نگسستی هنوز		رشته‌ی پندار نگسستی هنوز
خاک هر پی خون توست از کوی یار		پی ز کوی یار نگسستی هنوز
در سر کار هوا شد دین و دل		هم نظر زان کار نگسستی هنوز
تن چو جان از دیده نادیدار ماند		دیده ز آن دیدار نگسستی هنوز
بر سر بازار عشق آبت برفت		پای ز آن بازار نگسستی هنوز
تاختی بر اسب همت سال‌ها		تنگ آن رهوار نگسستی هنوز
رشته‌ی جانت ز غم یک تار ماند		شکر کن کان تار نگسستی هنوز
لاف یک‌رنگی مزن خاقانیا

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

دهان شیشه گشا صبح شد ش*ر..اب بریز		میی به ساغر من همچو آفتاب بریز
هلال عید بود بر سپهر پا به رکاب		به جام ساقی گل چهره می شتاب بریز
نقاب برفکن و آتشی به جانم زن		ز دیده‌ی تر من همچو شمع، آب بریز
دلم ز دست تو آباد گر نمی‌گردد		بیار آتش و درخانه‌ی خراب بریز
لب تو داد به دستم قدح ز شربت قند		در او ز روی عرقناک خود گلاب بریز
گهی که جرم مرا پیش تو حساب کنند		تو رشحه‌ای ز کرم‌های بی‌حساب بریز
ببین به دیده‌ی انصاف نظم خاقانی		طبق طبق ز جواهر بر...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

از این ده رنگ‌تر یاری نپندارم که دارد کس		ازین بی‌نورتر کاری نپندارم که دارد کس
نماند از رشته‌ی جانم بجز یک تار خون‌آلود		ازین باریک‌تر تاری نپندارم که دارد کس
مرا زلف گره گیرش گره بر دل زند عمدا		ازین بتر گره‌کاری نپندارم که دارد کس
دهم در من یزید دل دو گیتی را به یک مویش		ازین سان روز بازاری نپندارم که دارد کس
نسیم صبح جانم را ودیعت آورد بویش		ازین به تحفه در باری نپندارم که دارد کس
اگرچه زیر هر سنگی چو خاقانی صدا بینی		ازین برتر سخن باری نپندارم که دارد کس

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

بوی وفا ز گلبن عالم نیافت کس		تا اوست اندر او دل خرم نیافت کس
منسوخ کن حدیث جهان را که در جهان		هرگز دو دوست یک‌دل و همدم نیافت کس
آن حال کز وفای سگی باز گفته‌اند		دیری است تا ز گوهر آدم نیافت کس
در ساحت زمین مطلب کیمیای انس		کاندر خزانه‌ها فلک هم نیافت کس
چندین مگوی مرهم و مرهم که هر که بود		در خستگی فروشد و مرهم نیافت کس
در چار بالش عدم آی از بساط کون		کاینجا دم مراد مسلم نیافت کس
چون قفل و پره آلت بند است روز و شب		زان لاجرم کلید در...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

مه نجویم، مه مرا روی تو بس		گل نبویم، گل مرا بوی تو بس
عقل من دیوانه‌ی عشق تو شد		بندش از زنجیر گیسوی تو بس
اشک من باران بی‌ابر است لیک		ابر بی‌باران خم موی تو بس
آینه از دست بفکن کز صفا		پشت دست آئینه‌ی روی تو بس
رنگ زلفت بس شب معراج من		قاب قوسینم دو ابروی تو بس
طالب ظل همائی نیستم		سایه‌ی دیوار در کوی تو بس
آسمان در خون خاقانی چراست		کاین مهم را نامزد خوی تو بس

 

[.ARMIN]

کشد مو بر تن نخجیر تیر از شوق پیکانش		به دل چون رنگ بر گل می‌دود زخم نمایانش
همین بس در بهارستان محشر خون‌بهای من		غبارش بوی گل شد در رکاب و گرد جولانش
گل پیمانه در دستش ز خجلت غنچه می‌گردد		به عارض تا فتاد از تاب بی‌گلهای خندانش
نشانش از که می‌پرسی سراغش از که می‌گیری		گرفتاری گرفتارش، پریشانی پریشانش
ببالد خرمی بر نوبهار او چه کم دارد		تبسم ارغوان زارش، تماشا نرگس‌ستانش
میان انجمن ناگفتنی بسیار می‌ماند		من دیوانه را تنها برید آخر به دیوانش
در آغوش دو...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

هر دل که غم تو داغ کردش		خون جگر آمد آب‌خوردش
چون کوشم با غمت که گردون		کوشید و نبود هم نبردش
در درد فراق تو دل من		جان داد و نکرد هیچ دردش
دور از تو گذشت روز عمرم		نزدیک شد آفتاب زردش
در بابل اگر نهند شمعی		زینجا بکشم به باد سردش
وصل تو دواسبه رفت چون باد		هیهات کجا رسم به گردش
خاقانی را جهان سرآمد		دریاب که نیست پایمردش
خاصه که به شعر بی‌نظیر است		در جمله‌ی آفتاب گردش

 

[.ARMIN]

عقل ما سلطان جان می‌خواندش		مجلس‌افروز جهان می‌خواندش
نسر طائر تا لب خندانش دید		طوطی شکرفشان می‌خواندش
تا ملاحت را به حسن آمیخته است		هر که این می‌بیند آن می‌خواندش
تا لبش را لب نخوانی زینهار		زانکه روح القدس جان می‌خواندش
تا خیال لعل او در چشم ماست		هرچه در کون است کان می‌خواندش
کوی او از اختران چشم من		هر که دیده است آسمان می‌خواندش
کمترین وصاف او خاقانی است		کاسمان صاحب‌قران می‌خواندش

 

[.ARMIN]

چو به خنده بازیابم اثر دهان تنگش		صدف گهر نماید شکر عقیق رنگش
بکنند رخ به ناخن بگزند لب به دندان		همه ساحران بابل ز دو چشم شوخ و شنگش
اگر از قیاس جان را جگر آهنین نبودی		نتواندی کشیدن ستم دل چو سنگش
به گه صبوح زهره ز فلک همی سراید		ز صدای صوت زارش ز نوای زیر چنگش
چو گشاد تیر غمزه ز خم کمان ابرو		گذرد ز سنگ خارا سر ناوک خدنگش
لب اوست لعل و شکر من اگر نه شور بختم		شکرین چراست بر من سخنان چون شرنگش
لب اوست آب حیوان دلم از طلب سکندر		خضر...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

خسته‌ام نیک از بد ایام خویش		طیره‌ام بر طالع پدرام خویش
از سپیدی کار طالع بخت را		بس سیه بینم زبان و کام خویش
دل سبوی غم تهی بر من کند		من ز خون دل کنم پر جام خویش
دل هم از من دوست‌گیر است ای عجب		بر زبان غم دهد پیغام خویش
من به دندان گوشه‌ی دل چون خورم		کو چنان در گوشه دید آرام خویش
دل نه پیکان است، هم خون است و گوشت		گوشت نتوان خوردن از اندام خویش
آسمان هردم کشد وانگه دهد		کشتگان را طعمه‌ی اجرام خویش
کلبه‌ی قصاب...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.