شعرکده غمکده

.ARMIN · 25/2/20

باز کی بینم رخ آن ماه مهر افروز را؟		گل رخ سیمین بر دل دزد عاشق سوز را؟
دولت پیروز اگر بنشاندش بار دگر		در بر من، شکر گویم دولت پیروز را
گر رسیدم از لبش روزی به کام دل، رواست		زانکه شبها از خدا می‌خواستم این روز را
همچو فرهاد از غمش روزی به صحراها روم		تا ببینند این جوانان عشق پیرآموز را
روز وصل از غمزه‌ی او جان سر گردان من		چون تحمل کرد چندان ناوک دلدوز را؟
با وصال او دلم را نیست پروای بهشت		در چنان عیدی کسی یاد آورد نوروز را؟
دوش می‌آمد...

.ARMIN · 25/2/20

مطرب، چو بر سماع تو کردیم گوش را		راهی بزن، که ره بزند عقل و هوش را
ابریشمی بساز و ازین حلقه پنبه کن		نقل حضور صوفی پشمینه پوش را
جامی بیار، ساقی، از آن بادهای خام		وز عکس او بسوز من نیم جوش را
بر لوح دل نقوش پریشان کشیده‌ایم		جامی بده، که محو کنیم این نقوش را
ما را به می بشوی، چنان کز صفای ما		غیرت بود مشایخ طاعت فروش را
بر ما ملامت دگران از کدورتست		صافی ملامتی نکند در نوش را
با مدعی بگوی که: ما را مگوی وعظ		کاگنده‌ایم...

.ARMIN · 25/2/20

پیش‌آر، ساقی، آن می چون زنگ را		تا ما براندازیم نام و ننگ را
امشب زرنگ می برافروز آتشی		تا رنگ پوش ما بسوزد رنگ را
بی‌روی او چون عود می‌سوزد تنم		مطرب، تو نیز آخر بساز آن چنگ را
با فقیه از عقل می‌گوید سخن		عقلی نبودست این فقیه دنگ را
بی‌او نباشد دور اگر گریان شوم		دوری بگریاند کلوخ و سنگ را
ای همرهان، پیش دهان تنگ او		یاد آورید این عاشق دلتنگ را
وی ساربان، طاقت نداری پای ما		سرباز کش یک لحظه پیش آهنگ را

...

.ARMIN · 25/2/20

اگر یک سو کنی زان رخ سر زلف چو سنبل را		ز روی لاله رنگ خود خجالت‌ها دهی گل را
مرا پیش لب لعل تو سربازیست در خاطر		اگر چه پیش روی تو سربازیست کاکل را
رخ و زلف تو بس باشد ز بهر حجت و برهان		اگر دعوی کند وقتی کسی دور تسلسل را
تجمل روی خوبان را بیاراید ولیکن تو		رخی داری که از خوبی بیاراید تجمل را
نباید گوش مالیدن مرا در عشق و نالیدن		اگر گل زین صفت باشد غرامت نیست بلبل را
قرنفل در دهان داری، که هنگام سخن گفتن		به صحرا می‌برد ز آن لب صبابوی قرنفل را

...

.ARMIN · 25/2/20

ای زیر زلف عنبرین پوشیده مشکین خال را		فرخنده باشد دم بدم روی تو دیدن فال را
باری گر از درد تو من زاری کنم، عذرم بنه		چون بار مستولی شود مسکین کند حمال را
روزی همی باید مرا، مانند ماهی، تا درآن		پیش تو تقریری دهم شرح شب چون سال را
شاگرد عشقم، گر سخن گویم درین معنی سزد		چون عشق استادی کند، در گفتن آرد لال را
در بازجست سر ما چندین مکوش، ای مدعی		گر حالتی داری چون من، تا با تو گویم حال را
گر صرف مالی می‌کنی در پای او منت منه		جایی که باشد جان فدا، قدری ندارد مال...

