شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

من و پیچاک زلف آن بت و بیداری شبها		کجا خسبد کسی کش می‌خلد در سینه عقربها؟
گهی غم می‌خورم گه خون و می‌سوزم به صد زاری		چو پرهیزی ندارم جان نخواهم برد ازین تبها
چه بودی گر دران کافر جوی بودی مسلمانی		چنین کز یاربم می‌خیزد از هر خانه یا ربها
دعای دوستی از خون نویسند اهل درد و من		به خون دیده دشنامی که بشنیدم از آن لبها
ز خون دل وضو سازم چو آرم سجده سوی او		بود عشاق را آری بسی زین‌گونه مذهبها
بناله آن نوای باربد برمی‌کشد خسرو		که جانها پای‌کوبان می‌جهد بیرون ز...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

یارب که داد آینه آن بت پرست را		کو دید حسن خویش و زما برد دست را
دیوانه‌ی بتان کند رو به کعبه زانک		تعظیم کعبه کفر بود بت پرست را
چندین چه غمزه می‌زنی از بهر کشتنم		صید توزنده نیست مکن رنجه شست را

 

[.ARMIN]

وقتی اندر سر کویی گذری بود مرا		وندران کوی نهانی نظری بود مرا
جان بجایست ولی زنده نیم من زیرا		مایه‌ی عمر بجز جان دگری بود مرا
باری از دیده مریزید گلابی که به عمر		لذت از عشق همین درد سری بود مرا
هیچ یاد آمدت ای فتنه که وقتی زین پیش		عاشق سوخته‌ی دربدری بود مرا
خواستم دی که نمازی بکنم پیش خیال		لیکن آلوده به دامان جگری بود مرا

□

دی غمزه‌ی تو کرد اشارت به سوی لب		تا بوسه‌یی دهد ز شکر خوب تر مرا
رویت گل و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

که ره نمود ندانم قبای تنگ ترا		که در کشید به بر سرو لاله رنگ تر
چه گویمت که دل تنگ من کرا ماند		اگر تو خورده نگیری دهان تنگ ترا

□

از پی نقل مجلست هست بر آتشم جگر

چاشنیی نمی‌کنی گوشه‌ی این کباب را

□

دلبرا عمریست تا من دوست می‌دارم ترا

در غمت می‌سوزم و گفتن نمی‌یارم ترا

 

[.ARMIN]

روز عید ست به من ده می نابی چو گلاب		که از آن جام شود تازه‌ام این جان خراب
جان من از هوس آن به لب آمد اکنون		به لب آرم قدح و جان نهم اندر شکر آب
روزه داری که گشادی ز لبش نگهت مشک		این زمان در دهنش نیست مگر بوی ش*ر..اب
می حلالست کنون خاصه که از دست حریف		در قدح می‌چکد آب نمک آلود کباب
هر که رابوی گل و می بدماغ است او را		آن دماغی است که دیگر ندهد بوی گلاب
بنده خسرو به دعای تو که آن حبل متین		دست همت زد و پیچید طناب اطناب

□...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

امشب شب من نور ز مهتاب دگر داشت		وز گریه‌ی شادی جگرم آب دگر داشت
هنگام سحر خلق به محراب و دل من		ز ابروی بتی روی به محراب دگر داشت
قربان شوم و چون نشوم وای که آن چشم		بر جان من از هر مژه قصاب دگر داشت
نی داشت خبر از خود و نی از می و مجلس		خسرو که خرابی ز می ناب دگر داشت

 

[.ARMIN]

تقدیر که یک چند مرا از تو جدا داشت		از جان گله دارم که مرا زنده چرا داشت؟
اندوه جدایی ز کسی پرس که یک چند		دور فلک از صحبت یارانش جدا داشت
داغ دگر این است که از گریه بشستم		آن داغ که دامانت ز خون دل ما داشت

 

[.ARMIN]

□

هر صبر و سلام که دل سوخته را بود		اندر شکن سلسله‌ی خم به خمش رفت
یک روز به شالای وصالش نرسانید		آن عمر گران مایه که ما را به غمش رفت

□

مشنو سخن عاشقی از ه*رز زبانان

کاین کار دلست ای پسر و کار زبان نیست

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

ما را چه غم امروز که معشوقه به کام است

ما را چه غم امروز که معشوقه به کام است		عالم به مراد دل و اقبال غلام است
صیدی که دل خلق جهان بود بدامش		المنته لله که امروز بدامست
ازطاق دو ابروی تو ای کعبه‌ی مقصود		خلقی بگمانند که محراب کدامست
چشم تو اگر خون دلم ریخت عجب نیست		او را چه توان گفت که او م**س.ت مدامست
خسرو که سلامت نکند عیب مگیرش		عاشق که ترا دید چه پروای سلامست

□

در شهر چو تو فتنه و مردم کش و بیداد

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

بیا ای جان بیا ای جان بیا فریاد رس ما را		چو ما را یک نفس باشد نباشی یک نفس ما را
ز عشقت گرچه با دردیم و در هجرانت اندر غم		وز عشق تو نه بس باشد ز هجران تو بس ما را
کم از یک دم زدن ما را اگر در دیده خواب آید		غم عشقت بجنباند به گوش اندر جرس ما را
لبت چون چشمه‌ی نوش است و ما اندر هوس مانده		که بر وصل لبت یک روز باشد دسترس ما را
به آب چشمه‌ی حیوان حیاتی انوری را ده		که اندر آتش عشقت بکشتی زین هوس ما را