You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser.
شعرکده ** غمکده **
-
نویسنده موضوع
.ARMIN
-
تاریخ شروع
-
پاسخ‌ها
3,248
-
بازدیدها
29,712
-
کاربران تگ شده
هیچ
| ای خوشا خاطر ز نور علم مشحون داشتن | | تیرگیها را ازین اقلیم بیرون داشتن |
| همچو موسی بودن از نور تجلی تابناک | | گفتگوها با خدا در کوه و هامون داشتن |
| پاک کردن خویش را ز آلودگیهای زمین | | خانه چون خورشید در اقطار گردون داشتن |
| عقل را بازارگان کردن ببازار وجود | | نفس را بردن برین بازار و مغبون داشتن |
| بی حضور کیمیا، از هر مسی زر ساختن | | بی وجود گوهر و زر، گنج قارون داشتن |
| گشتن اندر کان معنی گوهری عالمفروز | | هر زمانی پرتو و تابی دگرگون داشتن |
| عقل و علم و هوش را... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| ای خوش اندر گنج دل زر معانی داشتن | | نیست گشتن، لیک عمر جاودانی داشتن |
| عقل را دیباچه‌ی اوراق هستی ساختن | | علم را سرمایه‌ی بازارگانی داشتن |
| کشتن اندر باغ جان هر لحظه‌ای رنگین گلی | | وندران فرخنده گلشن باغبانی داشتن |
| دل برای مهربانی پروراندن لاجرم | | جان بتن تنها برای جانفشانی داشتن |
| ناتوانی را به لطفی خاطر آوردن بدست | | یاد عجز روزگار ناتوانی داشتن |
| در مدائن میهمان جغد گشتن یکشبی | | پرسشی از دولت نوشیروانی داشتن |
| صید بی پر بودن و از روزن بام قفس | | |
...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| کبوتر بچه‌ای با شوق پرواز | | بجرئت کرد روزی بال و پر باز |
| پرید از شاخکی بر شاخساری | | گذشت از بامکی بر جو کناری |
| نمودش بسکه دور آن راه نزدیک | | شدش گیتی به پیش چشم تاریک |
| ز وحشت سست شد بر جای ناگاه | | ز رنج خستگی درماند در راه |
| گه از اندیشه بر هر سو نظر کرد | | گه از تشویش سر در زیر پر کرد |
| نه فکرش با قضا دمساز گشتن | | نه‌اش نیروی زان ره بازگشتن |
| نه گفتی کان حوادث را چه نامست | | نه راه لانه دانستی کدامست |
| نه چون هر شب حدیث... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| به پستی در، دچار گیر و داریم | | ببالا، چنگ شاهین را شکاریم |
| من اینجا چون نگهبانم و تو چون گنج | | ترا آسودگی باید، مرا رنج |
| تو هم روزی روی زین خانه بیرون | | ببینی سحربازیهای گردون |
| از این آرامگه وقتی کنی یاد | | که آبش برده خاک و باد بنیاد |
| نه‌ای تا زاشیان امن دلتنگ | | نه از چوبت گزند آید، نه از سنگ |
| مرا در دامها بسیار بستند | | ز بالم کودکان پرها شکستند |
| گه از دیوار سنگ آمد گه از در | | گهم سرپنجه خونین شد گهی سر |
| نگشت آسایشم... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| جهاندیده کشاورزی بدشتی | | بعمری داشتی زرعی و کشتی |
| بوقت غله، خرمن توده کردی | | دل از تیمار کار آسوده کردی |
| ستمها میکشید از باد و از خاک | | که تا از کاه میشد گندمش پاک |
| جفا از آب و گل میدید بسیار | | که تا یک روز می انباشت انبار |
| سخنها داشت با هر خاک و بادی | | بهنگام شیاری و حصاری |
| سحرگاهی هوا شد سرد زانسان | | که از سرما بخود لرزید دهقان |
| پدید آورد خاشاکی و خاری | | شکست از تاک پیری شاخساری |
| نهاد آن هیمه را نزدیک خرمن | | |
...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| شنیده‌اید که آسایش بزرگان چیست: | | برای خاطر بیچارگان نیاسودن |
| بکاخ دهر که آلایش است بنیادش | | مقیم گشتن و دامان خود نیالودن |
| همی ز عادت و کردار زشت کم کردن | | هماره بر صفت و خوی نیک افزودن |
| ز بهر بیهده، از راستی بری نشدن | | برای خدمت تن، روح را نفرسودن |
| برون شدن ز خرابات زندگی هشیار | | ز خود نرفتن و پیمانه‌ای نپیمودن |
| رهی که گمرهیش در پی است نسپردن | | دریکه فتنه‌اش اندر پس است نگشودن |
| از ساحت پاک آشیانی | | مرغی بپرید سوی گلزار |
| در فکرت توشی و توانی | | افتاد بسی و جست بسیار |
| رفت از چمنی به بوستانی | | بر هر گل و میوه سود منقار |
| تا خفت ز خستگی زمانی | | یغماگر دهر گشت بیدار |
| تیری بجهید از کمانی | | چون برق جهان ز ابر آذار |
|
| | |
□
| چون بال و پرش تپید در خون | | از یاد برون شدش پریدن |
| افتاد ز گیرودار گردون | | |
...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| نفکند کسیش سایه بر سر | | نادیده سپهر زندگی، مرد |
| پرواز نکرده، سوختش پر | | رفت آن هوس و امید بر باد |
□
| آمد شب و تیره گشت لانه | | وان رفته نیامد از سفر باز |
| کوشید فسونگر زمانه | | کاز پرده برون نیفتد این راز |
| طفلان بخیال آب و دانه | | خفتند و نخاست دیگر آواز |
| از بامک آن بلند خانه | | کس روز عمل نکرد پرواز |
| یکباره برفت از میانه | | آن شادی و شوق و نعمت و ناز |
|
| | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| وقت سحر، به آینه‌ای گفت شانه‌ای | | کاوخ! فلک چه کجرو و گیتی چه تند خوست |
| ما را زمانه رنجکش و تیره روز کرد | | خرم کسیکه همچو تواش طالعی نکوست |
| هرگز تو بار زحمت مردم نمیکشی | | ما شانه می‌کشیم بهر جا که تار موست |
| از تیرگی و پیچ و خم راههای ما | | در تاب و حلقه و سر هر زلف گفتگوست |
| با آنکه ما جفای بتان بیشتر بریم | | مشتاق روی تست هر آنکسی که خوبروست |
| گفتا هر آنکه عیب کسی در قفا شمرد | | هر چند دل فریبد و رو خوش کند عدوست |
| در پیش روی خلق بما جا دهند از انک | | |
...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| ای مرغک خرد، ز اشیانه | | پرواز کن و پریدن آموز |
| تا کی حرکات کودکانه | | در باغ و چمن چمیدن آموز |
| رام تو نمی‌شود زمانه | | رام از چه شدی، رمیدن آموز |
| مندیش که دام هست یا نه | | بر مردم چشم، دیدن آموز |
| شو روز بفکر آب و دانه | | هنگام شب، آرمیدن آموز |
|
| | |
□
| این لانه‌ی ایمنی که داری | | دانی که چسان شدست آباد |
| کردند هزار... | | |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
