شعرکده غمکده

.ARMIN · 25/2/20

.ARMIN · 25/2/20

بیا، که دیدن رویت مبارکست صباح		بیا، که زنده به بوی تو می‌شوند ارواح
تویی، که وصل تو هر درد را بود درمان		تویی، که نام تو هر بند را بود مفتاح
فروغ روی تو بر جان چنان تجلی کرد		که بر سواد شب تیره پرتو مصباح
به راستی که: نظیرت کجا به دست آرد؟		هزار سال گر افاق طی کند سیاح
من از شریعت عشق تو دارم این فتوی		که: می پرستی و رندی و عاشقیست مباح
صلاح ما همه در گوشه‌ی خراباتست		چرا ملامت ما می‌کنند اهل صلاح؟
سزد که: خار خورند از رخ تو گل رویان

...

.ARMIN · 25/2/20

روزم خجسته بود، که دیدم ز بامداد		آن ماه سرو قامت بر من سلام داد
ماهی فکند سایه؟ اقبال بر سرم		کز نور روی خویش به خورشید وام داد
حوری که در مششدر خوبی جمال او		نه خصل و پنج مهره به ماه تمام داد
چشمش مرا بکشت، چه آرم به زلف دست؟		سلطان گناه کرد، چه خواهم ز عام داد؟
جایی که دام و دانه شود خال و زلف او		آن مرغ زیرکست که خود را به دام داد
هر کس که کرد با سر زلفش تعلقی		زحمت کشد ز دل، که به سودای خام داد
خاک کسی شدیم که بر خاک کوی خویش

...

.ARMIN · 25/2/20

باز بالای تو ما را در بلا خواهد نهاد		دود زلفت آتشی در جان ما خواهد نهاد
دامنم پر خون دل گردد ز دست روزگار		کان سزا در دامن هر ناسزا خواهد نهاد
از سر زلف دلاویز و لب شیرین تو		آنکه بر گیرد دل خود در کجا خواهد نهاد؟
دست صبح از چین زلف عنبرآمیزت به لطف		نافها در دامن باد صبا خواهد نهاد
چرخ را شرم آمدی کوکب نمایی با رخت		گر بدانستی که: پروین درسها خواهد نهاد
گر سر زلف ترا دیگر جفایی در دلست		گو: بیاور، کاوحدی تن در قضا خواهد نهاد

.ARMIN · 25/2/20

هیچ اربه صید دلها در زلف تابت افتد		اول بکشتن من عزم شتابت افتد
بسیار وعده دادی ما را به روز وصلی		چون روز وصل باشد، ترسم که خوابت افتد
چشمت خطا بسی کرد، ای ماهرخ چه باشد؟		گر بعد ازین خطاها رای صوابت افتد
یک ذره گر دل تو میلی بما نماید		از ذره‌ای چه نقصان در آفتاب افتد؟
در خواب اگر ببینی، ای مدعی، شب ما		زود آن قصب که داری بر ماهتابت افتد
بس خون فرو چکانی از دیده در غم او		مانند این نمکها گر در کبابت افتد
ای دل، مکن تو زان لب دیگر سال...

.ARMIN · 25/2/20

ز هجر او دل من هر زمان به دست غم افتد		تنم ز دوری او در شکنجه‌ی ستم افتد
شبی که قصه‌ی درد دل شکسته نویسم		ز تاب سینه بسوزم که سوز در قلم افتد
قدم بپرسشم، ای بت، بنه، که چون تو بیایی		زمن دریغ نیاید سری که در قدم افتد
رها مکن که: به یک بارگی ز پای درآیم		که در کمند تو دیگر چو من شکار کم افتد
چو رشته شد تنم از هجر رشته‌ی زلفت		چه خوش بود سر این رشتها، اگر به هم افتد!
اگر به دست من افتد ز طره‌ی تو شکنجی		چنان شناس که: گنجی به دست بی‌درم افتد
چو...

.ARMIN · 25/2/20

.ARMIN · 25/2/20

کجا شد ساربانش؟ تا دلم را تنگ در بندد		چو روز کوچ او باشد به پیش آهنگ در بندد
گر او در پنج فرسنگی کند منزل چنان سازم		کز آب چشم خود سیلی به ده فرسنگ دربندد
دلم آونگ آن زلفست و جان خسته می‌خواهد		که: خود را نیز هم روزی بدان آونگ در بندد
همین بس خون بهای من که: روز کشتنم دستش		نگار ساعد خود را به خونم رنگ در بندد
رخش ماه دو هفته است و دل ریشم ز بهر او		سر هر هفته‌ای خود را به هفت اورنگ در بندد
ز سحر چشم م**س.ت آن پری ایمن کجا باشم؟		که خواب دیده‌ی مردم به صد نیرنگ...

.ARMIN · 25/2/20

.ARMIN · 25/2/20

شعرکده ** غمکده **