.ARMIN · 25/2/20

گر وصل آن نگار میسر شود مرا		از عمر باک نیست، که در سر شود مرا
تسخیر روی او به دعا می‌کند دلم		تا آفتاب و ماه مسخر شود مرا
روزی که کاسه‌ی سرم از خاک پر کنند		از بوی او دماغ معطر شود مرا
آن نور هر دودیده اگر می‌دهد رضا		بگذار تا دودیده به خون تر شود مرا
هر ساعتم چنان کند از غصه پایمال		کز دست او فعان به فلک بر شود مرا
مشکل شکفته گرددم از وصل او گلی		لیکن چه خارها که به دل در شود مرا!
این درد سینه سوز، که در جان اوحدیست		از...

.ARMIN · 25/2/20

به خرابات گرو شد سر و دستار مرا		طلبم کن ز خرابات و به دست آر مرا
بفغانند مغان از من و از زاری من		شاید از پیر مغان هم ندهد بار مرا
ساخت اندر دل ما یار خراباتی جای		ز خرابات به جایی مبر، ای یار، مرا
اندر آمد شب و تا صومعه، زین جا که منم		راه دورست، درین میکده بگذار مرا
مستم از عشق و خراب از می و بیهوش از دوست		دستگیری کن و امروز نگه دار مرا
رندیی کان سبب کم زنی من باشد		به ز زهدی که شود موجب پندار مرا
جای من دور کن از حلقه‌ی این مدعیان

...

.ARMIN · 25/2/20

چون نیست یار در غم او هیچ کس مرا		ای دل، تو دست گیر و به فریاد رس مرا
سیر آمدم ز عیش، که بی‌دوست میکنم		بی او چه باشد؟ ازین عیش بس مرا
از روزگار غایت مطلوب من کسیست		و آنگه کسی، که نیست جزو هیچ کس مرا
ای ساربان شبی که کنی عزم کوی او		آگاه کن، یکی به صدای جرس مرا
یک بوسه دارم از لب شیرین او هوس		وز دل برون نمی‌رود این هوس مرا
از عمر خود من آن نفسی شادمان شوم		کز تن به یاد دوست برآید نفس مرا
باریک آن چنان شدم از غم، که گر شبی

...

.ARMIN · 25/2/20

حاشا! که جز هوای تو باشد هوس مرا		یا پیش دل گذار کند جز تو کس مرا
در سینه بشکنم نفس خویش را به غم		گر بی‌غمت ز سینه بر آید نفس مرا
فریاد من ز درد دل و درد دل ز تست		دردم ببین وهم تو به فریاد رس مرا
گیرم نمی‌دهی به چومن طوطیی شکر		از پیش قند خویش مران چون مگس مرا
زین سان که هست میل دل من به جانبت		لیلی تو میل جانب من کن، که بس مرا
گفتم که: باز پس روم از پیش این بلا		بگرفت سیل عشق تو از پیش و پس مرا
ای اوحدی، هوای رخ او مکن دلیر

...

.ARMIN · 25/2/20

دود از دلم برآمد، دادی بده دلم را		در بر رخم چه بندی؟ بگشای مشکلم را
پایم به گل فروشد، تا چند سر کشیدن؟		دستی بزن برآور این پای در گلم را
دستم چو شد حمایل در گردن خیالت		پنهان کن از رقیبان دست حمایلم را
بردند پیش قاضی از قتل من حکایت		او نیز داد رخصت، چون دید قاتلم را
جز مهر خود نبینی در استخوان و مغزم		گر زانکه بر گشایی یک یک مفاصلم را
وقتی که مرده باشم، گر مهر مینمایی		بر آستان خود نه تابوت و محملم را
تا نقش مهر خویشم بر لوح دل نوشتی

...

شعرکده غمکده

گزینه‌های بیشتر

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

شعرکده ** غمکده **

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

شعرکده غمکده